Πρωτοχρονιάτικη Ιστορία Μερος ΒΟΥ

Το λεωφορείο έφτασε στήν στάση και άνοιξε τις πόρτες, διακόπτωντας την διαδρομή της στο παρελθόν, είχαν περάσει δύο χρόνια από τότε που έκανε τον μπέμπη της και συμπλήρωνε, όπου να'ναι ενάμιση χρόνο σε αυτό το σπίτι που έμενε.

Στριμόχτηκε, σε μία γωνιά, ανάμεσα σε ανθρώπους και πράγματα.

Μετά από διαδρομή είκοσι λεπτών έφτασε στήν στάση που έπρεπε να κατέβει για την δουλειά της.

Με πολύ κόπο κατάφερε να κατέβει, μαζί με άλλους ανθρώπους και μπήκε στο πολυκατάστημα που δούλευε.

Χτύπησε κάρτα και, πήγε στά αποδυτήρια.

Φόρεσε τα ρούχα τής δουλειάς και ανέβηκε στον όροφο που ήταν το τμήμα που ήταν τοποθετημένη.

Άρχισε την δουλειά αμέσως, εξυπηρετώντας πελάτες με το χαμόγελο και ευγένεια ανεχόμενη κάθε ιδιοτροπία και αντιμετωπίζοντας τους πάντα με χαμόγελο.

Ανοιγε βιτρίνες, έδειχνε πράγματα, διάλεγε πολλές φορές δώρα για άλλους, τύλιγε πακέτα, έτρεχε στήν αποθήκη για πράγματα, γέμιζε βιτρίνες που είχαν αδειάσει, έτρεχε έτρεχε έτρεχε.

Οι μέρες ήταν γιορτινές και και ο κόσμος πολύς.

Όταν έφυγε και ο τελευταίος πελάτης και το κατάστημα έκλεισε, αυτή σωριάστηκε από την κούραση σε μια καρέκλα βγάζοντας τα παπούτσια της και τρίβοντας τα πονεμένα από την ορθοστασία και την τρεχάλα πόδια της.

Είχε πια νυχτώσει για τα καλά, όταν αυτή πήρε τον δρόμο για το σπίτι της, περίμενε στήν στάση το λεωφορείο, στηριγμένη στον στύλο που στήριζε το κιόσκι.

Ενιωθε τα πόδια της να μην την κρατούν πια.

Με κόπο έφτασε στο σπίτι της Βάλιας και χτύπησε το κουδούνι.

-Έλα, έλα, πέρασε μέσα να κάτσεις λίγο της είπε η Βάλια

-Όχι βρέ Βάλια μου, της είπε, είμαι πτώμα, θέλω να πάω σπίτι να μαγειρέψω κάτι και να ξεραθώ, φώναξε τον μικρό μου να έρθει.

-Κοίτα, ετοιμάζω τραπέζι, έλα να φάμε, και φεύγεις μετά

Με τα πολλά εκείνη δέχθηκε. Εμεινε και έφαγαν όλοι μαζί.
Η ώρα πλησίαζε δώδεκα, ή νέα χρονιά ήταν πρό τών πυλών. Έκανε να φύγει φωνάζοντας τον μικρό της, που έπαιζε με ένα αυτοκινητάκι πάνω στο χαλί του σαλονιού.

-Οοοοοχι δεν θα φύγεις τώρα, να αλλάξει πρώτα ο χρόνος της είπαν και την ξαναέκατσαν πάλι στήν πολυθρόνα πού καθόταν.

Ο χρόνος άλλαξε και από διάφορες μεριές της πόλης άρχισαν να ανεβαίνουν στον νυχτερινό ουρανό πολύχρωμα πυροτεχνήματα.

Ευχήθηκαν τα χρόνια πολλά την καλή χρονιά, και εκείνη κρατώντας τις σακούλες με τα πράγματα που της είχε ψωνίσει η Βάλια από το πρωί με το ένα χέρι, και τον μικρό της από το άλλο βγήκε στον δρόμο και άρχισε να περπατά προς το σπίτι της.

Ένα αυτοκίνητο σταμάτησε λίγο πιο πέρα μπροστά σε μία γειτονική πολυκατοικία

Από μέσα βγήκε ένας κύριος ντυμένος Αϊ Βασίλης, πήγε στο πόρτ παγκαζ του αυτοκινήτου έβγαλε από μέσα ένα σάκο, τον πήρε στον ώμο, κλείνοντας συνχρόνος το καπό του πορτ παγκαζ.

Μία γυναίκα βγήκε από την είσοδο, και του είπε γελώντας, Καλά ε, είσαι τέλειος, θα πάθουν την πλάκα τους τα μικρά.

-Ναι ναι τής απάντησε εκείνος, πάμε τώρα.

Ο θόρυβος από το κλείσιμο του καπό έκανε τον μικρό να γυρίσει.

Με ένα δυνατό τράβηγμα έφυγε από το χέρι της και άρχισε να τρέχει φωνάζοντας προς τον "Αϊ Βασίλη". με τα χέρια απλωμένα στα πλάγια σχηματίζοντας την πιο μεγάλη αγκαλιά που μπορούσε να κάνει.

Είχε ακούσει τόσα πολλά για αυτόν και δεν τον είχε δει ποτέ, και τώρα νάτος ολοζώντανος μπροστά του, και αυτός, ο τόσο μικρός, με όλη του την δύναμη να τρέχει προς αυτόν φωνάζοντας τό όνομά του.

Εκείνη σάστισε, Εμεινε για μια στιγμή και μετά άφησε κάτω τις σακούλες και άρχισε να τρέχει πίσω του.

Το ίδιο σαστισμένη έμειναν να κοιτούν τον μικρό να τρέχει προς αυτούς φωνάζοντας, και ή γυναίκα με τον "Αϊ Βασίλη".

Εκείνος έσκυψε και τον σήκωσε στήν αγκαλιά του.

-Καλή χλονιά Αϊ Βασίλη, του είπε και του έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο πάνω από τα άσπρα ψεύτικα γένια.

Ένα φιλί με τόση αγάπη, και τόση ζεστασιά που μόνο τα παιδιά μπορούν πλέων να δίνουν.

Εκείνος ένιωσε ένα ρίγος να τον διαπερνά, ένα αίσθημα που ποτέ δεν είχε ξανανιώσει.

Τα μάτια του άγνωστου παιδιού που εντελώς ξαφνικά βρέθηκε στήν αγκαλιά του και το φιλί που εκείνο του έδωσε τα ένιωσε να του τρυπούν την καρδιά. σχεδών έτρεμε.

Η γυναίκα δίπλα του κοιτούσε αποσβολωμένη την σκηνή.

-Θα έλθεις, και από εμένα Αϊ Βασίλη, θα μου φέλεις δώλο? Ήμουν καλό παιζάκι φέτος, δεν στενοχώρησα εγώ την μαμά μου, άλλοι την έκαναν να κλαίει, του είπε, όχι εγώ.

Με αυτά τα λόγια ο "Αϊ Βασίλης" βγήκε από τον λήθαργο.

-Ναι, του είπε, θα έρθω, μόνο θύμισέ μου που μένεις, γιατί γέρασα πια και δεν θυμάμαι καλά.

-Να εκεί Αι Βασίλη του είπε απλώνοντας το χέρι του ο μικρός δείχνοντας το παράθυρο του δώματος που έμεναν.

Εκείνος γύρισε και κοίταξε, Ήταν το μοναδικό παράθυρο που ήταν σκοτεινό.

Χωρίς φωτάκια να αναβοσβήνουν, χωρίς ευφάνταστες διακοσμήσεις, χωρίς τίποτα. μόνο σκοτάδι.

Εκείνη έχει φτάσει πια, κατακόκκινη από ντροπή και κάνει να πάρει τον μικρό στήν αγκαλιά της.

-Μην ανησυχείτε, της είπε μισό λεπτό ακόμα, και γυρίζοντας προς τον μικρό τον ρωτά, και τι θέλεις να σου φέρω?

-Ένα μπλέ τλενάκι σαν αυτό της βιτλίνας, του είπε και του έδειξε την βιτρίνα ενός καταστήματος παιχνιδιών που υπήρχε εκεί κοντά.

-Χμμμ, έκανε ο Αϊ Βασίλης, εντάξει, θα το έχεις, του είπε, αύριο το πρωί θα στο φέρω, αλλά να μου υποσχεθείς ότι θα είσαι φρόνιμος και ότι θα ακούς την μαμά σου, σύμφωνοι? είπε του μικρού. και τώρα πήγαινε για ύπνο είπε του μικρού, και τον άφησε κάτω, δίνοντάς του ένα φιλί στο μάγουλο.

Εκείνη πήρε, κατακόκκινη σαν πατζάρι, τον μικρό από το χέρι και έκανε να ζητήσει συγγνώμη, από τον άγνωστο για την αναστάτωση, εκείνος όμως τής χτύπησε μαλακά το μπράτσο.

-Καλή χρονιά, την είπε, και σας παρακαλώ μην τον μαλώσετε.

-Καλή χρονιά αποκρίθηκε και αφού πήρε στά χέρια της τις σακούλες με τα ψώνια που είχε παρατήσει πιο πέρα τράβηξε για το σπίτι.

Κοίταξε τον μικρό που περπατούσε δίπλα της, και έκανε να τον μαλώσει, την κοίταξε και αυτός, με μάτια που ξεχείλιζαν από ευτυχία και την έκανε να μην μπορέσει να βγάλει κουβέντα.

Εφτασε σπίτι, ξέντυσε τον μικρό και τον έβαλε στήν κούνια του, τον φίλησε στο μάγουλο και τον σκέπασε με την κουβερτούλα του.

-Μαμά, αύριο θα έρθει ο Αϊ Βασίλης της είπε με μάτια γεμάτα ανυπομονησία, μου το είπε θα έρθει.

Εκείνη τον χαΐδεψε στο κεφαλάκι, του χαμογέλασε και έσβησε το φως

-Κοιμίσου τώρα, είπε και πήγε στο σαλόνι, τι μέρα θεέ μου, μονολόγησε.

Κάθισε στον καναπέ, άναψε ένα τσιγάρο. Η κούραση την είχε πια κυριεύσει. Δεν μπορούσε πια να κρατήσει τα μάτια της ανοιχτά. Σηκώθηκε και πήγε για ύπνο.

Ξημέρωσε, η επόμενη μέρα.

Ο μικρός της είχε ξυπνήσει και την φώναζε όρθιος στήν κούνια του.

Εκείνη άνοιξε τα μάτια και έμεινε για λίγο καθιστή στο κρεβάτι.

Κοίταξε το ρολόι της 09.45, σηκώθηκε και μετά την τουαλέτα έντυσε τον μικρό και τον άφησε να τριγυρινά στο σπίτι.

Αυτός πήγε κατευθείαν στο παράθυρο, ο “Αϊ Βασίλης” του είχε υποσχεθεί ότι θα έρθει, και ήθελε να τον δει.

Εκείνη έφτιαξε έναν καφέ, έκαστε μπροστά στήν τηλεόραση, άναψε ένα τσιγάρο και έβλεπε τα εορταστικά προγράμματα των καναλιών πίνοντας τον καφέ της, τραβώντας γεμάτες ρουφηξιές από το τσιγάρο.

Γύρισε το κεφάλι της προς τον μικρό της.

Αυτός σκαρφαλωμένος με τα γόνατα, στο μπράτσο τού καναπέ είχε κολλήσει την μύτη στο τζάμι και κοιτούσε προς τον δρόμο.

Αυτή σκεφτόταν. Έπρεπε, να βρεί μια καλή δικαιολογία, γιατί δεν ήρθε ο Αϊ Βασίλης.

Δεν έπρεπε να στενοχωρηθεί το παιδί από μια κούφια υπόσχεση, όχι δεν έπρεπε.

Σηκώθηκε και πήγε στήν κουζίνα, έπρεπε να μαγειρέψει κάτι να φάνε, άνοιξε το ψυγείο και άρχισε να βγάζει διάφορα από μέσα.

Ο ήχος του κουδουνιού έσπασε την ησυχία του σπιτιού.

Ο μικρός κατέβηκε από το μπράτσο του καναπέ και άνοιξε την πόρτα.

Γούρλωσε τα μάτια, και ξεφώνισε. Ο Αϊ Βασίλης και ο βοηθός του!!!!!!!!

Μπροστά στήν ανοιχτή πόρτα στεκόταν εκείνος, ο χθεσινός άντρας ντυμένος Αϊ Βασίλης, κρατώντας τον σάκο του, και δίπλα η χθεσινή κυρία ντυμένη ξωτικό.

Εκείνη πήγε από την κουζίνα στο σαλόνι και έμεινε. Δεν πίστευε στά μάτια της.

Ο μικρός πήρε τόν Αϊ Βασίλη από το χέρι τον έβαλε μέσα στο σπίτι, γονάτισαν γύρω από το τραπεζάκι του σαλονιού, ο Άγιος έβαλε το χέρι μέσα στον σάκο και έβγαλε ένα πακέτο με πολύχρωμο περιτύλιγμα, το έδωσε του μικρού.

-Τό Δώρο σου.

-Ευχαλιστώ Άγιε Βασίλη, δεν κρατιόταν από την ανυπομονησία και έσκισε το περιτύλιγμα.

Το τρενάκι της βιτρίνας. Τα μάτια του έλαμψαν, κοιτούσε μια το κουτί και μια τον Αϊ Βασίλη που του είχε φέρει το δώρο που αγαπούσε με μια μοναδική χαρά.

Το ξωτικό έβαλε το χέρι μέσα στο σάκο, έβγαλε ένα ακόμα πακέτο και πήγε σε εκείνη, που είχε μείνει ακίνητη με το στόμα ανοιχτό.

-Αυτό για εσένα, της είπε και της έδωσε το πακέτο

-Ευχαριστώ, απάντησε, κοκκινίζοντας

-Για να δούμε και τι άλλο έχει ο σάκος για εσάς, είπε ο Αϊ Βασίλης και έβγαλε από τον σάκο

τρία ακόμα πακέτα που από μέσα τους έβγαινε η μυρωδιά φρεσκοψημένου πρωτοχρονιάτικου γεύματος, τα άφησε στο τραπεζάκι.

-Ώρα να φεύγουμε είπε ο Αϊ Βασίλης, ο μικρός πήγε προς αυτούς και ενώθηκαν και οι τρείς σε μια ζεστή αγκαλιά γεμάτη αγάπη.

Σηκώθηκαν και πήγαν προς αυτή, που έμενε με το πακέτο στά χέρια ακίνητη, κατακόκκινη και αμίλητη.

-Καλή χρονιά, της είπε ο Άγιος φιλώντας την στο μάγουλο

-Καλή χρονιά της είπε το ξωτικό φιλώντας την και αυτό.

Έφυγαν, η πόρτα έκλεισε πίσω τους και αυτή έμεινε να κοιτά τον μικρό της που κρατώντας αγκαλιά το κουτί λαμποκοπούσε από ευτυχία.

Χαμογέλασε και ένα δάκρυ που δεν μπόρεσε να κρατήσει κύλησε στο μάγουλό της.

Πρώτη φορά έβλεπε τον μικρό της τόσο ευτυχισμένο.

.......Μπήκαν στο σπίτι τους, εκείνος άφησε τα κλειδιά του μαγαζιού με τα παιχνίδια πάνω στο τραπέζι και τράβηξε το μαξιλάρι που τον έκανε να μοιάζει χοντρό κάτω από την κόκκινη στολή.

Εκείνη έβγαλε το σκουφί του ξωτικού και έλυσε τα μαλλιά της που έπεσαν ελεύθερα στους ώμους της.

Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, χαμογέλασαν.

Αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν.

Καλή χρονιά να έχουμε.......

Καλή χρονιά