Καθόταν εκεί, πάντα εκεί σε εκείνο το παγκάκι του πάρκου κάτω από το μεγάλο δένδρο.
Ήταν ένας, απροσδιορίστου ηλικίας άστεγος με σχετικά "σαλεμένο" μυαλό.
Φορούσε παλιά φθαρμένα ρούχα που ποιος ξέρει που τα είχε βρει, αδύνατος με μακριά ακατάστατα μαλλιά και μακριά γένια και χαρακωμένο, από την κακοζωία πρόσωπο
Από την ημέρα, που ποιος ξέρει ποια δύναμη τον έκανε κάτοικο αυτού του πάρκου, τον έβλεπες να κάθετε μόνος του σε εκείνο το παγκάκι και να μονολογεί χαμένος στις σκέψεις του.
-Υπήρχε κάποτε .............ένα όνειρο, μια ζωή.........ένας άνθρωπος...........υπήρχε...........
Σε μια καλυβούλα κοντά στο περίπτερο του πάρκου που την χρησιμοποιούσαν για αποθήκη οι εργάτες του δήμου, είχε αφήσει τα λιγοστά υπάρχοντά του, δυο πλαστικές σακούλες με παλιά ρούχα, και μια παλιά κόκκινη τριμμένη κουβέρτα που προφανώς κάποιος δεν την ήθελε πια και έτσι έγινε κτήμα του, να τον ζεσταίνει τις κρύες νύχτες του χειμώνα.
Κάποιοι συμπονετικοί γείτονες που και που του πήγαιναν ένα πιάτο φαγητό, αλλιώς όλο και κάτι θα έβρισκε στα καλάθια των σκουπιδιών να κορέσει την πείνα του, τροφή απαξιωμένη για άλλους χορτάτους μα τόσο πολύτιμη γι' αυτόν, αν μάλιστα έβρισκε και κανένα μισοκαπνισμένο τσιγάρο, η κανένα χαμένο πακέτο με τσιγάρα, τότε χαρές και πανηγύρια
Τον έβλεπες να χαϊδεύει το τσιγάρο με μια μοναδική χαρά, ζητούσε από τους περαστικούς να του ανάψουν και το απολάμβανε με τέτοια ευχαρίστηση σαν να του είχαν προσφέρει την μεγαλύτερη πολυτέλεια.
Είχαν συμβεί διάφορα τραγελαφικά με αυτόν τον άνθρωπο.
Κάποια μέρα μια κυρία κρατώντας ένα μικρό σκυλάκι από το λουρί κάθισε στο παγκάκι του στην άλλη άκρη, και κάτι "σχολίασε" στα γαλλικά, για να πάρει την απάντηση σε άπταιστη γαλλική, από τον κάτοικο του πάρκου, πράγμα που την έκανε να αρπάξει το σκυλί υπό μάλης και να φύγει κατακόκκινη, σχεδόν τρέχοντας.
Κάποια άλλη νύχτα ένας περαστικός ειδοποίησε την αστυνομία όταν τον είδε γυμνό στην δεξαμενή με τα χρυσόψαρα να κάνει μπάνιο, προσπαθώντας να διώξει την βρώμα ( από τις πατημασιές ανθρώπων) από το σώμα του. Προσβολή της δημοσίας αιδούς, λες και δεν είναι αιδώς για την κοινωνία να πετά ανθρώπους στα σκουπίδια.
Κάθε που νύχτωνε τον έβλεπες να προχωρά με αργά βήματα προς την καλυβούλα του.
Προχωρούσε στο πλακόστρωτο μονοπάτι σαν να ήταν ο μοναδικός δρόμος, σαν οι αναμμένοι φανοστάτες να όριζαν την πορεία του, και αυτός να την ακολουθεί πιστά μέχρι τέλους μονολογόντας.
Υπήρχε................ένα όνειρο...........μια ζωή....................
Εκεί όμως στο τέλος της διαδρομής ήταν ο χειρότερος εφιάλτης του.
Το μονοπάτι τελείωνε, το πλακόστρωτο σταματούσε και εκεί στην άκρη μαζευόταν το νερό που περίσσευε από τα ποτιστικά του πάρκου, σχηματίζοντας λάσπη.
Φανταζόταν ότι μέσα από την λάσπη έβγαινε ένα χέρι, σαν αυτό που του έκλεψε τα όνειρα, που ήθελε να τον τραβήξει μέσα στον βούρκο.
Όταν έφτανε σε εκείνο το σημείο σταματούσε, κοιτούσε έντρομος το λασπιασμένο χώμα και δεν έκανε να το περάσει. Φοβόταν, εκείνο το χέρι που κάθε φορά που προσπαθούσε να περάσει, έβγαινε να τον αρπάξει.
Ζητούσε από τους περαστικούς να τον βοηθήσουν, άλλα οι περισσότεροι τον προσπερνούσαν αδιάφοροι, κάποτε όμως βρισκόταν και εκείνος ο ένας που τον έπιανε από το μπράτσο και τον περνούσε στην άλλη μεριά, και τότε αυτός ελεύθερος πια πήγαινε στην καλυβούλα που ήταν το καταφύγιό του.
Αν ήταν όμως άτυχος κανένας δεν συμμεριζόταν τον φόβο του κανείς δεν βοηθούσε, και τότε αυτός έντρομος προσπαθούσε μόνος του, ελπίζοντας ότι το χέρι δεν θα βγει, αυτό όμως δεν συνέβαινε.
Το χέρι αναδυόταν από την λάσπη τον άρπαζε γερά τον τραβούσε προς τον βούρκο, και τότε αυτός ούρλιαζε από φόβο και αγωνιζόταν να μείνει εκεί στην επιφάνεια, να μην τον τραβήξει το χέρι στον άλλο κόσμο που τόσο τον τρόμαζε. Αγωνιζόταν να μείνει εκεί στον κόσμο του, στο πάρκο του, στο παγκάκι του, κάτω από το μεγάλο δένδρο, να βλέπει τους περαστικούς. Αγωνιζόταν, κυλιόταν στην λάσπη, πολεμούσε έναν εχθρό άγνωστο μα τόσο τρομερό.
Κάποτε το χέρι τον άφηνε και εξαφανιζόταν, τότε αυτός σηκωνόταν αποκαμωμένος, ανασαίνοντας βαριά, και με ασταθή βήματα πήγαινε προς την βρύση που χρησίμευε για το πότισμα των παρτεριών έριχνε άφθονο νερό στο πρόσωπό του, τιναζόταν να καθαριστεί από την λάσπη, και κούρνιαζε στο καταφύγιό του ανακουφισμένος που για μια ακόμα φορά τα κατάφερε. Ως πότε όμως????? Αυτό ήταν το ερώτημα που τον βασάνιζε, ως πότε θα ξέφευγε από τον εχθρό του???????
Πέρασε καιρός πολύς από τότε που προτοφάνηκε στο πάρκο, όλοι πια τον είχαν μάθει, τον ήξεραν, "ο τρελός του πάρκου".
Κάποιοι τον συμπονούσαν, τον βοηθούσαν στην δύσκολη ζωή του, κάποιοι άλλοι γελούσαν μαζί του, και κάποιοι απλά αδιαφορούσαν, ώσπου κάποιο πρωί το παγκάκι του ήταν άδειο όπως και την επόμενη και την μεθεπόμενη μέρα.
Κανένας πια δεν τον ξαναείδε.
Χάθηκε έτσι ξαφνικά όπως εμφανίστηκε.
Εξαφανίστηκε μέσα στην πρωινή ομίχλη που τον τύλιξε σαν σάβανο, και τον πήγε να βρει τα χαμένα του όνειρα.
Σάββατο 26 Ιουλίου 2008
Κυριακή 20 Ιουλίου 2008
Ταξίδια Ακίνητα
Στέκεσαι εκεί, στην αρχή του δάσους.
Μεγάλα δένδρα απλώνουν τα κλαριά τους που συχνά μπλέκονται μεταξύ τους. Τα φυλλώματα τους είναι τόσο πυκνά που οι ακτίνες του ηλίου αγωνίζονται πολύ σκληρά να περάσουν ανάμεσά τους και να φτάσουν το έδαφος.
Το έδαφος καλυμμένο από στρώματα φύλλων άλλα παλαιότερα, άλλα νεότερα, δίνουν στο έδαφος ένα καφετί χρώμα και την χαρακτηριστική μυρωδιά.
Προχωράς προς τα εκεί, περπατάς ανάμεσα στα δένδρα, το φως μειώνετε, μια ευχάριστη δροσιά τυλίγει το κορμί. Εσύ απλά προχωράς πατώντας πάνω στο στρώμα των πεσμένων φύλλων. Αυτά αφήνουν αυτόν τον χαρακτηριστικό ήχο δυσαρέσκειας για την ενόχληση που επαναλαμβάνεται σε κάθε βήμα, κάθε φορά που η σόλα των παπουτσιών πατά επάνω τους.
Το έδαφος χαμηλώνει απότομα, όσο πλησιάζεις στο ποτάμι που διασχίζει το δάσος σχηματίζοντας μια μικρή κοιλάδα. Πλησιάζεις και αρχίζεις να περπατάς, ακολουθώντας την ροή του νερού.
Ήχοι δάσους γεμίζουν το χώρο, μυρωδιές όμορφες ανακατεύονται με τον αέρα δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα που απολαμβάνεις μόνο εσύ. Συνεχίζεις να περπατάς με αργά σταθερά βήματα για τον τελικό προορισμό.
Περνάς δίπλα από τον παλιό νερόμυλο, με την μεγάλη ξύλινη ρόδα που βουτηγμένη μέσα στο νερό γυρίζει αδιάκοπα κάνοντας αυτό τον θόρυβο που τόσο πολύ θυμίζει το ξύλινο πόδι του γέρου, που σου προκάλεσες ένα χαμόγελο, ρωγμή στο αίσθημα οίκτου που ένιωθες γι' αυτόν.
Το δάσος τελειώνει, τα δένδρα αραιώνουν έφτασες. Μπροστά σου τώρα ένα μεγάλο λιβάδι. Το παχύ χορτάρι, πράσινος καμβάς θαρρείς που πάνω του βάφουν λουλούδια άλλα μόνα άλλα σε ομάδες γεμίζουν τον χώρο κάτω από τον καταγάλανο ουρανό με χρωματιστά σχήματα γεμάτα αρμονία πάνω στον πράσινο καμβά, μοναδικά υπέροχη ομορφιά απλώνετε μπροστά σου. Κάπου κάπου κάποιο δένδρο απλώνει το κλαδιά του κάνοντας σκιά καλώντας σε να ξαποστάσεις.
Και να, ο μοναδικός κάτοικος του λιβαδιού ο παιχνιδιάρης Ζέφυρος κάνει την εμφάνιση του χαϊδεύοντας το χορτάρι στο πέρασμά του, κάνοντάς το να κινείται πότε εδώ και πότε εκεί.
Χορεύει με τα λουλούδια , περνά ανάμεσα από τα κλαδιά των δένδρων, τραγουδώντας το ίδιο πάντα τραγούδι των ανέμων.
Σε βλέπει, παίρνει πέταλα από τα λουλούδια φύλλα από τα δένδρα και ραίνει εσένα, τον μοναδικό του επισκέπτη, σε τυλίγει, χαϊδεύει το πρόσωπο σου. Με μια παιχνιδιάρικη διάθεση σου παίρνει το καπέλο, το πετά μακρυά, ανακατεύει τα μαλλιά σου.
Πηγαίνεις εκεί που έπεσε το καπέλο, το μαζεύεις, κοιτάς αποδοκιμαστικά τον παιχνιδιάρη άνεμο.
Αυτός πλησιάζει πάλι σου χαϊδεύει μαλακά το πρόσωπο, τα μαλλιά, τα χέρια κανακεύοντάσε, να σε κάνει να μην του θυμώσεις, να παίξει ήθελε μόνο.
Του χαμογελάς, αυτός αρχίζει να χορεύει μέσα στο λιβάδι, εσύ κοιτάς τον όμορφο χορό του, του χαμογελάς και αυτός χορεύει, χορεύει, χορεύει ασταμάτητα
Και ξάφνου αυτή η μελωδία, που επαναλαμβάνετε κάθε λίγο ίδια και απαράλλαχτη σε καλεί να επιστρέψεις πίσω.
Ο Ζέφυρος σταματά να χορεύει σε κοιτά καθώς φεύγεις, τον χαιρετάς, αυτός κοιτάει εσένα που απομακρύνεσαι χωρίς να κινείται
Βρίσκεσαι στο σαλόνι σου, στον καναπέ καθισμένος. Κοιτάς το κινητό σου που βρίσκετε πάνω στο τραπεζάκι.
Από μέσα του βγαίνουν νότες τακτικά με την σειρά, η μια πίσω απ' την άλλη σαν σε παρέλαση, περνούν από μπροστά σου και ξαναμπαίνουν μέσα στην συσκευή, για να ξαναβγούν μετά από λίγο, με την ίδια σειρά σε αυτή την ιδιότυπη παρέλαση.
Απλώνεις το χέρι απαντάς.
-Παρακαλώ?????
-Καλημέρα, μπορώ να μιλήσω με τον κο Γιώργο?????
-Έχετε κάνει λάθος, δεν υπάρχει εδώ τέτοιο όνομα
-Ω Να με συγχωρείτε.
Παρακαλώ
Μετά από τρεις μέρες χτύπησε και ήταν λάθος σκέφτεσαι
Παίρνεις μια βαθιά ανάσα, ο χώρος, ο χώρος σου πλημμυρίζει από μελωδίες, το επόμενο τραγούδι έχει αρχίσει.
Πέφτεις πίσω στον καναπέ, να είσαι άνετα απολαμβάνεις την μουσική.
Η κουρτίνα που πέφτει νωχελικά καλύπτοντας το παράθυρο σηκώνετε αφήνοντας τον Ζέφυρο να μπει μέσα.
Σε βλέπει, σου χαμογελά. Σου απλώνει το χέρι, πρόσκληση σε ένα καινούργιο ταξίδι, μέσα από τα μονοπάτια της μουσικής, να σου δείξει νέους θαυμαστούς κόσμους.
Με ταξίδια του νου.
Ταξίδια Ακίνητα.
Μεγάλα δένδρα απλώνουν τα κλαριά τους που συχνά μπλέκονται μεταξύ τους. Τα φυλλώματα τους είναι τόσο πυκνά που οι ακτίνες του ηλίου αγωνίζονται πολύ σκληρά να περάσουν ανάμεσά τους και να φτάσουν το έδαφος.
Το έδαφος καλυμμένο από στρώματα φύλλων άλλα παλαιότερα, άλλα νεότερα, δίνουν στο έδαφος ένα καφετί χρώμα και την χαρακτηριστική μυρωδιά.
Προχωράς προς τα εκεί, περπατάς ανάμεσα στα δένδρα, το φως μειώνετε, μια ευχάριστη δροσιά τυλίγει το κορμί. Εσύ απλά προχωράς πατώντας πάνω στο στρώμα των πεσμένων φύλλων. Αυτά αφήνουν αυτόν τον χαρακτηριστικό ήχο δυσαρέσκειας για την ενόχληση που επαναλαμβάνεται σε κάθε βήμα, κάθε φορά που η σόλα των παπουτσιών πατά επάνω τους.
Το έδαφος χαμηλώνει απότομα, όσο πλησιάζεις στο ποτάμι που διασχίζει το δάσος σχηματίζοντας μια μικρή κοιλάδα. Πλησιάζεις και αρχίζεις να περπατάς, ακολουθώντας την ροή του νερού.
Ήχοι δάσους γεμίζουν το χώρο, μυρωδιές όμορφες ανακατεύονται με τον αέρα δημιουργώντας μια μοναδική ατμόσφαιρα που απολαμβάνεις μόνο εσύ. Συνεχίζεις να περπατάς με αργά σταθερά βήματα για τον τελικό προορισμό.
Περνάς δίπλα από τον παλιό νερόμυλο, με την μεγάλη ξύλινη ρόδα που βουτηγμένη μέσα στο νερό γυρίζει αδιάκοπα κάνοντας αυτό τον θόρυβο που τόσο πολύ θυμίζει το ξύλινο πόδι του γέρου, που σου προκάλεσες ένα χαμόγελο, ρωγμή στο αίσθημα οίκτου που ένιωθες γι' αυτόν.
Το δάσος τελειώνει, τα δένδρα αραιώνουν έφτασες. Μπροστά σου τώρα ένα μεγάλο λιβάδι. Το παχύ χορτάρι, πράσινος καμβάς θαρρείς που πάνω του βάφουν λουλούδια άλλα μόνα άλλα σε ομάδες γεμίζουν τον χώρο κάτω από τον καταγάλανο ουρανό με χρωματιστά σχήματα γεμάτα αρμονία πάνω στον πράσινο καμβά, μοναδικά υπέροχη ομορφιά απλώνετε μπροστά σου. Κάπου κάπου κάποιο δένδρο απλώνει το κλαδιά του κάνοντας σκιά καλώντας σε να ξαποστάσεις.
Και να, ο μοναδικός κάτοικος του λιβαδιού ο παιχνιδιάρης Ζέφυρος κάνει την εμφάνιση του χαϊδεύοντας το χορτάρι στο πέρασμά του, κάνοντάς το να κινείται πότε εδώ και πότε εκεί.
Χορεύει με τα λουλούδια , περνά ανάμεσα από τα κλαδιά των δένδρων, τραγουδώντας το ίδιο πάντα τραγούδι των ανέμων.
Σε βλέπει, παίρνει πέταλα από τα λουλούδια φύλλα από τα δένδρα και ραίνει εσένα, τον μοναδικό του επισκέπτη, σε τυλίγει, χαϊδεύει το πρόσωπο σου. Με μια παιχνιδιάρικη διάθεση σου παίρνει το καπέλο, το πετά μακρυά, ανακατεύει τα μαλλιά σου.
Πηγαίνεις εκεί που έπεσε το καπέλο, το μαζεύεις, κοιτάς αποδοκιμαστικά τον παιχνιδιάρη άνεμο.
Αυτός πλησιάζει πάλι σου χαϊδεύει μαλακά το πρόσωπο, τα μαλλιά, τα χέρια κανακεύοντάσε, να σε κάνει να μην του θυμώσεις, να παίξει ήθελε μόνο.
Του χαμογελάς, αυτός αρχίζει να χορεύει μέσα στο λιβάδι, εσύ κοιτάς τον όμορφο χορό του, του χαμογελάς και αυτός χορεύει, χορεύει, χορεύει ασταμάτητα
Και ξάφνου αυτή η μελωδία, που επαναλαμβάνετε κάθε λίγο ίδια και απαράλλαχτη σε καλεί να επιστρέψεις πίσω.
Ο Ζέφυρος σταματά να χορεύει σε κοιτά καθώς φεύγεις, τον χαιρετάς, αυτός κοιτάει εσένα που απομακρύνεσαι χωρίς να κινείται
Βρίσκεσαι στο σαλόνι σου, στον καναπέ καθισμένος. Κοιτάς το κινητό σου που βρίσκετε πάνω στο τραπεζάκι.
Από μέσα του βγαίνουν νότες τακτικά με την σειρά, η μια πίσω απ' την άλλη σαν σε παρέλαση, περνούν από μπροστά σου και ξαναμπαίνουν μέσα στην συσκευή, για να ξαναβγούν μετά από λίγο, με την ίδια σειρά σε αυτή την ιδιότυπη παρέλαση.
Απλώνεις το χέρι απαντάς.
-Παρακαλώ?????
-Καλημέρα, μπορώ να μιλήσω με τον κο Γιώργο?????
-Έχετε κάνει λάθος, δεν υπάρχει εδώ τέτοιο όνομα
-Ω Να με συγχωρείτε.
Παρακαλώ
Μετά από τρεις μέρες χτύπησε και ήταν λάθος σκέφτεσαι
Παίρνεις μια βαθιά ανάσα, ο χώρος, ο χώρος σου πλημμυρίζει από μελωδίες, το επόμενο τραγούδι έχει αρχίσει.
Πέφτεις πίσω στον καναπέ, να είσαι άνετα απολαμβάνεις την μουσική.
Η κουρτίνα που πέφτει νωχελικά καλύπτοντας το παράθυρο σηκώνετε αφήνοντας τον Ζέφυρο να μπει μέσα.
Σε βλέπει, σου χαμογελά. Σου απλώνει το χέρι, πρόσκληση σε ένα καινούργιο ταξίδι, μέσα από τα μονοπάτια της μουσικής, να σου δείξει νέους θαυμαστούς κόσμους.
Με ταξίδια του νου.
Ταξίδια Ακίνητα.
Σάββατο 12 Ιουλίου 2008
Θερινά Σινεμά
Ένας χώρος πολιτισμού, να τον πεις. Χωρίς πολλά πολλά στολίδια, και ιδιαίτερο διάκοσμο, αποτελούσε και αποτελεί, μια Ελληνική πρωτοτυπία, κάτι μοναδικό στήν προβολή ταινιών. Μια απλή είσοδος που εκεί ήταν τοποθετημένα τα μεγάλα σταντ με φωτογραφίες από την ταινία που πρόβαλε εκείνη την νύχτα, και από τα "προσεχώς", το ταμείο και από πάνω, τις περισσότερες φορές, η αίθουσα προβολής, ένα μικρό καμαράκι που μέσα του ήταν όλος ο απαραίτητος εξοπλισμός. Μέσα μια οθόνη προβολής, ασβεστωμένος τοίχος με μια κόκκινη η πορτοκαλί μπορντούρα γύρω γύρω, το πάτωμα στρωμένο με χοντρό χαλίκι, που πάνω του, τοποθετημένες σε σειρές πάνινες η μεταλλικές καρέκλες. Ο χώρος ήταν περιτριγυρισμένος από λευκούς τοίχους που τους κάλυπτε, τις περισσότερες φορές, ένα αναρριχώμενο φυτό, αγιόκλημα η κισσός. Παρτέρια με λουλούδια συνήθως οριοθετούσαν τους διαδρόμους, γέμιζαν με τα χρώματά τους τον χώρο και την ατμόσφαιρα με μυρωδιές. Σε κάποια γωνιά υπήρχε και η καντίνα απ' όπου μπορούσε κανείς να αγοράσει ένα αναψυκτικό, ποπ κορν, παγωτό η άλλα σνάκς για όσους ήθελαν να δουν την ταινία μασουλώντας το κάτι τις. Εκεί υπήρχαν και τραπεζάκια που ,οι τυχεροί, έβλεπαν την ταινία ιδιαίτερα άνετα. Κάθε Μάιο, συνήθως, τα θερινά σινεμά άνοιγαν τις πόρτες τους στο κοινό προβάλλοντας επιτυχημένες ταινίες της χειμερινής περιόδου, η ότι νέα παρουσιαζόταν το καλοκαίρι.
Περίμενες μαζί με άλλους στήν ουρά στο πεζοδρόμιο, μπροστά στο ταμείο. Ο/Η ταμίας, συνήθως κάποιος από την οικογένεια του ιδιοκτήτη, εξυπηρετούσε με περισσή ευγένεια, ενώ κάποιο άλλο μέλος βρισκόταν μπροστά στην είσοδο κόβοντας το εισιτήριο, ελένχοντας έτσι ότι δεν θα μπεί κάποιος τζαμπατζής.
Περνώντας την είσοδο έμπαινες μέσα στον χώρο των θεατών, στήν πλατεία, διάλεγες μια θέση και περίμενες να αρχίσει η προβολή παρατηρώντας τους άλλους γύρω σου, μήπως δεις κάποιον γνωστό η απλά έτσι, χωρίς λόγο. Διάφορος κόσμος ερχόταν και γέμιζε τις θέσεις, οικογένειες με παιδιά, παρέες φίλων, ζευγαράκια, άνθρωποι μόνοι που γέμιζαν με αυτό τον τρόπο τις ώρες τής μοναξιάς τους.
Όταν πλέον ο ήλιος έδυε, και η νύχτα έπαιρνε για καλά την θέση της μέρας τα φώτα έσβηναν και στη οθόνη ζωντάνευαν οι ήρωες της ταινίας. Western, αστυνομικές, κοινωνικές, η ταινίες αγάπης, κάνοντας τες όμως να μοιάζουν ωραιότερες διαφορετικές, λόγο του ιδιαίτερου χώρου, ενώ κάπου κάπου τα μάτια ξέκλεβαν εικόνες του έναστρου ουρανού που βρισκόταν από πάνω σαν σκεπή, η έριχναν ματιές σε αυτούς που κάθονταν γύρω.
Στο ζευγαράκι, που καθισμένο σε διπλανά καθίσματα κρατιούνταν από το χέρι, σε εκείνον που αντί της ταινίας ήταν καρφωμένος στην κοπέλα που καθόταν λίγο πιο μπροστά, στον χοντρούλι που έβλεπε την ταινία μασουλώντας ασταμάτητα από τα σακουλάκια τα σνάκ με τις χούφτες κάνοντας το σχετικό θόρυβο.
Το δυάλλημα, το “ούφ” που ακουγόταν σχεδών απ' όλα τα στόματα, τα βήματα στο χαλίκι από αυτούς που πήγαιναν στην καντίνα βιαστικοί, σχηματίζοντας ουρά για να πάρουν "προμήθειες" να έχουν μέχρι το τέλος της ταινίας, συζητήσεις για την ταινία, εκείνος που κοιτούσε την κοπέλα να κάθετε πια δίπλα της και να συζητά μαζί της για την ταινία που (δεν) έβλεπε, και το ζευγαράκι, που εκείνη καθόταν μόνη πια, καθώς εκείνος στριμογνόταν στη ουρά της καντίνας πρόθυμος να ικανοποιήσει την επιθυμία της καλής του.
Και ξανά όλοι στις θέσεις τους. Η ταινία ξαναρχίζει.
Η οθόνη γεμίζει πάλι με χρώματα δράση, και η ψυχή την θεατών γεμίζει πάλι με εικόνες και αισθήματα, πιο εύκολα όμως λόγο της ιδιαίτερης ατμόσφαιρας του χώρου, που κάνει τον θεατή καλύτερο δέκτη αυτού που η ταινία του μεταδίδει. Μετά το τέλος της προβολής, ένα ποτάκι σε ένα μπαράκι, και ανάλαφρη συζήτηση έκλεινε την βραδιά.
Δυστυχός αυτοί οι χώροι αναψυχής άρχισαν να εκλείπουν, θύματα του video, και αργότερα του dvd, και του internet.
Αφού μπορούμε να δούμε την ταινία σπίτι μας, όποτε θέλουμε γιατί να πάμε??????
Τα εισιτήρια άρχισαν να λιγοστεύουν, πολλοί έκλεισαν, χάθηκαν για πάντα θύματα της ανοικοδόμησης, αφού τα μεγάλα οικόπεδα ήταν περιζήτητα και τα διαμερίσματα, που έπαιρναν οι ιδιοκτήτες, "αντί παροχής" ήταν ένα περιουσιακό στοιχείο διόλου ευκαταφρόνητο.
Μαζί τους όμως χανόταν και αυτή η μοναδική ατμόσφαιρα που πρόσφαιραν, αυτό το κάτι ιδιαίτερο διαφορετικό στήν διασκέδαση.
Λίγοι έχουν μείνει πια στήν Αθήνα, στήν Θεσσαλονίκη, και κάποιοι ίσως σε κάποιες άλλες πόλεις, φορείς αυτού του ιδιαίτερου, του μοναδικού, που σε παλαιότερες εποχές ήταν το μόνο ίσως μέρος που προσέφαιρε αναψυχή, και λόγο εξόδου δραπέτευση από την καθημερινότητα.
Αυτούς τους λίγους που ελπίζω να μη γίνουν όλο και λιγότεροι, με το πέρασμα του χρόνου, να μην εξαφανιστούν, και απλά γίνουν μια ανάμνηση, μια γλυκιά ανάμνηση που θα μας φέρνει δάκρυα, κάθε φορά που θα ακούμε τον Λουκιανό να τους τραγουδάει......
Περίμενες μαζί με άλλους στήν ουρά στο πεζοδρόμιο, μπροστά στο ταμείο. Ο/Η ταμίας, συνήθως κάποιος από την οικογένεια του ιδιοκτήτη, εξυπηρετούσε με περισσή ευγένεια, ενώ κάποιο άλλο μέλος βρισκόταν μπροστά στην είσοδο κόβοντας το εισιτήριο, ελένχοντας έτσι ότι δεν θα μπεί κάποιος τζαμπατζής.
Περνώντας την είσοδο έμπαινες μέσα στον χώρο των θεατών, στήν πλατεία, διάλεγες μια θέση και περίμενες να αρχίσει η προβολή παρατηρώντας τους άλλους γύρω σου, μήπως δεις κάποιον γνωστό η απλά έτσι, χωρίς λόγο. Διάφορος κόσμος ερχόταν και γέμιζε τις θέσεις, οικογένειες με παιδιά, παρέες φίλων, ζευγαράκια, άνθρωποι μόνοι που γέμιζαν με αυτό τον τρόπο τις ώρες τής μοναξιάς τους.
Όταν πλέον ο ήλιος έδυε, και η νύχτα έπαιρνε για καλά την θέση της μέρας τα φώτα έσβηναν και στη οθόνη ζωντάνευαν οι ήρωες της ταινίας. Western, αστυνομικές, κοινωνικές, η ταινίες αγάπης, κάνοντας τες όμως να μοιάζουν ωραιότερες διαφορετικές, λόγο του ιδιαίτερου χώρου, ενώ κάπου κάπου τα μάτια ξέκλεβαν εικόνες του έναστρου ουρανού που βρισκόταν από πάνω σαν σκεπή, η έριχναν ματιές σε αυτούς που κάθονταν γύρω.
Στο ζευγαράκι, που καθισμένο σε διπλανά καθίσματα κρατιούνταν από το χέρι, σε εκείνον που αντί της ταινίας ήταν καρφωμένος στην κοπέλα που καθόταν λίγο πιο μπροστά, στον χοντρούλι που έβλεπε την ταινία μασουλώντας ασταμάτητα από τα σακουλάκια τα σνάκ με τις χούφτες κάνοντας το σχετικό θόρυβο.
Το δυάλλημα, το “ούφ” που ακουγόταν σχεδών απ' όλα τα στόματα, τα βήματα στο χαλίκι από αυτούς που πήγαιναν στην καντίνα βιαστικοί, σχηματίζοντας ουρά για να πάρουν "προμήθειες" να έχουν μέχρι το τέλος της ταινίας, συζητήσεις για την ταινία, εκείνος που κοιτούσε την κοπέλα να κάθετε πια δίπλα της και να συζητά μαζί της για την ταινία που (δεν) έβλεπε, και το ζευγαράκι, που εκείνη καθόταν μόνη πια, καθώς εκείνος στριμογνόταν στη ουρά της καντίνας πρόθυμος να ικανοποιήσει την επιθυμία της καλής του.
Και ξανά όλοι στις θέσεις τους. Η ταινία ξαναρχίζει.
Η οθόνη γεμίζει πάλι με χρώματα δράση, και η ψυχή την θεατών γεμίζει πάλι με εικόνες και αισθήματα, πιο εύκολα όμως λόγο της ιδιαίτερης ατμόσφαιρας του χώρου, που κάνει τον θεατή καλύτερο δέκτη αυτού που η ταινία του μεταδίδει. Μετά το τέλος της προβολής, ένα ποτάκι σε ένα μπαράκι, και ανάλαφρη συζήτηση έκλεινε την βραδιά.
Δυστυχός αυτοί οι χώροι αναψυχής άρχισαν να εκλείπουν, θύματα του video, και αργότερα του dvd, και του internet.
Αφού μπορούμε να δούμε την ταινία σπίτι μας, όποτε θέλουμε γιατί να πάμε??????
Τα εισιτήρια άρχισαν να λιγοστεύουν, πολλοί έκλεισαν, χάθηκαν για πάντα θύματα της ανοικοδόμησης, αφού τα μεγάλα οικόπεδα ήταν περιζήτητα και τα διαμερίσματα, που έπαιρναν οι ιδιοκτήτες, "αντί παροχής" ήταν ένα περιουσιακό στοιχείο διόλου ευκαταφρόνητο.
Μαζί τους όμως χανόταν και αυτή η μοναδική ατμόσφαιρα που πρόσφαιραν, αυτό το κάτι ιδιαίτερο διαφορετικό στήν διασκέδαση.
Λίγοι έχουν μείνει πια στήν Αθήνα, στήν Θεσσαλονίκη, και κάποιοι ίσως σε κάποιες άλλες πόλεις, φορείς αυτού του ιδιαίτερου, του μοναδικού, που σε παλαιότερες εποχές ήταν το μόνο ίσως μέρος που προσέφαιρε αναψυχή, και λόγο εξόδου δραπέτευση από την καθημερινότητα.
Αυτούς τους λίγους που ελπίζω να μη γίνουν όλο και λιγότεροι, με το πέρασμα του χρόνου, να μην εξαφανιστούν, και απλά γίνουν μια ανάμνηση, μια γλυκιά ανάμνηση που θα μας φέρνει δάκρυα, κάθε φορά που θα ακούμε τον Λουκιανό να τους τραγουδάει......
Μ' αγιόκλιμα και γιασεμιά
Τετάρτη 9 Ιουλίου 2008
Δ(εν) Ε(χουμε) Η(λεκτρικό)
Από 1ης Ιουλίου ανακοινώθηκε αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος κατά 7%
Αυτό εμένα με έκανε να ανατρέξω στην ομιλία του γενικού διευθυντού , και διευθύνοντα συμβούλου της ΔΕΗ κου Αθανασόπουλου, στη ετήσια γενική συνέλευση των μετόχων.
Έκτος λοιπόν από την αύξηση στα τιμολόγια της εταιρείας της 1ης/07, μας ετοιμάζει και άλλες εκπλήξεις.
Στις αρχές του 2009 θα ενεργοποιηθεί η ρήτρα καυσίμου με αποτέλεσμα νέα αύξηση των τιμών του ρεύματος κατά 5% αν η τιμή του βαρελιού μείνει στα 130$ το βαρέλι (την στιγμή που γράφω η τιμή είναι 140+) και η ισοτιμία ευρώ δολαρίου μείνει στα 1.55$/Ε. Παράλληλα θέλει να μετακύλιση στον καταναλωτή, δηλαδή εμάς, την ρήτρα ρύπανσης που πληρώνει η ΔΕΗ κάθε χρόνο για τις ρυπογόνες μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο κος Αθανασόπουλος των 300000 Ε μισθού/έτος+μπόνους, δηλαδή 10 φορές περισσότερα από τα συνολικά έσοδα μιας μέσης οικογένειας, όπως και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι, δεν σκέφτηκε ότι, με όλα αυτά θα δώσει λαβή στους κάθε είδος κερδοσκόπους να αυξήσουν, με την δικαιολογία της αύξησης του κόστους παραγωγής, τα προϊόντα που καταλήγουν στα ράφια των σούπερ μάρκετ, και όχι μόνο, δίνοντας ένα ακόμα χτύπημα στα ήδη άθλια οικονομικά της μέσης ελληνικής οικογένειας????
Όσο για την δημιουργία μονάδων παραγωγής με λιθάνθρακα, υπεραμύνθηκε την θέσης του λέγοντας ότι: "Η κοινωνία δεν χρειάζεται μόνο καθαρό περιβάλλον αλλά και επάρκεια ηλεκτρικής ενέργειας.
Προσωπικά θα συμφωνήσω μαζί του σε ένα πράγμα, την επάρκεια ενέργειας σε ένα περιβάλλον συνεχώς αυξανόμενης ζήτησης. Μιας ζήτησης που η ΔΕΗ δεν μπόρεσε να ακολουθήσει με συνέπεια κάθε καλοκαίρι να λειτουργεί οριακά με τον κίνδυνο της κατάρρευσης του συστήματος (BLACK OUT) να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια όλων μας.
Θα διαφωνήσω όμως με τον κύριο 300000 Ε/ έτος στα εξής
Α) Σε μία χώρα που ζητά να προσελκύσει επενδύσεις, και που η φθηνή και ποιοτική ενέργεια είναι ένα καλό κίνητρο, μπορεί να γίνονται αυξήσεις και να έπονται νέες έτσι??? Μήπως πρέπει να μιλήσουμε και για την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών σας????
Βρέχει, κόβετε το ρεύμα λόγο βροχής. Χιονίζει, λόγο χιονόπτωσης. Κάνει ζέστη, λόγο ζέστης. Φυσάει λόγο ανέμων. Δεν κάνει τίποτε, Κόβετε το ρεύμα λόγο καλοκαιρίας. Αλήθεια, έχετε βάλει στην πρίζα του σπιτιού σας ένα βολτόμετρο με καταγραφικό για 48 ώρες να δείτε τι θα σας βγάλει να σας σηκωθεί η τρίχα??????
Β) Έχετε σκεφτεί ποτέ, πόση ενέργεια πάει στο γάμο του Καραγκιόζη επειδή δεν επενδύσατε πάνω σε ήπιες μορφές????
Να σας υπενθυμίσω ότι το 20% της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελβετία παράγετε από τον ήλιο????( αν κάνω λάθος ΠΑΡΑΚΑΛΏ διορθώστε με) Εδώ στην χώρα με την μεγαλύτερη ηλιοφάνεια στην Ευρώπη πόση παράγουμε????? μηδέν κόμμα πόσο?????
Αν τα ίδια τετραγωνικά μέτρα φωτοβολταϊκών στοιχείων που έχει η Ελβετία, τα είχαμε εδώ στην Ελλάδα, αλήθεια θα μιλούσαμε τώρα για οριακές καταστάσεις και κίνδυνο BLACK OUT?????
Γιατί δεν ακολουθούμε τα βήματα άλλων χωρών σε αυτό τον τομέα, όπως της Γερμανίας η της Ισπανίας??? Πιο πολύ μυαλό έχουν αυτοί η πιο πολύ ήλιο???? Μήπως είναι άλλοι οι λόγοι???? Πολύ θα ήθελα να ξέρω.
Και χώροι για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων δόξα το Θεό υπάρχουν.
Σκεφτείτε απλά πόση ΔΩΡΕΑΝ ηλεκτρική ενέργεια θα είχαμε, αν όλες οι ταράτσες των σχολείων και των δημοσίων κτιρίων ήταν καλυμμένες με φωτοβολταϊκές πλάκες.
Για πόσες χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα μιλάμε και για πόσα MEGAWATT κύριοι?????
Εκμεταλλευτήκαμε το αιολικά δυναμικό της χώρας????
Υπάρχουν, όλοι ξέρουμε, γεωγραφικά διαμερίσματα σε αυτό τον τόπο που δεν σταματά να φυσάει σχεδόν ποτέ, υπάρχουν εκεί ανεμογεννήτριες, και αν υπάρχουν είναι συντηριμένες??? λειτουργούν???? η απλά στέκουν εκεί, μνημεία της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας σας και του ωχαδερφισμού σας????
Σίγουρα σε αυτόν τον τομέα, την δημιουργία νέων αιολικών πάρκων, υπάρχουν εμπόδια που σηκώνουν διάφοροι, είτε δημοτικοί άρχοντες είτε απλοί πολίτες οι οποίοι, η ιδιοτελώς σκεπτόμενοι, η πάσχοντες από κάποιας μορφής ψυχασθένεια, δε θέλουν ανεμογεννήτριες στο τόπο τους.
Δεν νομίζω ότι αυτοί θα πρέπει να επηρεάσουν αποφάσεις όταν πρόκειται για το συνολικό όφελος της χώρας όμως.
Το βιοαέριο το έχετε εκμεταλλευτεί ικανοποιητικά κύριοι μεγαλοκαρεκλοκατέχοντες της ΔΕΗ???? Τι έχετε κάνει σε αυτόν τον τομέα????? Υπάρχει στην Ψιττάλια μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, η χιλιάδες τόνοι καύσιμου βιοαερίου πάνε στον βρόντο κάθε χρόνο?????
Αλήθεια, πόσα MEGAWATT, ηλεκτρικής ενέργειας θα μπορούσαν να παραχθούν αν κάθε βιολογικός καθαρισμός σε κάθε πόλη είχε και μια μονάδα παραγωγής ρεύματος????
Αν γίνονταν αυτά κε Αθανασόπουλε, πόσο θα κόστιζε στην ΔΕΗ η παραγωγή μιας κιλοβατώρας έχετε υπολογίσει???? Θα ήταν αναγκαίες οι αυξήσεις που προαναγγέλλεται, λόγο ρητρών, και η αύξηση που προσφάτως κάνατε?????
Θα ήταν ανάγκη να γίνουν οι super ρυπογόνες λιθανθρακικές μονάδες, που τόσο πολύ αγωνίζεστε για να γίνουν?????
Θα φώναζε η ΔΕΗ για οικονομία στο ηλεκτρικό ρεύμα κάθε καλοκαίρι??????
Τελικά μπορούμε να έχουμε και επάρκεια ηλεκτρικής ενέργειας και καθαρό περιβάλλον, και αποδέσμευση σε πολύ μεγάλο βαθμό της παραγωγής της από το πετρέλαιο αν σκεφτούμε λιγάκι τι μας παρέχει η φύση
Αλλά για να σκεφτούν αυτοί που πρέπει, πρέπει πίσω από τα μάτια τους και ανάμεσα στα αυτιά τους να υπάρχει μυαλό, και όχι το απόλυτο κενό.
Εκτός και αν υπάρχουν, επαναλαμβάνω, άλλοι λόγοι.
Κάποια "SIEMENS" ας πούμε
Καλημέρα φίλοι αναγνώστες, και αν λέω βλακείες μην με λυπηθείτε
Βαράτε...................
Αυτό εμένα με έκανε να ανατρέξω στην ομιλία του γενικού διευθυντού , και διευθύνοντα συμβούλου της ΔΕΗ κου Αθανασόπουλου, στη ετήσια γενική συνέλευση των μετόχων.
Έκτος λοιπόν από την αύξηση στα τιμολόγια της εταιρείας της 1ης/07, μας ετοιμάζει και άλλες εκπλήξεις.
Στις αρχές του 2009 θα ενεργοποιηθεί η ρήτρα καυσίμου με αποτέλεσμα νέα αύξηση των τιμών του ρεύματος κατά 5% αν η τιμή του βαρελιού μείνει στα 130$ το βαρέλι (την στιγμή που γράφω η τιμή είναι 140+) και η ισοτιμία ευρώ δολαρίου μείνει στα 1.55$/Ε. Παράλληλα θέλει να μετακύλιση στον καταναλωτή, δηλαδή εμάς, την ρήτρα ρύπανσης που πληρώνει η ΔΕΗ κάθε χρόνο για τις ρυπογόνες μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο κος Αθανασόπουλος των 300000 Ε μισθού/έτος+μπόνους, δηλαδή 10 φορές περισσότερα από τα συνολικά έσοδα μιας μέσης οικογένειας, όπως και οι πολιτικοί του προϊστάμενοι, δεν σκέφτηκε ότι, με όλα αυτά θα δώσει λαβή στους κάθε είδος κερδοσκόπους να αυξήσουν, με την δικαιολογία της αύξησης του κόστους παραγωγής, τα προϊόντα που καταλήγουν στα ράφια των σούπερ μάρκετ, και όχι μόνο, δίνοντας ένα ακόμα χτύπημα στα ήδη άθλια οικονομικά της μέσης ελληνικής οικογένειας????
Όσο για την δημιουργία μονάδων παραγωγής με λιθάνθρακα, υπεραμύνθηκε την θέσης του λέγοντας ότι: "Η κοινωνία δεν χρειάζεται μόνο καθαρό περιβάλλον αλλά και επάρκεια ηλεκτρικής ενέργειας.
Προσωπικά θα συμφωνήσω μαζί του σε ένα πράγμα, την επάρκεια ενέργειας σε ένα περιβάλλον συνεχώς αυξανόμενης ζήτησης. Μιας ζήτησης που η ΔΕΗ δεν μπόρεσε να ακολουθήσει με συνέπεια κάθε καλοκαίρι να λειτουργεί οριακά με τον κίνδυνο της κατάρρευσης του συστήματος (BLACK OUT) να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια όλων μας.
Θα διαφωνήσω όμως με τον κύριο 300000 Ε/ έτος στα εξής
Α) Σε μία χώρα που ζητά να προσελκύσει επενδύσεις, και που η φθηνή και ποιοτική ενέργεια είναι ένα καλό κίνητρο, μπορεί να γίνονται αυξήσεις και να έπονται νέες έτσι??? Μήπως πρέπει να μιλήσουμε και για την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών σας????
Βρέχει, κόβετε το ρεύμα λόγο βροχής. Χιονίζει, λόγο χιονόπτωσης. Κάνει ζέστη, λόγο ζέστης. Φυσάει λόγο ανέμων. Δεν κάνει τίποτε, Κόβετε το ρεύμα λόγο καλοκαιρίας. Αλήθεια, έχετε βάλει στην πρίζα του σπιτιού σας ένα βολτόμετρο με καταγραφικό για 48 ώρες να δείτε τι θα σας βγάλει να σας σηκωθεί η τρίχα??????
Β) Έχετε σκεφτεί ποτέ, πόση ενέργεια πάει στο γάμο του Καραγκιόζη επειδή δεν επενδύσατε πάνω σε ήπιες μορφές????
Να σας υπενθυμίσω ότι το 20% της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελβετία παράγετε από τον ήλιο????( αν κάνω λάθος ΠΑΡΑΚΑΛΏ διορθώστε με) Εδώ στην χώρα με την μεγαλύτερη ηλιοφάνεια στην Ευρώπη πόση παράγουμε????? μηδέν κόμμα πόσο?????
Αν τα ίδια τετραγωνικά μέτρα φωτοβολταϊκών στοιχείων που έχει η Ελβετία, τα είχαμε εδώ στην Ελλάδα, αλήθεια θα μιλούσαμε τώρα για οριακές καταστάσεις και κίνδυνο BLACK OUT?????
Γιατί δεν ακολουθούμε τα βήματα άλλων χωρών σε αυτό τον τομέα, όπως της Γερμανίας η της Ισπανίας??? Πιο πολύ μυαλό έχουν αυτοί η πιο πολύ ήλιο???? Μήπως είναι άλλοι οι λόγοι???? Πολύ θα ήθελα να ξέρω.
Και χώροι για εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων δόξα το Θεό υπάρχουν.
Σκεφτείτε απλά πόση ΔΩΡΕΑΝ ηλεκτρική ενέργεια θα είχαμε, αν όλες οι ταράτσες των σχολείων και των δημοσίων κτιρίων ήταν καλυμμένες με φωτοβολταϊκές πλάκες.
Για πόσες χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα μιλάμε και για πόσα MEGAWATT κύριοι?????
Εκμεταλλευτήκαμε το αιολικά δυναμικό της χώρας????
Υπάρχουν, όλοι ξέρουμε, γεωγραφικά διαμερίσματα σε αυτό τον τόπο που δεν σταματά να φυσάει σχεδόν ποτέ, υπάρχουν εκεί ανεμογεννήτριες, και αν υπάρχουν είναι συντηριμένες??? λειτουργούν???? η απλά στέκουν εκεί, μνημεία της δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας σας και του ωχαδερφισμού σας????
Σίγουρα σε αυτόν τον τομέα, την δημιουργία νέων αιολικών πάρκων, υπάρχουν εμπόδια που σηκώνουν διάφοροι, είτε δημοτικοί άρχοντες είτε απλοί πολίτες οι οποίοι, η ιδιοτελώς σκεπτόμενοι, η πάσχοντες από κάποιας μορφής ψυχασθένεια, δε θέλουν ανεμογεννήτριες στο τόπο τους.
Δεν νομίζω ότι αυτοί θα πρέπει να επηρεάσουν αποφάσεις όταν πρόκειται για το συνολικό όφελος της χώρας όμως.
Το βιοαέριο το έχετε εκμεταλλευτεί ικανοποιητικά κύριοι μεγαλοκαρεκλοκατέχοντες της ΔΕΗ???? Τι έχετε κάνει σε αυτόν τον τομέα????? Υπάρχει στην Ψιττάλια μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, η χιλιάδες τόνοι καύσιμου βιοαερίου πάνε στον βρόντο κάθε χρόνο?????
Αλήθεια, πόσα MEGAWATT, ηλεκτρικής ενέργειας θα μπορούσαν να παραχθούν αν κάθε βιολογικός καθαρισμός σε κάθε πόλη είχε και μια μονάδα παραγωγής ρεύματος????
Αν γίνονταν αυτά κε Αθανασόπουλε, πόσο θα κόστιζε στην ΔΕΗ η παραγωγή μιας κιλοβατώρας έχετε υπολογίσει???? Θα ήταν αναγκαίες οι αυξήσεις που προαναγγέλλεται, λόγο ρητρών, και η αύξηση που προσφάτως κάνατε?????
Θα ήταν ανάγκη να γίνουν οι super ρυπογόνες λιθανθρακικές μονάδες, που τόσο πολύ αγωνίζεστε για να γίνουν?????
Θα φώναζε η ΔΕΗ για οικονομία στο ηλεκτρικό ρεύμα κάθε καλοκαίρι??????
Τελικά μπορούμε να έχουμε και επάρκεια ηλεκτρικής ενέργειας και καθαρό περιβάλλον, και αποδέσμευση σε πολύ μεγάλο βαθμό της παραγωγής της από το πετρέλαιο αν σκεφτούμε λιγάκι τι μας παρέχει η φύση
Αλλά για να σκεφτούν αυτοί που πρέπει, πρέπει πίσω από τα μάτια τους και ανάμεσα στα αυτιά τους να υπάρχει μυαλό, και όχι το απόλυτο κενό.
Εκτός και αν υπάρχουν, επαναλαμβάνω, άλλοι λόγοι.
Κάποια "SIEMENS" ας πούμε
Καλημέρα φίλοι αναγνώστες, και αν λέω βλακείες μην με λυπηθείτε
Βαράτε...................
Ξύπνα αγάπη μου ξημέρωσε.
Δεν ακούς τα πουλάκια που βήχουν?????
Ξύπνα......
Τρίτη 1 Ιουλίου 2008
Κυρίαρχος Κύριος και Υπατος Υπηρέτης
Ο Κυρίαρχος, Κύριος, είναι καθισμένος στον θρόνο του, μπροστά στην ανοιχτή πύλη του κάστρου. Γύρω του συγκεντρωμένοι άνθρωποι που θέλουν να επιλεγούν ως υπηρέτες του Κυρίου. Αυτοί οι άνθρωποι είναι οργανωμένοι σε ομάδες με έναν αρχηγό, που επιλέγετε με την σύμφωνη γνώμη(?) της ομάδας και ο οποίος παίρνει από τον Κύριο τον τίτλο του ύπατου υπηρέτη.
Ο κάθε αρχηγός εμφανίζετε στον Κυρίαρχο Κύριο, και αρχίζει,να του αναπτύσσει τα σχέδιά του για το πως θα κάνει τον Κυρίαρχο Κύριο ισχυρότερο, σπουδαιότερο, για το πως θα αυξήσουν την δόξα του το πως θα κάνουν το κάστρο του λαμπρότερο, προσκυνούν μπροστά του, του πλένουν τα πόδια για να δείξουν την αφοσίωσή τους σε αυτόν. Κατηγορούν τις άλλες ομάδες ως ανίκανες, εγωκεντρικές, διεφθαρμένες και του ζητούν να επιλέξει την δική τους ομάδα ως η μόνη που θέλει το καλό του Κυρίου, η μόνη που μπορεί να τον κάνει ευτυχισμένο.
Όταν έρθει η ώρα, ο Κυρίαρχος Κύριος επιλέγει την ομάδα που νομίζει ότι θα υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά του απονείμει στον αρχηγό της τον τίτλο του ύπατου υπηρέτη. Παίρνει αυτόν και την ομάδα του μέσα στο κάστρο, αφήνοντας τους υπόλοιπους έξω. Αυτοί όμως δεν φεύγουν αλλά μένουν απ' έξω και φωνάζουν στον κυρίαρχο κύριο ότι έκανε λάθος, ένα λάθος που θα το δει και οι συνέπειες της επιλογής του θα είναι τρομερές. Ο ύπατος υπηρέτης διαλέγει τους βοηθούς του, και τους αναθέτει καθήκοντα.
Σε άλλο αναθέτει την υγεία του Κυρίαρχου Κυρίου, σε άλλο τα οικονομικά, σε άλλο τις επισκευές και τις νέες κατασκευές σε άλλο την εκπαίδευση των παιδιών και αρχίζουν δουλειά.
Η δουλειά του Κυρίαρχου Κύριου έχει τελειώσει(?).
-Μην σας απασχολεί τίποτε Κυρίαρχε Κύριέ μου, είμαστε εδώ εμείς για εσάς.
Παρουσιάζουν στον κυρίαρχο κύριο, τα σχέδιά τους για το πως θα γίνει ο Κυρίαρχος Κύριος ευτυχισμένος και πως θα κάνουν το κάστρο του το πιο λαμπρό, και ζητούν από τον Κυρίαρχο Κύριο χρήματα και υπομονή για να δει τα υπέροχα αποτελέσματα, χωρίς να παραλείψει βέβαια να κατηγορήσει τον προηγούμενο ύπατο υπηρέτη και την ομάδα του για την ανικανότητά της
Οι άνθρωποι που ανήκουν στις άλλες ομάδες, έξω από το κάστρο, διαρρυγνίουν τα ιμάτιά τους. Ότι ο ύπατος υπηρέτης δεν ξέρει τι λέει, και ζητούν από το κυρίαρχο κύριο να προσέχει.
Ο κυρίαρχος κύριος αποσύρετε στα διαμερίσματά του, να ασχοληθεί με τις δικές του υποχρεώσεις, και οι ύπατοι υπηρέτες αρχίζουν το έργο τους, κάνουν νέες κατασκευές, επισκευάζουν συντηρούν, ψωνίζουν, ετοιμάζουν.
Κάθε τόσο πηγαίνουν στον Κυρίαρχο Κύριό, του ζητούν χρήματα.
-Ακρίβυναν κύριε, ανέβασαν τις τιμές οι έμποροι, τα καυσόξυλα ξέρετε συνέχεια ακριβαίνουν.
-Δεν μας έφτασαν κύριε, δανειστήκαμε.
Όταν ο κυρίαρχος κύριος ζητά εξηγήσεις, τότε ο ύπατος υπηρέτης και οι βοηθοί του κατηγορούν τον προηγούμενο ύπατο υπηρέτη ότι δεν έκανε τίποτε, ότι διαχειρίστηκε άσχημα τον πλούτο του, ότι ότι ότι.............. και ότι το κάστρο θέλει πολλά για να γίνει ασφαλές. Οι αρχηγοί των άλλων ομάδων που βρίσκονται έξω από το κάστρο κατηγορούν τον ύπατο υπηρέτη και τους βοηθούς του, ενώ αυτοί τους απαντούν εκτοξεύοντας πολλές φορές βαριές κατηγορίες ο ένας στον άλλο.
Πολλές φορές όταν ο ύπατος υπηρέτης και οι βοηθοί του βγαίνουν στην αγορά τους πλησιάζουν έμποροι.
-Αν ψωνίσετε από εμένα θα έχετε μεγάλα οφέλη..............................................
Όταν γυρίζουν στο κάστρο με τα ψώνια, καυχιόνται στον κυρίαρχο κύριο για τα λαμπρά εμπορεύματα, ενώ οι άλλοι απ' έξω φωνάζουν.
-Σε εξαπάτησαν Κυρίαρχε Κύριε.
Ο ύπατος υπηρέτης με τους βοηθούς του, από μέσα από το κάστρο, τους απαντά, αρχίζουν να ανταλλάσσουν, βαριές λέξεις, κατηγορίες μεταξύ τους ενώπιον του Κυρίαρχου Κύριου που πονοκεφαλιάζει από την οχλαγωγία κλείνει τα αυτιά του και αποχωρεί.
Στην ώρα του φαγητού, ο Κυρίαρχος κύριος, πηγαίνει στην τραπεζαρία, ο ύπατος υπηρέτης και οι αρμόδιοι βοηθοί σερβίρουν τον Κυρίαρχο Κύριο το μεγαλοπρεπές γεύμα του Ψωμί ελιές και νερό.
-Σας αφήνουμε να απολαύσετε το καταπληκτικό τούτο γεύμα, Κυρίαρχε Κύριε, του λένε και φεύγουν.
Την ίδια στιγμή οι ομάδες που βρίσκονται έξω από το κάστρο, διαμαρτύρονται, ότι το ψωμί έπρεπε να είναι μαύρο αντί άσπρο, οι ελιές δεν είναι καλαμών αλλά θρούμπες και το νερό θα έπρεπε να είναι μεταλλικό.
Ο ύπατος υπηρέτης με την ομάδα του πάνε στην υπέρλαμπρη τραπεζαρία που έχουν ετοιμάσει για τους εαυτούς τους. Διάφορα εκπληκτικά εδέσματα που ο κυρίαρχος κύριος δεν έχει ποτέ του γευτεί βρίσκονται στο τραπέζι. Τρώνε προσέχοντας να μην ακουστεί θόρυβος από τα μαχαιροπίρουνα, τα ποτήρια που τσουγκρίζουν στην υγεία του Κ(ορόιδου)υρίαρχου Κυρίου και ακούσει ο Κυρίαρχος Κύριος και καταλάβει τι γίνεται πίσω από την πλάτη του.
Όταν ο Κυρίαρχος κύριος κάνει παράπονα για το γεύμα, τότε τον καθησυχάζουν με διάφορες δικαιολογίες για τα άσχημα οικονομικά που παρέλαβαν από τους προηγούμενους, και πως τα πράγματα γρήγορα θα τα φτιάξουν, και θα μπορεί να απολαμβάνει πλουσιοπάροχα γεύματα στο μέλλον. Οι άλλοι απ' έξω ακούγοντας αυτά τα λόγια εξαγριώνονται και αρχίζουν να φωνάζουν, να κατηγορούν τον ύπατο υπηρέτη και τους βοηθούς του, και αυτοί να απαντούν προκαλώντας πονοκέφαλο στον Κυρίαρχο κύριο που μη αντέχοντας άλλο την ακατάληπτη οχλαγωγία αποσύρετε στα ιδιαίτερά του, να ασχοληθεί με τα σοβαρά προβλήματα που τον απασχολούν.
Κάποιες στιγμές, ο Κυρίαρχος Κύριος χάνει την υπομονή του κάνοντας δριμύτατες παρατηρήσεις για το γεύμα, τότε αυτοί, για να κατευνάσουν τον θυμό του, μαζί με τις ελιές, του σερβίρουν για λίγο καιρό και μια φέτα σαλάμι.
Και έρχεται η ώρα να γίνει η επιλογή του νέου ύπατου υπηρέτη. Οι πύλες του κάστρου ανοίγουν, ο αποχωρών κάνει μια βόλτα τον Κυρίαρχο κύριο, στο κάστρο, ακολουθούμενος από τους άλλους, υποψήφιους ύπατους υπηρέτες.
-Κοιτάξτε κύριέ μου τι ωραίο λουλούδι βάλαμε εδώ, πόσο ωραία μυρίζει, λέει ο ύπατος υπηρέτης.
-Το έβαλες για να καλύψεις την ρωγμή, να μην την δει ο Κύριος, φωνάζουν οι άλλοι υποψήφιοι
-Δεν υπάρχει ρωγμή, δείτε Κύριε
-Όχι υπάρχει, δείτε δείτε, και η οχλαγωγία ξαναρχίζει
Δείτε κύριέ μου τι καλά, μορφώσαμε τα παιδιά. Πόσο κάνει μικρά μου δύο και δύο??????
-Επτά, συμφωνούν όλα.
-Σιγά την εκπαίδευση, φωνάζουν οι άλλοι υποψήφιοι, Οκτώ κάνει Κύριέ μου οκτώ, είναι το σωστό, άφησαν τα παιδιά αμόρφωτα.
-Κοίτα Κύριέ μου, τι ωραίο ιατρείο που φτιάξαμε για εσάς.
-Ευτυχώς που δεν αρρώστησες Κύριέ μου ευτυχώς........
-Κοιτάξτε Κύριέ μου τον δρόμο που φτιάξαμε για να πηγαίνεις από το ένα κτίριο στο άλλο, τι θαυμάσιος που είναι
-Σιγά το καλντερίμι, εδώ κύριέ μου ξέρεις πόσα άλογα έχουν κουτσαθεί σε όλες αυτές τις λακκούβες????
Και γυρίζει ο ύπατος υπηρέτης και οι βοηθοί του στους άλλους υποψήφιους για το αξίωμα, τους κατηγορεί ότι τον διαβάλουν άδικα, τους απευθύνει βαριές λέξεις τους λέει ότι αυτοί φταίνε που δεν έκαναν τίποτε όταν αυτοί είχαν τα αξιώματα, αυτοί απαντούν προκαλώντας για μια ακόμα φορά οχλαγωγία, που προκαλεί πονοκέφαλο στον Κυρίαρχο Κύριο.
Ο Κυρίαρχος Κύριος καθισμένος στον θρόνο του ετοιμάζετε να επιλέξει τους επόμενους υπηρέτες του. Και όλοι μαζί υπόσχονται στον Κυρίαρχο Κύριο τα καλύτερα, κατηγορώντας τους άλλους για ανίκανους, διεφθαρμένους και παρακαλούν να τους εμπιστευτεί για το καλό του, και το καλό του κάστρου...................................................
Ο Αλέξης Β εμπνεύστηκε ακούγοντας:
Σε παρέμβασή του, από το βήμα του 23ου συνεδρίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου επισήμανε μεταξύ άλλων ότι στη χώρα μας τα κόμματα είναι θύματα των μεγάλων επιχειρήσεων και των ΜΜΕ με αποτέλεσμα να δημιουργείται διαφθορά και κακή διακυβέρνηση. Μιλώντας στην εφημερίδα "Τα ΝΕΑ", ο πρώην διαχειριστής των μαύρων ταμείων της Γερμανικής πολυεθνικής κ. Ράινχαρτ Σίκατσεκ τονίζει ότι η υπόθεση Τσουκάτου εμφανίζεται μόνο ως μια πτυχή στο σκάνδαλο Siemens. "Το ένα εκατομμύριο μάρκα που ακούσαμε πρόσφατα ότι παραδέχθηκε να έχει λάβει πολιτικός παράγοντας στην Ελλάδα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου" λέει χαρακτηριστικά ο κ. Σίκατσεκ μέσω του δικηγόρου του Βόλφγκανγκ Κρόιτσερ. Ο κατηγορούμενος στην Γερμανία πρώην στέλεχος της Siemens σημειώνει πως τουλάχιστον 5 εκατ. ευρώ ανά έτος προορίζονταν για παράνομες πληρωμές στην Ελλάδα. Μάλιστα ο δικηγόρος υποστηρίζει πως σε τρία χρόνια διακινήθηκαν περισσότερα από 35 εκατομμύρια ευρώ, προς την Ελλάδα. "Υπάρχουν μαρτυρίες που αναφέρουν ότι τα χρήματα πήγαιναν σε πολιτικά κόμματα για να υπάρχει εύνοια, ότι δόθηκαν για την εξασφάλιση των έργων της Siemens στην Ελλάδα σχετικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, εξοπλιστικά προγράμματα -ξέρετε, τις "everyday business" της εταιρείας στη χώρα σας. Και πρόκειται για αρκετά μεγαλύτερα ποσά σε σχέση με αυτά που έχουν βρεθεί από την έρευνα των αρχών της χώρας σας."
Τα βρήκα εδώ:
http://news.ert.gr/c/7/402917.asp
Ο κάθε αρχηγός εμφανίζετε στον Κυρίαρχο Κύριο, και αρχίζει,να του αναπτύσσει τα σχέδιά του για το πως θα κάνει τον Κυρίαρχο Κύριο ισχυρότερο, σπουδαιότερο, για το πως θα αυξήσουν την δόξα του το πως θα κάνουν το κάστρο του λαμπρότερο, προσκυνούν μπροστά του, του πλένουν τα πόδια για να δείξουν την αφοσίωσή τους σε αυτόν. Κατηγορούν τις άλλες ομάδες ως ανίκανες, εγωκεντρικές, διεφθαρμένες και του ζητούν να επιλέξει την δική τους ομάδα ως η μόνη που θέλει το καλό του Κυρίου, η μόνη που μπορεί να τον κάνει ευτυχισμένο.
Όταν έρθει η ώρα, ο Κυρίαρχος Κύριος επιλέγει την ομάδα που νομίζει ότι θα υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντά του απονείμει στον αρχηγό της τον τίτλο του ύπατου υπηρέτη. Παίρνει αυτόν και την ομάδα του μέσα στο κάστρο, αφήνοντας τους υπόλοιπους έξω. Αυτοί όμως δεν φεύγουν αλλά μένουν απ' έξω και φωνάζουν στον κυρίαρχο κύριο ότι έκανε λάθος, ένα λάθος που θα το δει και οι συνέπειες της επιλογής του θα είναι τρομερές. Ο ύπατος υπηρέτης διαλέγει τους βοηθούς του, και τους αναθέτει καθήκοντα.
Σε άλλο αναθέτει την υγεία του Κυρίαρχου Κυρίου, σε άλλο τα οικονομικά, σε άλλο τις επισκευές και τις νέες κατασκευές σε άλλο την εκπαίδευση των παιδιών και αρχίζουν δουλειά.
Η δουλειά του Κυρίαρχου Κύριου έχει τελειώσει(?).
-Μην σας απασχολεί τίποτε Κυρίαρχε Κύριέ μου, είμαστε εδώ εμείς για εσάς.
Παρουσιάζουν στον κυρίαρχο κύριο, τα σχέδιά τους για το πως θα γίνει ο Κυρίαρχος Κύριος ευτυχισμένος και πως θα κάνουν το κάστρο του το πιο λαμπρό, και ζητούν από τον Κυρίαρχο Κύριο χρήματα και υπομονή για να δει τα υπέροχα αποτελέσματα, χωρίς να παραλείψει βέβαια να κατηγορήσει τον προηγούμενο ύπατο υπηρέτη και την ομάδα του για την ανικανότητά της
Οι άνθρωποι που ανήκουν στις άλλες ομάδες, έξω από το κάστρο, διαρρυγνίουν τα ιμάτιά τους. Ότι ο ύπατος υπηρέτης δεν ξέρει τι λέει, και ζητούν από το κυρίαρχο κύριο να προσέχει.
Ο κυρίαρχος κύριος αποσύρετε στα διαμερίσματά του, να ασχοληθεί με τις δικές του υποχρεώσεις, και οι ύπατοι υπηρέτες αρχίζουν το έργο τους, κάνουν νέες κατασκευές, επισκευάζουν συντηρούν, ψωνίζουν, ετοιμάζουν.
Κάθε τόσο πηγαίνουν στον Κυρίαρχο Κύριό, του ζητούν χρήματα.
-Ακρίβυναν κύριε, ανέβασαν τις τιμές οι έμποροι, τα καυσόξυλα ξέρετε συνέχεια ακριβαίνουν.
-Δεν μας έφτασαν κύριε, δανειστήκαμε.
Όταν ο κυρίαρχος κύριος ζητά εξηγήσεις, τότε ο ύπατος υπηρέτης και οι βοηθοί του κατηγορούν τον προηγούμενο ύπατο υπηρέτη ότι δεν έκανε τίποτε, ότι διαχειρίστηκε άσχημα τον πλούτο του, ότι ότι ότι.............. και ότι το κάστρο θέλει πολλά για να γίνει ασφαλές. Οι αρχηγοί των άλλων ομάδων που βρίσκονται έξω από το κάστρο κατηγορούν τον ύπατο υπηρέτη και τους βοηθούς του, ενώ αυτοί τους απαντούν εκτοξεύοντας πολλές φορές βαριές κατηγορίες ο ένας στον άλλο.
Πολλές φορές όταν ο ύπατος υπηρέτης και οι βοηθοί του βγαίνουν στην αγορά τους πλησιάζουν έμποροι.
-Αν ψωνίσετε από εμένα θα έχετε μεγάλα οφέλη..............................................
Όταν γυρίζουν στο κάστρο με τα ψώνια, καυχιόνται στον κυρίαρχο κύριο για τα λαμπρά εμπορεύματα, ενώ οι άλλοι απ' έξω φωνάζουν.
-Σε εξαπάτησαν Κυρίαρχε Κύριε.
Ο ύπατος υπηρέτης με τους βοηθούς του, από μέσα από το κάστρο, τους απαντά, αρχίζουν να ανταλλάσσουν, βαριές λέξεις, κατηγορίες μεταξύ τους ενώπιον του Κυρίαρχου Κύριου που πονοκεφαλιάζει από την οχλαγωγία κλείνει τα αυτιά του και αποχωρεί.
Στην ώρα του φαγητού, ο Κυρίαρχος κύριος, πηγαίνει στην τραπεζαρία, ο ύπατος υπηρέτης και οι αρμόδιοι βοηθοί σερβίρουν τον Κυρίαρχο Κύριο το μεγαλοπρεπές γεύμα του Ψωμί ελιές και νερό.
-Σας αφήνουμε να απολαύσετε το καταπληκτικό τούτο γεύμα, Κυρίαρχε Κύριε, του λένε και φεύγουν.
Την ίδια στιγμή οι ομάδες που βρίσκονται έξω από το κάστρο, διαμαρτύρονται, ότι το ψωμί έπρεπε να είναι μαύρο αντί άσπρο, οι ελιές δεν είναι καλαμών αλλά θρούμπες και το νερό θα έπρεπε να είναι μεταλλικό.
Ο ύπατος υπηρέτης με την ομάδα του πάνε στην υπέρλαμπρη τραπεζαρία που έχουν ετοιμάσει για τους εαυτούς τους. Διάφορα εκπληκτικά εδέσματα που ο κυρίαρχος κύριος δεν έχει ποτέ του γευτεί βρίσκονται στο τραπέζι. Τρώνε προσέχοντας να μην ακουστεί θόρυβος από τα μαχαιροπίρουνα, τα ποτήρια που τσουγκρίζουν στην υγεία του Κ(ορόιδου)υρίαρχου Κυρίου και ακούσει ο Κυρίαρχος Κύριος και καταλάβει τι γίνεται πίσω από την πλάτη του.
Όταν ο Κυρίαρχος κύριος κάνει παράπονα για το γεύμα, τότε τον καθησυχάζουν με διάφορες δικαιολογίες για τα άσχημα οικονομικά που παρέλαβαν από τους προηγούμενους, και πως τα πράγματα γρήγορα θα τα φτιάξουν, και θα μπορεί να απολαμβάνει πλουσιοπάροχα γεύματα στο μέλλον. Οι άλλοι απ' έξω ακούγοντας αυτά τα λόγια εξαγριώνονται και αρχίζουν να φωνάζουν, να κατηγορούν τον ύπατο υπηρέτη και τους βοηθούς του, και αυτοί να απαντούν προκαλώντας πονοκέφαλο στον Κυρίαρχο κύριο που μη αντέχοντας άλλο την ακατάληπτη οχλαγωγία αποσύρετε στα ιδιαίτερά του, να ασχοληθεί με τα σοβαρά προβλήματα που τον απασχολούν.
Κάποιες στιγμές, ο Κυρίαρχος Κύριος χάνει την υπομονή του κάνοντας δριμύτατες παρατηρήσεις για το γεύμα, τότε αυτοί, για να κατευνάσουν τον θυμό του, μαζί με τις ελιές, του σερβίρουν για λίγο καιρό και μια φέτα σαλάμι.
Και έρχεται η ώρα να γίνει η επιλογή του νέου ύπατου υπηρέτη. Οι πύλες του κάστρου ανοίγουν, ο αποχωρών κάνει μια βόλτα τον Κυρίαρχο κύριο, στο κάστρο, ακολουθούμενος από τους άλλους, υποψήφιους ύπατους υπηρέτες.
-Κοιτάξτε κύριέ μου τι ωραίο λουλούδι βάλαμε εδώ, πόσο ωραία μυρίζει, λέει ο ύπατος υπηρέτης.
-Το έβαλες για να καλύψεις την ρωγμή, να μην την δει ο Κύριος, φωνάζουν οι άλλοι υποψήφιοι
-Δεν υπάρχει ρωγμή, δείτε Κύριε
-Όχι υπάρχει, δείτε δείτε, και η οχλαγωγία ξαναρχίζει
Δείτε κύριέ μου τι καλά, μορφώσαμε τα παιδιά. Πόσο κάνει μικρά μου δύο και δύο??????
-Επτά, συμφωνούν όλα.
-Σιγά την εκπαίδευση, φωνάζουν οι άλλοι υποψήφιοι, Οκτώ κάνει Κύριέ μου οκτώ, είναι το σωστό, άφησαν τα παιδιά αμόρφωτα.
-Κοίτα Κύριέ μου, τι ωραίο ιατρείο που φτιάξαμε για εσάς.
-Ευτυχώς που δεν αρρώστησες Κύριέ μου ευτυχώς........
-Κοιτάξτε Κύριέ μου τον δρόμο που φτιάξαμε για να πηγαίνεις από το ένα κτίριο στο άλλο, τι θαυμάσιος που είναι
-Σιγά το καλντερίμι, εδώ κύριέ μου ξέρεις πόσα άλογα έχουν κουτσαθεί σε όλες αυτές τις λακκούβες????
Και γυρίζει ο ύπατος υπηρέτης και οι βοηθοί του στους άλλους υποψήφιους για το αξίωμα, τους κατηγορεί ότι τον διαβάλουν άδικα, τους απευθύνει βαριές λέξεις τους λέει ότι αυτοί φταίνε που δεν έκαναν τίποτε όταν αυτοί είχαν τα αξιώματα, αυτοί απαντούν προκαλώντας για μια ακόμα φορά οχλαγωγία, που προκαλεί πονοκέφαλο στον Κυρίαρχο Κύριο.
Ο Κυρίαρχος Κύριος καθισμένος στον θρόνο του ετοιμάζετε να επιλέξει τους επόμενους υπηρέτες του. Και όλοι μαζί υπόσχονται στον Κυρίαρχο Κύριο τα καλύτερα, κατηγορώντας τους άλλους για ανίκανους, διεφθαρμένους και παρακαλούν να τους εμπιστευτεί για το καλό του, και το καλό του κάστρου...................................................
Ο Αλέξης Β εμπνεύστηκε ακούγοντας:
Σε παρέμβασή του, από το βήμα του 23ου συνεδρίου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου επισήμανε μεταξύ άλλων ότι στη χώρα μας τα κόμματα είναι θύματα των μεγάλων επιχειρήσεων και των ΜΜΕ με αποτέλεσμα να δημιουργείται διαφθορά και κακή διακυβέρνηση. Μιλώντας στην εφημερίδα "Τα ΝΕΑ", ο πρώην διαχειριστής των μαύρων ταμείων της Γερμανικής πολυεθνικής κ. Ράινχαρτ Σίκατσεκ τονίζει ότι η υπόθεση Τσουκάτου εμφανίζεται μόνο ως μια πτυχή στο σκάνδαλο Siemens. "Το ένα εκατομμύριο μάρκα που ακούσαμε πρόσφατα ότι παραδέχθηκε να έχει λάβει πολιτικός παράγοντας στην Ελλάδα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου" λέει χαρακτηριστικά ο κ. Σίκατσεκ μέσω του δικηγόρου του Βόλφγκανγκ Κρόιτσερ. Ο κατηγορούμενος στην Γερμανία πρώην στέλεχος της Siemens σημειώνει πως τουλάχιστον 5 εκατ. ευρώ ανά έτος προορίζονταν για παράνομες πληρωμές στην Ελλάδα. Μάλιστα ο δικηγόρος υποστηρίζει πως σε τρία χρόνια διακινήθηκαν περισσότερα από 35 εκατομμύρια ευρώ, προς την Ελλάδα. "Υπάρχουν μαρτυρίες που αναφέρουν ότι τα χρήματα πήγαιναν σε πολιτικά κόμματα για να υπάρχει εύνοια, ότι δόθηκαν για την εξασφάλιση των έργων της Siemens στην Ελλάδα σχετικά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, εξοπλιστικά προγράμματα -ξέρετε, τις "everyday business" της εταιρείας στη χώρα σας. Και πρόκειται για αρκετά μεγαλύτερα ποσά σε σχέση με αυτά που έχουν βρεθεί από την έρευνα των αρχών της χώρας σας."
Τα βρήκα εδώ:
http://news.ert.gr/c/7/402917.asp
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
