ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ

Είναι πολύ σημαντικό, αυτές τις κρίσιμες ώρες, να ρίξουμε μια ματιά στην βίβλο των Ελλήνων, δηλαδή στα ΟΜΗΡΙΚΑ ΕΠΗ και να διδαχτούμε, έστω και την τελευταία στιγμή, από το πνεύμα του Οδυσσέα.

ΔΗΛΑΔΗ: Να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας, να ελέγξουμε την παρόρμηση να έχουμε τις

αισθήσεις μας και τις αντένες μας ΑΝΟΙΧΤΕΣ και να μην παρασυρθούμε από την οργή και το μένος που μας διακατέχει, ώστε να γίνουμε βορρά, στους σύγχρονους «μνηστήρες».

Όταν ο Οδυσσέας φτάνει στην Ιθάκη, η μεγίστη επιθυμία του είναι ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ, τον κόσμο που του έκλεψαν.

Παρά την μεγάλη του λαχτάρα, διατηρεί την ανωνυμία του και μεταμορφωμένος σε ζητιάνο από την

ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ, πηγαίνει στο παλάτι ώστε να ελέγξει την κατάσταση και να πάρει τις πληροφορίες που θέλει, υπομένοντας καρτερικά τις προσβολές και την χλεύη των

μνηστήρων.

ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ, ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΙΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟΧΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΣΤΕΙΡΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ.

Γι αυτό τον λόγο και είναι ο αγαπημένος της Θεάς ΑΘΗΝΑΣ, της Θεάς που αντιπροσωπεύει την ΝΟΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΣ, την ΣΟΦΙΑ, την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.Της Θεάς που μελετά τον εχθρό και τον πολεμά με τα ίδια του τα όπλα.

Όταν όμως έρχεται η ώρα, όταν τους έχει στριμώξει όλους άοπλους σε ένα δωμάτιο, όταν φανερώνεται πάνοπλος, ΤΟΤΕ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΤΟΥ.

ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΙΚΤΟ, ΓΙΑΤΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΙΟΣ ΤΟΥ, που δημιούργησε με τον δικό του ιδρώτα, ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ που οι μνηστήρες καταχράστηκαν και καπηλεύτηκαν μαζί με την φιλοξενία του οίκου του που τιμησε τον ΞΕΝΙΟ ΔΙΑ.

Ο ισχυρότερος αντίπαλός του είναι ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ.

Η λέξη μιλά απο μόνη της.

Είναι η ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΗ, είναι αυτό που μας κάνουν ΤΩΡΑ, είναι ο τρόπος με τον οποίο θολώνουν τις καταστάσεις και την πραγματικότητα ώστε ΝΑ ΜΗΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΧΟΥΝ.

Είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την καθυπόταξη και δουλεία του ανθρώπου.

Ο επόμενος είναι ο ΕΥΡΥ-ΜΑΧΟΣ.

Αυτός που μάχεται με κάθε τρόπο, με εύρος, ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟΝ, ο δεινός και αδίστακτος μαχητής.

Ο ΑΜΦΙ-ΝΟΜΟΣ! Αυτός που διαστρεβλώνει τον ΝΟΜΟ και την τάξη των πραγμάτων, ο επικίνδυνος γιατί είναι ΕΤΣΙ και ΑΛΛΙΩΣ!

Ο ΑΓΕ-ΛΑΟΣ! Αυτός που άγει τον λαό, που τον παρασύρει με την βοήθεια του ΑΝΤΙ-ΝΟΟΥ.

Που τον μετατρέπει σε ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ ΑΓΕΛΗ!

Κανένα όνομα στα Ομηρικά έπη δεν είναι δοσμένο στην τύχη!

Κρύβουν βαθύτατα νοήματα και στο χέρι μας είναι να τα αποκρυπτογραφήσουμε και να διδαχτούμε, ή καλύτερα να συνετιστούμε.

Οι πρόγονοί μας μιλούν, ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΛΕΝΕ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, μας λένε ΠΩΣ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ, μας λένε πως να τινάξουμε τον ζυγό.

ΑΡΚΕΙ, ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ!

Και ο Αντίνοος, ο στόχος της πρώτης φονικής βολής του Οδυσσέα. Είναι αυτός ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνει πρώτος.

Και τον σκοτώνει ρίχνοντας του το βέλος στον ΛΑΙΜΟ, το ΟΡΓΑΝΟ ΤΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ δηλαδή της επικοινωνίας που την χρησιμοποιεί ενάντια στην νόηση των ανθρώπων! ..»

Πηγή: ramnousia.com

Ο πολιτισμός ενός ανθρώπου είναι η ζούγκλα ενός άλλου. ...

“Πριν φτάσουν οι λευκοί αδελφοί μας για να μας εκπολιτίσουν δεν είχαμε κανένα είδος φυλακής.



Εξαιτίας αυτού, δεν είχαμε καθόλου παραβάτες. Χωρίς φυλακή, δεν μπορεί να υπάρχουν παραβάτες. Δεν είχαμε ούτε κλειδαριές, ούτε κλειδιά, επομένως, μεταξύ μας δεν υπήρχαν κλέφτες.



Στην περίπτωση που κάποιος ήταν τόσο φτωχός που δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά ένα άλογο, μια σκηνή ή μια κουβέρτα, αυτά τα έπαιρνε ως δώρο.



Παραήμασταν απολίτιστοι για να δίνουμε μεγάλη σημασία στην ιδιωτική περιουσία. Δεν ξέραμε οποιοδήποτε είδος χρήματος και κατά συνέπεια, η αξία ενός ανθρώπου δεν καθορίζονταν από τον πλούτο του.



Δεν είχαμε θεσπίσει γραπτούς νόμους, ούτε δικηγόρους, ούτε πολιτικούς, ως εκ τούτου, δεν ήμασταν σε θέση να κλέβουμε και να εξαπατούμε ο ένας τον άλλο. Ήμασταν πραγματικά σε κακή κατάσταση, προτού φτάσει ο λευκός άνθρωπος και δεν ξέρω πώς να εξηγήσω πώς ήμασταν σε θέση να τα βγάζουμε πέρα χωρίς αυτά τα θεμελιώδη πράγματα που (όπως μας λένε) είναι τόσο απαραίτητα για μια πολιτισμένη κοινωνία.”



John (Fire) Lame Deer Tick”

ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ (?POR QU'E GRECIA?)

Το video  που ακολουθεί είναι η οπτικοακουστική ομιλία του ελληνιστή Pedro Olalla στην Ημερίδα Κλασσικού Πολιτισμού του Σαγούντο της Ισπανίας "X Jornada Clásica de Sagunto" (Sagunto, España, 17/11/2012)
Σε αυτό αναλύεται ο ρόλος του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού στην διαμόρφωση της Ευρωπαϊκής κουλτούρας.
Η παρουσίαση αυτή έγινε με αφορμή την διακοπή της διδασκαλίας λατινικών και αρχαίων ελληνικών στο πλαίσιο της αναμόρφωσης του εκπαιδευτικού συστήματος που εκπόνησε το υπουργείο παιδείας του Ισπανικού κράτους.
Αξίζει να αφιερώσετε 45 λεπτά να το δείτε.
Muchas gracias señor Olalla. Este video es maravilloso y es muy importante para comprender todos los gobiernos, y la griega tambien, la importancia de la cultura griega en la conformación de la cultura, en mi opinion no solamente europea, pero de la cultura mundial.

πηγή:
 youtube
ramnusia. com
 

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ Το δαχτυλίδι του “Χόμπιτ” έχει ελληνική προέλευση!

Share

Εδώ και λίγες ημέρες έχει ξεκινήσει το πρώτο μέρος της τριλογίας της ταινίας “Το Χόμπιτ”. Οι θεατές παρακολούθησαν τη σκηνή της ανεύρεσης σε μια σκοτεινή σπηλιά του Ενός Δαχτυλιδιού, που σε κάνει αόρατο όταν το φοράς και που με τον καιρό σε διαφθείρει. Έμπνευση του Βρετανού συγγραφέα Τόλκιν η ιστορία; Φυσικά και όχι.
Για ακόμη μια φορά ένας ελληνικός μύθος έγινε “copy-paste”. Αυτός, του… Γύγη:
O Πλάτωνας, στο Β΄ βιβλίο της «Πολιτείας» του και με το στόμα του Γλαύκωνα, επινοεί ένα μύθο:
Ένας βοσκός του βασιλιά της Λυδίας ονόματι Γύγης βρίσκει τυχαία ένα μαγικό δακτυλίδι μετά από δύο καταστρεπτικά φυσικά φαινόμενα. Την ώρα που έβοσκε τα πρόβατα του άρχοντά του, έπιασε φοβερή καταιγίδα και έγινε τόσο δυνατός σεισμός, ώστε άνοιξε η γη κάτω απ’ τα πόδια του. Κατέβηκε στο χάσμα που δημιουργήθηκε και εκεί μέσα στα σπλάχνα της γης, είδε ένα μεγάλο χάλκινο κούφιο άλογο. Από κάποια ανοίγματα στα πλευρά του κοίταξε μέσα του και διαπίστωσε ότι εκεί ήταν ξαπλωμένος ένας νεκρός με διαστάσεις σχεδόν γιγαντιαίες. Και το σημαντικότερο, φορούσε στο χέρι του ένα χρυσό δακτυλίδι. Όταν ανέβηκε στην επιφάνεια διαπίστωσε ότι το εύρημά του είχε μία αξιοπερίεργη μαγική δυνατότητα. Περιστρέφοντας την πέτρα του («σφενδόνην» την ονομάζει ο Πλάτωνας) προς το εσωτερικό της παλάμης του, γινόταν αόρατος και εμφανιζόταν πάλι, γυρίζοντας το δακτυλίδι προς την αντίστροφη φορά.
Ο ταπεινός βοσκός είχε λοιπόν στα χέρια του ένα τεράστιο όπλο. Μπορούσε να κάνει οτιδήποτε επιθυμούσε, χωρίς να γίνεται αντιληπτός και κυρίως, χωρίς να τιμωρείται ή έστω να επιπλήττεται. Έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη φορέας μιας τουλάχιστον παράδοξης και απρόσμενης δύναμης, η οποία μπορούσε να λειτουργήσει προς όφελός του, πάντα όμως υπό το βάρος μιας έστω και λανθάνουσας αδικίας, που μπορούσε να φτάσει κι ως το έγκλημα. Και πραγματικά έτσι έγινε.
Ο ασήμαντος μέχρι τότε Γύγης έγινε εραστής της βασίλισσας και με τη βοήθειά της σκότωσε τον αφέντη του και πήρε ο ίδιος την εξουσία. Κατέλαβε λοιπόν μια θέση που του χάρισε η δύναμη ενός χρυσού κρίκου, χωρίς να υπολογίσει τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποίησε, αλλά με μοναδικά κίνητρα – συνηθισμένα στην ανθρώπινη φύση -τη δόξα και τον πλούτο.
Ο Γλαύκωνας, που διηγείται τη φανταστική αυτή ιστορία, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να αδικεί, όταν μάλιστα ξέρει εκ των προτέρων ότι δε θα υποστεί τις συνέπειες της αδικίας του. Και αυτό γιατί ο κοινός νους λέει ότι η δικαιοσύνη δεν είναι τελικά ένα αγαθό στη ζωή μας, αφού η εφαρμογή της προσκρούει στο προσωπικό μας συμφέρον. Για όλους μας λοιπόν το βασανιστικό ερώτημα «αδικείν η αδικείσθαι;» γίνεται πολύ απλό. Και η απάντηση στη συνείδησή μας δεν είναι τουλάχιστον μία ανώδυνη ουδετερότητα, αλλά μία συνειδητή επιλογή συμφέροντος: «αδικειν» και μάλιστα αν είναι δυνατόν ατιμώρητα.
Ένα δακτυλίδι λοιπόν έγινε η αιτία να διαφθαρεί ένας απονήρευτος βοσκός και να περάσει από το φως του ενάρετου στη σκιά του εγκληματία. Διαπράχθηκε μια αμαρτία που ο Πλάτωνας ονομάζει αδικία, δηλαδή άρση της δικαιοσύνης.
Ο άνθρωπος λοιπόν καλείται να αλλάξει νοοτροπία να παλέψει με το κακό να θεαθεί το φως δηλαδή το ωραίο, το δίκαιο, το αρμονικό, το αληθινό και τούτο γίνεται με ένα και μόνο όπλο σύμφωνα με τον Πλάτωνα ,ένα όπλο ανίκητο ακόμα και σήμερα: Την Ολοκληρωμένη Παιδεία.
[Ο Γύγης - ιστορικό πρόσωπο - ήταν βασιλιάς της Λυδίας κατά το πρώτο μισό του 7ου αιώνα π.Χ. Πήρε το θρόνο με τη βοήθεια της συζύγου του τελευταίου βασιλιά από τους απογόνους του Ηρακλή και ίδρυσε νέα δυναστεία των Μερμναδών].
Με το μύθο συμφωνεί ως ένα βαθμό και το γεγονός, ότι είχε στο σκήπτρο του και ένα δαχτυλίδι με μεγάλο πολύτιμο λίθο. Είναι επίσης γνωστό πως ήταν δραστήριος και ενεργητικός βασιλιάς και πως οδήγησε τη Λυδία και την πρωτεύουσα της, τις Σάρδεις, στην μεγαλύτερή της ακμή. Το βασίλειο του, συμπεριελάμβανε όλη τη δυτική Μικρά Ασία ως τον ποταμό Άλυ και η δυναστεία του έμεινε στην εξουσία πάνω από εκατό χρόνια.
Ο τελευταίος του απόγονος στο θρόνο της Λυδίας ήταν ο βασιλιάς Κροίσος, που έγινε ξακουστός για τα πλούτη του και για την κακή ερμηνεία που έδωσε στο χρησμό της Πυθίας.Ο μύθος του Γύγη έχει εμπνεύσει και πολλούς σύγχρονους συγγραφείς. Ίσως περισσότερο γνωστό να τον έκανε το δράμα του Φρίντριχ Χέμπελ « Ο Γύγης και το δαχτυλίδι του» (1856). Στο χώρο της λογοτεχνίας ο μύθος αξιοποιήθηκε από τον Θεόφιλο Γκωτιέ στη νουβέλα του «Ο βασιλιάς Κανδαύλης» (1844) και στο θέατρο πάλι από τον Αντρέ Ζίντ στο ομώνυμο θεατρικό του έργο (1901). Το 1920 ο Α. Μπρυνώ έγραψε την όπερα «Κανδαύλης».]
[Tης Ιωάννας Μπισκιτζή (Λέκτορα Κλασσικής Φιλολογίας) - Πηγή katohika.gr]

Διακοπές τέλος συνέχεια τρίτη και τελευταία

Η τελευταία πόλη που επισκέφθηκα ήταν η Γρανάδα, γνωστή ανα τον κόσμο για το διάσημο παλάτι της Αλάμπρα και τους εκπληκτικούς κήπους του

Ας ξεκινήσουμε όμως από μιά βόλτα στην πόλη

Το "γιουσουρούμ " της Γρενάδας

Στάση για καφέ εδώ

Και η βόλτα συνεχίζετε

μέσα σε εκπληκτικούς δρόμους και σε υπέροχες γειτονιές

Αγορά

Και άλλες γειτονιές με εκπληκτικά σπίτια. Μιά πόλη που η νύχτα την ομορφαίνει ακόμα περισσότερο.

και η βόλτα συνεχίζετε.

ανάμεσα σε διακοσμιμένα σπίτια η πολύ διακοσμιμένα σπίτια

όπως αυτό.

Η επόμενη μέρα ήταν αφιερωμένη στα παλάτια της Αλάμπρα.

Ενα μέρος που μόνο αν το επισκευτείς ο ίδιος μπορείς να καταλάβεις την εντιποσιακή ομορφιά του.

Επλίζω να πείρατε μια ιδέα από την ομορφιά που περνά μπροστά από τα μάτια του επισκέπτη

σε μια χώρα με κατοίκους που μας μοιάζουν εκλπηκτικά σε στίλ και συμπεριφορά

Άντε και του χρόνου

Διακοπές τέλος (Συνέχεια)

Μετά την Κόρδοβα μας περίμενε η εκπληκτική Σεβίλλη. Όλα όσα όμορφα είχα ακούσει, πόσο άραγε θα ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα??? Μετά από δυο ώρες ταξίδι φτάσαμε στην πόλη. Μετά την έκπληξη, (Αυτό είναι το ξενοδοχείο μας η μας κάνετε πλάκα???)τακτοποιηθήκαμε και δρόμο για βόλτα.
Μια απορία Κοι αρμόδιοι Υπουργοί, μπορείτε να μου εξηγήσετε πώς, 480 χιλ αυτοκινητόδρομου δεν είχε ούτε το παραμικρό σαμαράκι, ίχνος λακκούβας και ΠΟΥΘΕΝΆ ΔΙΌΔΙΑ???? ΛΟΙΠΌΝ???? ΛΟΙΠΌΝ???
Τι είδαμε??? Ότι αυτά που ακούσαμε ήταν λίγα μπροστά στην ομορφιά της πόλης. Δείτε και μόνοι σας!!!!!

Άποψη από τους κήπους MurilloΣυνέχεια της βόλτας μέσα στον κήπο

Κάθε τόσο και ένα καταπληκτικό συντριβάνι

Και η ομορφιά δεν έχει τέλος.

Επόμενη στάση Plaza de Espana

Επίσκεψη στό Real alcazares με τους εκπληκτικούς κήπους του επιβεβλημένη

Δείτε. Τα λόγια περιττεύουν

Η Pouerta del Leon. Την περνάμε και συνεχίζουμε

και τα θαύματα δεν τελειώνουν. Η εκπληκτική είσοδος

Λεπτομέρεια της εσωτερικής διακόσμησης

Και οι κήποι

Και οι λίμνες μπροστά στα υπέροχα κτίσματα, όπως αυτό

Και φυσικά μια βόλτα στην πόλη επιβεβλημένη Στην Νέα.

και την παλιά πόλη

Αυτά και για την Σεβίλλη. Στο επόμενο ποστ, Γρανάδα.

Και φυσικά μουσική

Διακοπές τέλος Γυρισα!!!!

Πάνε και αυτές οι διακοπές. Πέρασαν. (Αχ βαχ) Τι να κάνουμε, έπρεπε να περάσουν για να μπορούμε να περιμένουμε και τις άλλες ομορφιές που μας φιλάει η ζωή στα μονοπάτια της
-Και καλά θα με ρωτήσετε, μόνο ομορφιές φυλάει??
-Εχμ!!!!!!! Ας είμαστε αισιόδοξοι βρε παιδί μου!!!!!
Ας αφήσουμε όμως την βαριά φιλοσοφία, δεν ταιριάζει με παραλία και μαγιό, και να πούμε για τις διακοπές μου
Πήγα και φέτος Ισπανία, αλλά σε διαφορετικές πόλεις, από τις περσινές.
Νομίζω ότι η περιοχή που πήγα έχει ότι ωραιότερο έχει να επιδείξει από ομορφιά και ιστορία αυτή η χώρα. Μιλάμε για την Ανδαλουσία γνωστή από το φλαμένκο και από τα σημάδια που άφησαν οι Άραβες όταν την περιοχή αυτή την είχαν υπό την κατοχή τους
Αναπόφευκτα η πρώτη πόλη απ' όπου ξεκινάς την περιήγησή σου είναι η πρωτεύουσα Μαδρίτη και από εκεί είναι οι πρώτες φώτο.

Και πρώτα απ' όλα η αίθουσα αναμονής του Σ/Σ ATOCHA που έχει μπει πια σαν αξιοθέατο στους τουριστικούς οδηγούς λόγο του κήπου του. (Υπουργέ μεταφορών βλέπεις η είσαι τυφλός??)

Τις γειτονιές της

Τα εκπληκτικά κτήρια που ξεφυτρώνουν κάθε τόσο, αφήνοντας τον επισκέπτη άφωνο

Τα μουσεία Prado και Reina sofia που μέσα τους κρύβουν θησαυρούς τέχνης, (φωτογράφισα μόνο το Prado γιατί ξεχεριάστικα με την μηχανή και την άφησα στο ξενοδοχείο)

Το παλάτι, που εκεί γίνονται ακόμα επίσημες τελετές

και φυσικά τα πάρκα της που αν τα συγκρίνουμε με τα δικά μας (πια αλήθεια) σε πιάνει απελπισία. Ενδεικτικά το διάσημο Retiro και το πάρκο της Paseo de la Castellan

Μετά από τόσο περπάτημα ένας "δίχρωμος" καφές στήν PLACA MAYOR, ήταν ότι χρειαζόμουν

Επόμενος σταθμός Κόρδοβα. Μια εκπληκτική πόλη, παλιά πρωτεύουσα των Αράβων που άφησαν τα σημάδια τους με κυριότερο το μοναδικό τζαμί Μεσκίτα όπου είναι και το κυριότερο αξιοθέατο της πόλης

Μια φώτο με την παλιά γέφυρα του ποταμού Γουαδαλκιβίρ, όπου στο βάθος φαίνεται το τζαμί

και βέβαια από την βόλτα στα σοκάκια της παλιάς πόλης

όπου μετά από αρκετή ώρα περιπλάνησης πήρα τον δρόμο για το τζαμί

Θαυμάζοντας παράλληλα, όταν αυτό ήταν δυνατό τα διακοσμημένα με γούστο PATIOS τις εσωτερικές αυλές δηλαδή, των σπιτιών

Τέλος στο τζαμί. Περνάμε την γεμάτη από αραβουργήματα είσοδο

Στον κήπο με τις πορτοκαλιές, όπου οι πιστοί ετοιμάζονταν να εισέλθουν στον ιερό χώρο, έβγαζαν παπούτσια, πλένονταν. Από πάνω μας το εκπληκτικό καμπαναριό που στο κέντρο του αναπαύεται ο παλιός μιναρές. Όπως καταλαβαίνετε, και εδώ δεν παρέλειψαν να χτίσουν μέσα στο τζαμί μια χριστιανική εκκλησία για να "εξαγνίσουν" τον χώρο, τρομάρα τους.

Η είσοδος μέσα στον χώρο του παλιού τεμένους δεν μπορεί παρά να σε αφήσει άφωνο, βλέποντας το δάσος με τις ασπροκόκκινες κολόνες Οι οποίες όπως σωστά παρατηρείτε προέρχονται από παλιά ρωμαϊκά κτήρια

Τέλος μια φώτο από τον χριστιανικό ναό που υπάρχει μέσα ο οποίος όση τέχνη και να έβαλαν, και έβαλαν πολύ, δεν μπορεί να φτάσει σε μεγαλοπρέπεια και ομορφιά το χώρο του τζαμιού

Αυτά για τώρα. Στο επόμενο ποστ φώτο από Σεβίλλη, Γρανάδα, και βέβαια μουσική ανάλογη.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Εύχομαι σε όλους το 2009 να είναι η χρονιά που θα πραγματοποιήσει το όμορφο όνειρο που ακόμα δεν έχετε ονειρευτεί την ομορφιά του

ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ, ΛΑΜΠΕΡΆ ΓΕΜΆΤΑ ΧΑΜΌΓΕΛΑ ΚΑΙ ΧΑΡΈΣ