Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ Το δαχτυλίδι του “Χόμπιτ” έχει ελληνική προέλευση!

Share

Εδώ και λίγες ημέρες έχει ξεκινήσει το πρώτο μέρος της τριλογίας της ταινίας “Το Χόμπιτ”. Οι θεατές παρακολούθησαν τη σκηνή της ανεύρεσης σε μια σκοτεινή σπηλιά του Ενός Δαχτυλιδιού, που σε κάνει αόρατο όταν το φοράς και που με τον καιρό σε διαφθείρει. Έμπνευση του Βρετανού συγγραφέα Τόλκιν η ιστορία; Φυσικά και όχι.
Για ακόμη μια φορά ένας ελληνικός μύθος έγινε “copy-paste”. Αυτός, του… Γύγη:
O Πλάτωνας, στο Β΄ βιβλίο της «Πολιτείας» του και με το στόμα του Γλαύκωνα, επινοεί ένα μύθο:
Ένας βοσκός του βασιλιά της Λυδίας ονόματι Γύγης βρίσκει τυχαία ένα μαγικό δακτυλίδι μετά από δύο καταστρεπτικά φυσικά φαινόμενα. Την ώρα που έβοσκε τα πρόβατα του άρχοντά του, έπιασε φοβερή καταιγίδα και έγινε τόσο δυνατός σεισμός, ώστε άνοιξε η γη κάτω απ’ τα πόδια του. Κατέβηκε στο χάσμα που δημιουργήθηκε και εκεί μέσα στα σπλάχνα της γης, είδε ένα μεγάλο χάλκινο κούφιο άλογο. Από κάποια ανοίγματα στα πλευρά του κοίταξε μέσα του και διαπίστωσε ότι εκεί ήταν ξαπλωμένος ένας νεκρός με διαστάσεις σχεδόν γιγαντιαίες. Και το σημαντικότερο, φορούσε στο χέρι του ένα χρυσό δακτυλίδι. Όταν ανέβηκε στην επιφάνεια διαπίστωσε ότι το εύρημά του είχε μία αξιοπερίεργη μαγική δυνατότητα. Περιστρέφοντας την πέτρα του («σφενδόνην» την ονομάζει ο Πλάτωνας) προς το εσωτερικό της παλάμης του, γινόταν αόρατος και εμφανιζόταν πάλι, γυρίζοντας το δακτυλίδι προς την αντίστροφη φορά.
Ο ταπεινός βοσκός είχε λοιπόν στα χέρια του ένα τεράστιο όπλο. Μπορούσε να κάνει οτιδήποτε επιθυμούσε, χωρίς να γίνεται αντιληπτός και κυρίως, χωρίς να τιμωρείται ή έστω να επιπλήττεται. Έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη φορέας μιας τουλάχιστον παράδοξης και απρόσμενης δύναμης, η οποία μπορούσε να λειτουργήσει προς όφελός του, πάντα όμως υπό το βάρος μιας έστω και λανθάνουσας αδικίας, που μπορούσε να φτάσει κι ως το έγκλημα. Και πραγματικά έτσι έγινε.
Ο ασήμαντος μέχρι τότε Γύγης έγινε εραστής της βασίλισσας και με τη βοήθειά της σκότωσε τον αφέντη του και πήρε ο ίδιος την εξουσία. Κατέλαβε λοιπόν μια θέση που του χάρισε η δύναμη ενός χρυσού κρίκου, χωρίς να υπολογίσει τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποίησε, αλλά με μοναδικά κίνητρα – συνηθισμένα στην ανθρώπινη φύση -τη δόξα και τον πλούτο.
Ο Γλαύκωνας, που διηγείται τη φανταστική αυτή ιστορία, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να αδικεί, όταν μάλιστα ξέρει εκ των προτέρων ότι δε θα υποστεί τις συνέπειες της αδικίας του. Και αυτό γιατί ο κοινός νους λέει ότι η δικαιοσύνη δεν είναι τελικά ένα αγαθό στη ζωή μας, αφού η εφαρμογή της προσκρούει στο προσωπικό μας συμφέρον. Για όλους μας λοιπόν το βασανιστικό ερώτημα «αδικείν η αδικείσθαι;» γίνεται πολύ απλό. Και η απάντηση στη συνείδησή μας δεν είναι τουλάχιστον μία ανώδυνη ουδετερότητα, αλλά μία συνειδητή επιλογή συμφέροντος: «αδικειν» και μάλιστα αν είναι δυνατόν ατιμώρητα.
Ένα δακτυλίδι λοιπόν έγινε η αιτία να διαφθαρεί ένας απονήρευτος βοσκός και να περάσει από το φως του ενάρετου στη σκιά του εγκληματία. Διαπράχθηκε μια αμαρτία που ο Πλάτωνας ονομάζει αδικία, δηλαδή άρση της δικαιοσύνης.
Ο άνθρωπος λοιπόν καλείται να αλλάξει νοοτροπία να παλέψει με το κακό να θεαθεί το φως δηλαδή το ωραίο, το δίκαιο, το αρμονικό, το αληθινό και τούτο γίνεται με ένα και μόνο όπλο σύμφωνα με τον Πλάτωνα ,ένα όπλο ανίκητο ακόμα και σήμερα: Την Ολοκληρωμένη Παιδεία.
[Ο Γύγης - ιστορικό πρόσωπο - ήταν βασιλιάς της Λυδίας κατά το πρώτο μισό του 7ου αιώνα π.Χ. Πήρε το θρόνο με τη βοήθεια της συζύγου του τελευταίου βασιλιά από τους απογόνους του Ηρακλή και ίδρυσε νέα δυναστεία των Μερμναδών].
Με το μύθο συμφωνεί ως ένα βαθμό και το γεγονός, ότι είχε στο σκήπτρο του και ένα δαχτυλίδι με μεγάλο πολύτιμο λίθο. Είναι επίσης γνωστό πως ήταν δραστήριος και ενεργητικός βασιλιάς και πως οδήγησε τη Λυδία και την πρωτεύουσα της, τις Σάρδεις, στην μεγαλύτερή της ακμή. Το βασίλειο του, συμπεριελάμβανε όλη τη δυτική Μικρά Ασία ως τον ποταμό Άλυ και η δυναστεία του έμεινε στην εξουσία πάνω από εκατό χρόνια.
Ο τελευταίος του απόγονος στο θρόνο της Λυδίας ήταν ο βασιλιάς Κροίσος, που έγινε ξακουστός για τα πλούτη του και για την κακή ερμηνεία που έδωσε στο χρησμό της Πυθίας.Ο μύθος του Γύγη έχει εμπνεύσει και πολλούς σύγχρονους συγγραφείς. Ίσως περισσότερο γνωστό να τον έκανε το δράμα του Φρίντριχ Χέμπελ « Ο Γύγης και το δαχτυλίδι του» (1856). Στο χώρο της λογοτεχνίας ο μύθος αξιοποιήθηκε από τον Θεόφιλο Γκωτιέ στη νουβέλα του «Ο βασιλιάς Κανδαύλης» (1844) και στο θέατρο πάλι από τον Αντρέ Ζίντ στο ομώνυμο θεατρικό του έργο (1901). Το 1920 ο Α. Μπρυνώ έγραψε την όπερα «Κανδαύλης».]
[Tης Ιωάννας Μπισκιτζή (Λέκτορα Κλασσικής Φιλολογίας) - Πηγή katohika.gr]

Βοώντας σε ώτα μη ακουόντων

Δεν είναι πιστεύω να είναι κάτι φοβερό και τρομερό να θυμηθούμε κάποια πράγματα πού ειπώθηκαν σε παλαιοτέρους χρόνους ευημερίας, τότε πού σε αυτήν την χώρα, “δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα” και κυκλοφορούσαν τόσα SUV πού ο επισκέπτης νόμιζε ότι ήταν στο Ντουμπάι η στη Σαουδική Αραβία.

Τότε, σε όχι τόσο πολύ μακρινούς χρόνους, όπου αράζαμε σαν άλλοι σεΐχηδες στα ακριβά καφέ να πιούμε τον φρεντουτσίνο μας, απολαμβάνοντας την λιακάδα η τον έναστρο ουρανό, η άλλες φορές λυγκνιζόμενοι στα ταραμπαμπούμ σικ σκυλάδικων ραίναμε με λουλούδια την κάθε ημίγυμνη αρτίστα που κραδαίνοντας ένα μικρόφωνο ωσάν το ρόπαλο του Ηρακλή τραγουδούσε με την γλυκόλαλη κορακίσια φωνή της, βαθιά εμπνευσμένους στοίχους μεγάλων ποιητών όπως πχ “ Γλυκέ μου φαλάκρα για σε 'να φτάνω στα άκρα” και λοιπά ωδικά τεχνουργήματα.

Τότε πού πηγαίναμε σαν τα βόδια και ψηφίζαμε τους πολυχρονεμένους μας ηγέτες όντας σίγουροι ότι, όπως μας έλεγαν από περίοπτα μπαλκόνια, αγωνίζονται με όλες τους τις δυνάμεις για το μεγαλείο της ΕΛΛΆΔΟΣ.

Λοιδορούσαμε τότε όλοι πολιτικοί, πολίτες, ΜΜΕ, σαν φαντασιόπληκτους, επικίνδυνους κινδυνολόγους, και λάτρεις ανήκουστων εσχατολογικών θεωριών, όσους έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου προσπαθώντας να μας ξυπνήσουν.

Και εμείς στην αγκαλιά του γλυκόμορφου Μορφέα μεταφερόμασταν αργά προς τον Άδη από τους πολυχρονεμένους εθνοπατέρες μας από δρόμους γεμάτους ροδοπέταλα.

Να λοιπών πώς έκρουε τον κώδωνα τού κινδύνου ο Γ. Μαρίνος στον Οικονομικό Ταχυδρόμο τεύχος 22/05/1986 προφητεύοντας τα χρόνια του ερέβους που σήμερα ζούμε, δυστυχώς εν τω μέσω κοροϊδευτικών γελώτων και λοιδοριών. 

 

«Και ιδού πού φθάσαμε: Αντί να δουλεύουμε για να παράγουμε εισόδημα, να τρώμε από τα έτοιμα και από τα δανεικά. Αντί να φτιάχνουμε νέα εργοστάσια, να κλείνομε κι αυτά που υπάρχουν. Αντί να εκσυγχρονίζουμε τις υφιστάμενες εγκαταστάσεις, να τις αφήνουμε βαθμιαία να καταντούν παλιοσίδερα. Αντί να βελτιώνομε την παραγωγικότητά μας, να επιβραβεύουμε με κάθε τρόπο την τεμπελιά και την λούφα. Αντί να προωθούμε τις εξαγωγές μας με καλά και φθηνά προϊόντα, να υπονομεύομε την ανταγωνιστικότητά τους με αποτέλεσμα να μην μπορεί πια να πουληθεί η ελληνική παραγωγή ούτε μέσα στην ελληνική αγορά.
Αντί να ενθαρρύνομε το κέρδος, ώστε να περισσεύουν λεφτά για νέες επενδύσεις και καλύτερες αμοιβές των εργαζομένων, το εμποδίζομε με κάθε τρόπο, με αποτέλεσμα τον πολλαπλασιασμό των προβληματικών επιχειρήσεων και την απειλή των μαζικών απολύσεων, αφού οι βιομηχανικές μας επιχειρήσεις δεν μπορούν πια να επιβιώσουν.
Αντί να στηρίζομε με κάθε τρόπο την εγχώρια παραγωγή, την καταδιώκομε με κάθε θεμιτό και αθέμιτο τρόπο, διευκολύνοντας έτσι τις εισαγωγές και την κυριαρχία των ξένων στην ελληνική αγορά.
Αντί οι εργατοϋπάλληλοι να υπερασπίζονται την εθνική παραγωγή με την εργατικότητα και την συμπαράστασή τους προς τους ομοεθνείς εργοδότες τους, πολλοί απ” αυτούς υπονομεύουν με απεργίες, στάσεις εργασίας, καταλήψεις, κοπάνες, νωθρότητα, τσαπατσουλιά και συνεχείς εκδηλώσεις μίσους τις ντόπιες παραγωγικές μονάδες, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στα ξένα προϊόντα και στη δική τους μιζέρια και ανεργία.
Αντί το δημόσιο να διαχειρίζεται με σύνεση και πόνο τα έσοδα από την φορολογία, τα διασπαθίζει σε καταναλωτικές δαπάνες σε έργα βιτρίνας, σε αθρόες προσλήψεις υποαπασχολούμενων, σε επιδοτήσεις, χαρισμούς οφειλών, σε δανεικά και αγύριστα και σε διαιώνιση της αντιπαραγωγικής δομής της δημόσιας διοικήσεως και της χρονοβόρας και δαπανηρότατης γραφειοκρατίας.
Αντί να αναπτύσσομε την παραγωγή και να ενισχύομε την αυτοδυναμία της οικονομίας μας, το’χουμε ρίξει στον δανεισμό από το εσωτερικό και κυρίως από το εξωτερικό, με αποτέλεσμα να έχομε φθάσει στο τραγικό σημείο να δανειζόμαστε πια κάθε χρόνο 2-3 δισεκατομμύρια δολλάρια από τους ξένους για να εξοφλούμε προηγούμενα δανεικά.
Αντί να διευκολύνεται η εισαγωγή νέας τεχνολογίας και η ευελιξία των επιχειρήσεων ώστε να αποφεύγουν τα οικονομικά αδιέξοδα και το μοιραίο κλείσιμό τους, αντί να ενθαρρύνεται η υλική επιβράβευση των προκομμένων και ευσυνείδητων, επιβάλλεται με κάθε τρόπο το αντίθετο.»
Αυτή είναι η πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Και αυτοί που αντιδρούν στην απαιτούμενη θεραπευτική αγωγή, φαίνεται ότι προτιμούν να καταποντιστούμε όλοι, χορεύοντας και τραγουδώντας, όπως οι επιβάτες του Τιτανικού.
Και αυτό σχεδόν σίγουρα θα συμβεί, αφού τα σωστικά μέσα ολοένα και περιορίζονται.».

Τα ' λεγε. Καλά τα 'λεγε αλλά ποιος τον άκουγε τόσο αυτόν όσο και τον τότε πρόεδρο την τραπέζης της Ελλάδος??
Όλοι μέσα στην σοσιαλιστική, η μάλλον σωστότερα σοσιαληστική πράσινη παραζάλη και την γαλάζια νηρβάνα, κανένας δεν ήθελε να ακούσει και να αναρωτηθεί. “Τι λένε ρε αυτοί?? Μπας και έχουν δίκιο??”
Και πέρναγε ο καιρός και ο Έλληνας μέσα σε μια ψεύτικη ανάπτυξη και μια επίπλαστη ευημερία ζούσε τις 1000 και μια νύχτες νανουριζόμενος από τους θεόσταλτους εθνοπατέρες που τελικά οδηγούσαν την Ελλάδα στον γκρεμό και τους Έλληνες στην ένδυα μέσα από αστραφτερά ΕΥΡΩ δαφνοστεφανομένους ολυμπιακούς αγώνες φαραωνικά δημόσια έργα, που τελικό σκοπό είχαν να γεμίσουν τις τσέπες “Μαντέλιδων” ,“Τσοχατζόπουλων” και των συνδαιτυμόνων αυτών
Και έτσι φτάσαμε στο αλήστου μνήμης “ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ” του ΓΑΠ. Και στα 18 σημεία του Σαμαρά που τελικά κατάντησαν την Ελλάδα επαίτη της δόσης στους διαδρόμους των Βρυξελλών και και ικέτηδα στο περιστύλιο του γερμανικού κοινοβουλίου, η μάλλον κυνοβουλίου,
χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας δίδοντας μια εικόνα ανάλογη με τα πρεζόνια της πλατείας Ομονοίας.
Οι κατοικούντες στα μεγάλα σαλόνια Σοιμπλε Μέρκελ και λοιποί συνδαιτυμόνες πότε δίνουν κάποιο κέρμα στην "μικρή ορφανή ρακένδυτη" και πότε σφαλιάρες κλωτσιές και ύβρεις καταλογίζοντας σε αυτήν την “μικρή καταραμένη” την ευθύνη για κάθε λοιμό, σεισμό και καταποντισμό, διαμοιράζοντας συγχρόνως, εν κρυπτό τα ιμάτιά της.
Και ο Κυρίαρχος Ελληνικός Λαός τι θα κάνει???
Μα ότι κάθε άλλη φορά.
Όταν θα έρθει η ώρα πάλι να μιλήσει, οι πολυχρονεμένοι μας εθνοπατέρες θα βγουν λαμπεροί πάλι στα περίοπτα μπαλκόνια υποσχόμενοι την σωτηρία, και ο λαός σαν πρόβατα θα πάει να τους ψηφίσει για ακόμα μια φορά.
Και αυτοί θα συνεχίσουν να κατατρώγουν τα σωθικά της χώρας όπως το σαράκι το ξύλο και να λοιδορούν, κοροϊδεύουν, όπως κα τότε, όλους αυτούς που προειδοποιούν για τον πάτο που πλησιάζει και που όταν τον φτάσουμε θα βλέπουμε πλέων καθημερινά εικόνες στην Ελλάδα του 21ου αιώνα που μέχρι τώρα της βλέπαμε σε φωτογραφίες του χειμώνα του '41.
Εκτός αν ο Έλληνας ξυπνήσει. Κάτι που ελπίζω να γίνει πριν το έσχατο σημείο. Τον πάτο.

Πώς πληρώνονταν οι στρατιώτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου;

Share

 

Μπορεί ο Μέγας Αλέξανδρος να έγινε παγκοσμίως γνωστός με την ιδιότητα του ικανού στρατηλάτη, αλλά ήταν εξίσου δεινός οικονομολόγος, με …μάστερ στα οικονομικά του πολέμου, τα οποία δεν προσφέρονταν για αδύναμους «λύτες».  Στρατιωτικό μισθολόγιο πολλών ταχυτήτων
Μέχρι το 331 π.Χ., οι κυριότερες δαπάνες του Αλέξανδρου αφορούσαν …-μεταξύ άλλων- τα εξής: μισθοδοσία στρατού, συντήρηση εξοπλισμού-πολιορκητικών μηχανών, δημιουργία στόλου, επισιτισμό, μεταφορές και υγειονομική περίθαλψη. Η σημαντικότερη άμεση πολεμική δαπάνη ήταν η μισθοδοσία, το ύψος της οποίας οριζόταν με στρατιωτικό μισθολόγιο: οστρατός αποτελείτο καταρχήν από Μακεδόνες, οι οποίοι υπηρετούσαν υπέρ πατρίδος, από συμμάχους των ελληνικών πόλεων (εταίρους) και επαγγελματίες μισθοφόρους.
Αν και οι πληροφορίες των ιστορικών πηγών δεν συμφωνούν στο ύψος του μισθού, οι κατά προσέγγιση υπολογισμοί καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, στην αρχή της εκστρατείας, το ύψος του μισθού του απλού στρατιώτη ανερχόταν (μέσο όρο) σε 1-2 δραχμές ημερησίως.
«Οι δεκαδάρχες ή δεκανείς ελάμβαναν μηνιαίο μισθό 40 δραχμών. Ο μισθός του διμοιρίτη ήταν διπλάσιος και εκείνος των ιππέων διπλάσιος των πεζών. Κατά τον Διόδωρο οι ιππείς λάμβαναν 300 δραχμές μηνιαίως και οι Μακεδόνες φαλαγγίτες 100 δραχμές, ενώ για τους επαγγελματίες μισθοφόρους υπήρχαν και επιπλέον οικονομικά κίνητρα» σημειώνει ο κ.Κωστόπουλος.
Ετήσια δαπάνη μισθοδοσίας 4000-7000 τάλαντων

Τα συνολικά μεγέθη ήταν δυσθεώρητα: αρκεί ν’ αναλογισθεί κάποιος ότι το 334 π.Χ. πέρασε το Ελλήσποντο στρατιωτική δύναμη άνω των 35.000 ανδρών, στην οποία πρέπει να προστεθούν 10.000 άνδρες του Παρμενίωνα (που προηγήθηκαν το 336 π.Χ) κι ο στρατός που διατήρησε ο Αλέξανδρος στη Μακεδονία (12.000). Η ετήσια μισθολογική δαπάνη υπολογίζεται ότι ανήλθε σε 4.000-5.000 τάλαντα στο πρώτο έτος της εκστρατείας.
Τα επόμενα έτη δε, αυξήθηκε περαιτέρω, σε περίπου 7000 τάλαντα -χωρίς να συνυπολογίζεται ο στόλος- επειδή ο Αλέξανδρος ενίσχυσε τον στρατό του με μισθοφόρους από τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας, ενώ έπρεπε να εγκαθιστά φρουρές σε περιοχές που κατελάμβανε.
Μετά την κατάληψη Σούσων και Περσέπολης και την απόκτηση του Θησαυρού του Δαρείου, οι δαπάνες για μισθοδοσία του στρατού εκτινάχθηκαν: για την εκστρατεία στην Ινδική ο Αλέξανδρος οργάνωσε στρατό 140.000 ανδρών, ενώ κατασκεύασε στόλο τουλάχιστον 150 πλοίων, που έφεραν 3000-5000 άνδρες.
Μηχανικοί, γεφυροποιοί και κατασκευαστές κλινών

Πέραν της μισθοδοσίας, μεγάλες ήταν οι δαπάνες συντήρησης και ανανέωσης πολεμικού υλικού. Ο στρατός του Αλέξανδρου ήταν για την εποχή του μια τεχνολογικά προηγμένη πολεμική μηχανή. Τον στρατό ακολουθούσαν μηχανικοί, οι οποίοι κατασκεύαζαν και συντηρούσαν διάφορες πολεμικές μηχανές και το προσωπικό του πολιορκητικού όρχου, που χειρίζονταν τους «πετροβόλους», τους «ξυλοσυνθέτους πύργους» ή «προβόλους», τις γνωστές «ελεπόλεις», τους κριούς, τις χελώνες και τα κάτοπτρα. Επίσης, δίπλα στον στρατό πορεύονταν άλλοι τεχνικοί, όπως γεφυροποιοί και κατασκευαστές σκηνών και κλινών.
Μεγάλες δαπάνες απαιτούσε και ο εφοδιασμός, επισιτισμός και μεταφορά, όχι μόνον του στρατού αλλά και των γυναικόπαιδων των οικογενειών των στρατιωτών, προς εξυπηρέτηση των οποίων λειτουργούσε οργανωμένο σώμα μεταφορών και εφοδιασμού.
100 τάλαντα μόνο για φάρμακα, αλλά και πρόνοια για τα παιδιά των πεσόντων

Συστηματικά οργανωμένη -και για αυτό δαπανηρή- ήταν και η υγειονομική υπηρεσία του Αλέξανδρου, που περιλάμβανε γιατρούς, βοτανολόγους, φαρμακοποιούς και νοσοκόμους, οι οποίοι ακολουθούσαν την εκστρατεία. Ο Διόδωρος αναφέρει ότι για την εκστρατεία στην Ινδική ο Αλέξανδρος διέθεσε για φάρμακα 100 τάλαντα.
Επίσης, ο Αλέξανδρος δαπανούσε σημαντικά ποσά για αποζημιώσεις στους γονείς και τις οικογένειες των πεσόντων, στις οποίες χορηγούσε βασιλικά κτήματα και φορολογικές απαλλαγές, ενώ ο Ιουστίνος αναφέρει ότι στα ορφανά των πεσόντων συνέχιζε να χορηγεί το μισθό του πατέρα..
«Κατευναστές» ή «στρωματοφύλακες»

Ο πόλεμος δεν απαιτούσε, όμως, μόνο μισθούς, εξοπλισμό και ανεφοδιασμό, ούτε μόνο αποζημιώσεις. Απαιτούσε, κατά τον Αλέξανδρο, γιορτές και πανηγύρεις για την τόνωση του ηθικού του στρατού -και για αυτές, οι δαπάνες ήταν μεγάλες.
Επίσης, οι πολεμικοί προϋπολογισμοί κάλυπταν δαπάνες για μάγειρες, τραπεζοκόμους και σιτοποιούς, ακόμη και για άγνωστες σήμερα ιδιότητες, όπως οι …στρωματοφύλακες ή κατευναστές, οι οποίοι φύλαγαν τον Αλέξανδρο και τους στρατηγούς κατά τον ύπνο.
Εξακόσια τάλαντα ετησίως για βασιλικά γεύματα και χορηγίες για παλιννοστούντες

Δαπανηρότατα ήταν τα βασιλικά γεύματα, για τα οποία ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Αλέξανδρος δαπανούσε 600 τάλαντα ετησίως. Επίσης, ιδιαίτερα γενναιόδωρος ήταν ο Αλέξανδρος στις αμοιβές όσων διακρίνονταν ιδιαιτέρως στις μάχες και τις πολιορκίες: κατά τον Διόδωρο, μετά τις νίκες της Ισσού και των Γαυγαμήλων έγιναν δωρεές 3.000 ταλάντων, ενώ για την άλωση των Εκβατάνων, εκτός από τα κοσμήματα διανεμήθηκαν 13.000 τάλαντα.
Μεγάλες ήταν ακόμη οι χορηγίες προς τους παλιννοστούντες. Κατά τον Αρριανό, στους Έλληνες συμμάχους που θέλησαν να παλιννοστήσουν επιχορηγήθηκαν με 2000 τάλαντα για μισθούς/έξοδα επιστροφής, ενώ όσοι έστερξαν να παραμείνουν έλαβαν τρία τάλαντα έκαστος.
Εξίσου γενναιόδωρος ήταν ο Αλέξανδρος στους παλαίμαχους. Κατά τον Αρριανό, στους Μακεδόνες που λόγω γήρατος ή πάθησης γίνονταν ανίκανοι για πόλεμο, χορηγείτο εκτός από τους μισθούς και ένα τάλαντο, καθώς και τα έξοδα της παλιννόστησης.
Βραχυπρόθεσμα δάνεια για την κάλυψη των αναγκών του πολέμου

Από πού προέρχονταν όμως τα έσοδα για την κάλυψη όλων αυτών των αναγκών; Κατά την έναρξη της εκστρατείας, κυρίως από τον βασιλικό θησαυρό του Φιλίππου, ενώ σημαντική πηγή εσόδων ήταν τα μεταλλεία της Μακεδονίας, που παρείχαν χρυσό και άργυρο για την κοπή νομισμάτων. Επιπρόσθετα, τα τελωνεία παρείχαν έσοδα από τους δασμούς, στους οποίους προσθέτονταν οι φόροι από τις βασιλικές γαίες.
Σημαντικότερη, όμως, πηγή εσόδων ήταν ο δανεισμός. Κατά τον Πλούταρχο, στα πρώτα έτη της εκστρατείας ο Αλέξανδρος δανείσθηκε βραχυπρόθεσμα 1.460 τάλαντα.
Η δαπάνη των επαγγελματιών μισθοφόρων βάρυνε αποκλειστικά τον βασιλικό θησαυρό, ενώ η δαπάνη του στρατού των Μακεδόνων καλύπτονταν εν μέρει από χορηγίες των ευγενών, τις λεγόμενες λειτουργίες, και εν μέρει από το βασιλικό θησαυρό.
Σε ό,τι αφορά τις δαπάνες του στόλου, ο Αλέξανδρος τις αντιμετώπισε με το θεσμό της τριηραρχίας, κατά τον οποίο ορισμένες πόλεις αναλάμβαναν να συνεισφέρουν ένα αριθμό τριήρεων με τη δαπάνη για το πλήρωμα.
Γιατί οι μικρασιατικές πόλεις κηρύχθηκαν «ασύδοτες»

Σε ότι αφορά την φορολογία, ο Αλέξανδρος δεν επέβαλε φόρους σε βάρος των ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας, τις οποίες κήρυξε «ασυδότους», επειδή η εκστρατεία του είχε ως σκοπό να τις απαλλάξει από τον φόρο υποτέλειας στον Δαρείο.

από το ΑΠΕ – ΑΜΠ

ΕΡΧΕΤΑΙ Η ΟΙΚΟΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ; 40 μεγαλουπόλεις του κόσμου θα εφαρμόσουν την Agenda 21

Επειδή ο δρόμος προς την κόλαση είναι “σπαρμένος με αγαθές προθέσεις”, οι νεοταξίτες σκέφτηκαν το πρόσχημα της Οικολογίας, ποιός θα αρνούνταν ένα καθαρό περιβάλλον; Με πρόσχημα την προστασία του περιβάλλοντος έχει ξεκινήσει η εφαρμογή της Agenda 21 μέσω της οποίας θα επέλθει ο πλήρης έλεγχος της ιδιωτικής ζωής αλλά και η δημιουργία ενός Παγκόσμιου “πράσινου” φορολογικού συστήματος το οποίο φυσικά προϋποθέτει τη δημιουργία ενός Παγκόσμιου Κράτους.
Σαράντα από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου προετοιμάζουν πλέον τους κατοίκους τους για την υλοποίηση της Ατζέντας 21, υπό τη γνωστή πλέον πρόφαση της περιβαλλοντικής βιωσιμότητας και της διατήρησης των οικοσυστημάτων.
Η Ομάδα Ηγεσίας των 40 Πόλεων για την Κλιματική Αλλαγή(C40) αποτελεί μία αλληλοσυνδεόμενη ομάδα μεγαλουπόλεων οι οποίες δεσμεύτηκαν πλέον ρητά να συμβιβαστούν με τις επιταγές των Ηνωμένων Εθνών για «την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής».
Το 2007, οι δήμαρχοι 40 μεγαλουπόλεων σε ολόκληρη την υφήλιο αποφάσισαν από κοινού να αλλάξουν το τοπίο και το περιβάλλον των πόλεων τους ώστε να δοθεί η «απάντηση στο ζήτημα της παγκόσμιας υπερθέρμανσης» και να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις των παγκοσμιοποιητών που προωθούν την Ατζέντα 21.
Τον περασμένο Ιούλιο, ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Michael Bloomberg ανακοίνωσε ότι πρόκειται να κατασκευαστούν ειδικά μικρό-διαμερίσματα  στην ακτή Kips Bay με στόχο να πειστούν οι κάτοικοι της πόλης να διαβιούν σε ειδικές «στενές» ζώνες περιβαλλοντικής και χωροταξικής διάρθρωσης που «θα συμπλέει με τις επιταγές της περιβαλλοντικής παγκοσμιοποίησης».
Στη πόλη Σαν Φρανσίσκο, έχουν ήδη ξεκινήσει οι ενοικιάσεις διαμερισμάτων τόσο μικρής έκτασης όσο των 22 τετραγωνικών μέτρων (“shoe-box apartments” ο αγγλικός όρος), με στόχο να πειστούν σταδιακά οι κάτοικοι να συμμορφωθούν στον ελάχιστο χώρο διαβίωσης στο όνομα της βιωσιμότητας και της οικονομικής προσιτότητας.
Η Ομάδα C40 έχει πλέον επεκταθεί σε 58 πόλεις οι οποίες χρησιμοποιούν τις ρυθμίσεις της Ατζέντας 21 των Ηνωμένων Εθνών για την επιτήρηση και τον έλεγχο των παγκόσμιων πληθυσμών, την μείωση των εκπομπών ρύπων CO2 και την άμεση επιρροή στο Παγκόσμιο Α.Ε.Π.
Οι πόλεις αυτές, εξαιτίας της έκτασής τους, μπορούν να αποτελέσουν μία τεράστια πηγή επιρροής για τον καθορισμό προτύπων ευρείας αποδοχής: των προτύπων της περιβαλλοντικής οικονομίας και της οικονομίας χαμηλών ρύπων.
Η C40 επιδιώκει τον έλεγχο των πόλεων καθώς «καταναλώνουν παραπάνω από τα δύο-τρίτα της παγκόσμιας ενέργειας και ευθύνονται για ποσοστό άνω του 70% της παγκόσμιας εκπομπής αερίων CO2.”
Η εφαρμογή στις μεγάλεις πόλεις και χώρες του κόσμου δεν είναι τυχαία: η αποδοχή της Ατζέντας 21 στις μεγαλουπόλεις θα οδηγήσει σε νέες περιβαλλοντικές τροποποιήσεις στις αγροτικές περιοχές…
Εάν τα σχέδια τους πετύχουν, τότε θα έχει έρθει το “λυκόφως” της ανθρώπινης ελευθερίας, και μάλλιστα γιατί εμείς το δεχτήκαμε για το “καλό” μας.
Τμήμα ειδήσεων defencencenet.gr

H ATZENTA 21 ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΠΑΡΑ ΠΟΤΕ: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Όσοι αμφιβάλλουν ακόμη για την ύπαρξη και την εφαρμογή της ατζέντας απομείωσης του παγκόσμιου πληθυσμού, θα πρέπει να διαβάσουν οπωσδήποτε τα ντοκουμέντα που ακολουθούν..

Το πρόγραμμα συνηγορίας που απορρέει από χρηματοδοτούμενο think tank της Ε.Ε., με την ονομασία Δίκτυο Οικονομίας του Ενός Πλανήτη (One Planet Economy Network (OPEN:EU) δημοσίευσε το 2011 ένα πολύ σημαντικό έγγραφο που δεν έλαβε τη δέουσα προσοχή από τα μέσα ενημέρωσης...

Το συγκεκριμένο έγγραφο έχει τίτλο Σενάρια για την επίτευξη τηςΟικολογικής Οικονομίας του Πλανήτη στην Ευρώπη και αποτελείται από αρκετά σενάρια ή ''μονοπάτια'' τα οποία θα πρέπει να ακολουθήσει η Ε.Ε. για να επιτύχει το συγκεκριμένο μοντέλο ''οικολογικής οικονομίας''.

Ας δώσουμε λίγο έμφαση στον όρο 'σενάρια' καθώς αποποιείται τον άμεσο ρόλο της επιρροής του εγγράφου με την πρόφαση της υποθετικής και θεωρητικής οπτικής των πραγμάτων.

Το συγκεκριμένο project χρηματοδοτήθηκε από το Έβδομο Πρόγραμμα-Πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και από το Ταμείο για τη Παγκόσμια Άγρια  Ζωή. Και, όπως αναμενόταν, ακολουθεί 'κατά γράμμα' τα σενάρια της Ατζέντας  21. Το έγγραφο είναι γεμάτο με αναφορές στη 'βιωσιμότητα' και την οικολογική κατεύθυνση, και ο συγγραφέας υπογραμμίζει τέσσερα διαφορετικά μονοπάτια για την επίτευξη της πλανητικής-οικολογικής οικονομίας (“one planet economy”) έως το 2050:

Σύμφωνα με την ''έκθεση'' τα τέσσερα κομβικά σημεία θα πρέπει να πραγματοποιηθούν ώστε να μεταβληθεί ο τρόπος ζωής στην Ευρώπη έως το 2050, και να χρησιμοποιηθούν ως άξονες για τη διαμόρφωση πολιτικής (σ.σ. pentapostagma.gr οπότε δεν μιλάμε απλώς για "σενάρια'')...

1: Έξυπνος καθορισμός στόχων με έμφαση στην οικολογία (Clever and Caring)
2: ''Σημείο Γρήγορων Αλλαγών''
3:  ΚΟΜΒΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΜΠΗΣ-- (Breaking Point)
4: ''Αργή Κίνηση''

Ας εξετάσουμε τις προτάσεις πολιτικής που εμπεριέχονται στο σενάριο του Κομβικού Σημείου Καμπής (“Breaking Point”):

“Η Ε.Ε. θα πρέπει να λάβει δραστικά μέτρα ώστε να ανακόψει την αύξηση του πληθυσμού στην Ευρώπη, αλλά κυριότερα στον υπόλοιπο κόσμο, λαμβάνοντας υπόψη την αυξημένη ζήτηση σε μία χρονική στιγμή όπου η τεχνολογική καινοτομία παραμένει στάσιμη και οι παγκόσμιες ελλείψεις σε καύσιμα και εκμεταλλεύσιμη γη πιέζουν ανοδικά τις τιμές. Σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης το προσδόκιμο ζωής παραμένει στάσιμο ενώ σε άλλες μειώνεται.”

Λίγο παρακάτω, στην ενότητα με τίτλο “Δημογραφικά” διαβάζουμε τα ακόλουθα:

“Ξεκινώντας από το 2012, ένα από τα μέτρα που ελήφθησαν για να ελεγχθεί η αύξηση του πληθυσμού ήταν η σταδιακή απόσυρση των επιδομάτων τέκνου για τις πολύτεκνες οικογένειες. Μέχρι το 2020, τα επιδόματα θα παρέχονται μόνο για τις οικογένειες που έχουν έως δύο παιδιά. Καθώς η οικονομία εν γένει έχει μετατραπεί σε μία οικονομία εντάσεως εργασίας, οι μεταναστευτικές πολιτικές έγιναν πιο 'χαλαρές' με στόχο να προσελκύσουν εργατικό δυναμικό χαμηλής ειδίκευσης, ειδικότερα στον αγροτικό τομέα. Οι διμερείς οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες απαιτούν πλέον από τους εταίρους να εφαρμόσουν μέτρα ελέγχου του πληθυσμού.”

Γίνεται σαφές ότι δεν μιλάμε απλώς για 'υποθετικά σενάρια'. Τα μέτρα ελέγχου της αύξησης του πληθυσμού είναι ήδη παρόντα και ισχύοντα για την πραγματοποίηση των διμερών οικονομικών και εμπορικών συμφωνιών. Σε έγγραφο διαβούλευσης της Παγκόσμιας Τράπεζας που χρονολογείται από το 2007 (“discussion paper”), γίνεται φανερός ο ρόλος της Τράπεζας αναφορικά με τις συγκεκριμένες "απαιτήσεις":

“Η (Παγκόσμια) Τράπεζα διαθέτει το πιθανά συγκριτικό πλεονέκτημα να επιλαμβάνεται αυτών των θεμάτων στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο της πολιτικής των χωρών, όχι μόνο με τους εταίρους στα υπουργεία υγείας, αλλά και με αξιωματούχους οικονομικών και σχεδιασμού. Αυτό είναι πολύ σημαντικό δοθείσης της αυξανόμενης αναγνώρισης του γεγονότος ότι η πολιτική οικονομία αποτελεί έναν κρίσιμο παράγοντα για την εφαρμογή προγραμμάτων μείωσης του πληθυσμού και αναπαραγωγικής υγείας, ειδικότερα σε χώρες με υψηλούς ρυθμούς γεννήσεων και υψηλό δείκτη γονιμότητας.”

Το έγγραφο αναφέρει δύο έθνη τα οποία βρίσκονται ξεκάθαρα υπό την υποτέλεια της μείωση του πληθυσμού τους μέσω της συμφωνίας με την Παγκόσμια Τράπεζα..

Η μία από αυτές είναι ο Νίγηρας.. Σε αυτή τη χώρα έχουν τεθεί ''όρια" (σ.σ. pentapostagma.gr πληθυσμιακά όρια) τα οποία δεν πρέπει να ξεπεραστούν ώστε η χώρα να συνεχίσει να λαμβάνει οικονομική βοήθεια από την Παγκόσμια Τράπεζα. Η περίπτωση του Νίγηρα είναι μία περίπτωση χώρας που το Δ.Ν.Τ θεωρεί ως Βαριά Υπερχρεωμένη Φτωχή Χώρα και ως αποτέλεσμα τίθεται εύκολα υπό απάνθρωπους ζυγούς.. Για τη περίπτωση του Νίγηρα το έγγραφο της Παγκόσμιας Τράπεζας αναφέρει ότι:

“Η αύξηση του πληθυσμού καταγράφεται, και σχεδιάζεται ένας τομέας οικονομικών για το πληθυσμιακό ζήτημα -- ESW (Economic and Sector Work). Η εθνική Στρατηγική για τον Πληθυσμό και την Αναπαραγωγική Υγεία δεν αποτελεί μόνο έναν στόχο που πρέπει να επιτευχθεί ώστε να συνεχίσει η ροή της οικονομικής βοήθειας CAS (Country Assistance Strategy, αλλά και έναν άμεσο αυτοτελή σκοπό.”

Ας επιστρέψουμε ξανά στο ανατριχιαστικό έγγραφο του 2011, που αφορά τη ζωή στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 'Έως το 2050, οι Ευρωπαίοι είναι αναγκασμένοι να υιοθετήσουν πράσινους τρόπους ζωής, ίσως και μέσω των απαγορεύσεων των μη-απαραίτητων μακρινών ταξιδιών.. Το κράτος θα πρέπει μέσω όλων των καναλιών διάδοσης να μεταφέρει το μήνυμα της 'βιωσιμότητας' σε όλους τους πολίτες...

Η Ατζέντα 21 είναι πιο κοντά μας παρά ποτέ:

“Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ζουν σε πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές σε μικρά και οικονομικά διαμερίσματα. Τα περισσότερα νοικοκυριά αποτελούνται από τρία ή λιγότερα οικογενειακά μέλη. Τα διαμερίσματα θα γίνουν ολοένα και πιο ενεργειακά αποτελεσματικά και θα διαθέτουν έξυπνους μετρητές που θα επιτρέπουν στους προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας να ελέγχουν τη χρήση ηλεκτρικής ενέργειας, να επιβάλλουν πρόστιμα ακόμη και να διακόπτουν την ηλεκτροδότηση (!!!).”

Και το πλέον απάνθρωπο και απαράδεκτο: “Έως το 2015, η εθελούσια και υποβοηθούμενη αυτοκτονία θα πρέπει να γίνει νόμιμη σε όλες τις χώρες τις Ε.Ε..” 

pentapostagma.gr

Ο μυστικός διάλογος του Μεγαλέξανδρου με τον Διογένη

Όποιον και αν ρωτήσεις, τι είπε ο Διογένης στον Μεγαλέξανδρο, θα σου απαντήσει εκείνο το χιλιοειπωμένο «μη μου κρύβεις τον ήλιο» ή «μη μου στερείς αυτό που δεν μπορείς να μου χαρίσεις».
Οι νεοέλληνες ειδικοί κατά έναν περίεργο τρόπο, σταματούν εδώ χωρίς να επεκτείνονται στην υπόλοιπη συζήτηση του Αλεξάνδρου με τον Διογένη, η οποία είναι πραγματική διάλεξη πολιτικής κοινωνιολογίας. Ο Διογένης συμφωνεί με την Σωκρατική αντίληψη περί γνώσεως. Δηλαδή δεν μπορεί να ασχοληθεί κάποιος επιτυχώς και επωφελώς με κάτι αν το αγνοεί.
Νομίζεις λέει στον Μέγα Αλέξανδρο πως είναι ηνίοχος εκείνος που δεν μπορεί να κρατήσει τα ηνία; Ή εκείνος που δεν ξέρει να κυβερνήσει είναι κυβερνήτης; Ο Αλέξανδρος τότε, ανήσυχος μήπως θεωρηθεί ότι δεν γνωρίζει να βασιλεύει, ρωτά πολύ εύστοχα: Ποιος διδάσκει την βασιλική τέχνη που πρέπει να μεταβεί κανείς για να την μάθει;
Στο ερώτημα ο Διογένης απαντά, πως η μόρφωση είναι δυο ειδών. Εκείνη που διαθέτει ο άνθρωπος από την φύση, την «θεία», και εκείνη που αποκτά από τους ανθρώπους την «ανθρώπινη». Δηλαδή η έμφυτη και η επίκτητη. Για να γίνει όμως κάποιος σωστά μορφωμένος, είναι απαραίτητο να προστεθεί η ανθρώπινη στην θεία. Δηλαδή ο κυβερνήτης ο βασιλεύς ο ιατρός πρέπει να έχει το ταλέντο, την έμφυτο κλίση να κυβερνήσει να βασιλεύει να ιατρεύει κλπ. Η άποψη αυτή του Διογένους επικρατεί σήμερα στην παιδαγωγική επιστήμη και αποτελεί την βάση του επαγγελματικού προσανατολισμού.
Ο Διογένης βεβαιώνει τον Αλέξανδρο, ότι όποιος έχει την θεϊκή-έμφυτη μόρφωση, εύκολα αποκτά και την άλλη, την ανθρώπινη, αφού ακούσει λίγα και λίγες φορές. Απορίας άξιο είναι, γιατί περιορίζουν τον Διογένη στα αστεία και στα πειράγματά του και «αγνοούν» την προσφορά του στην επιστήμη της πολιτικής κοινωνιολογίας. Άλλωστε δεν είπε τυχαία στο τέλος την κουβέντα ο Αλέξανδρος, πως, «Αν δεν ήμουν Αλέξανδρος θα ήθελα να ήμουν Διογένης». Ολοκληρώνοντας τον διάλογό του ο Διογένης, με τον Μέγιστο της οικούμενης, λέει: «Ακόμη κι αν κατακτήσεις όλον τον κόσμο, ακόμη κι αν περάσεις τις ηράκλειες στήλες και κατακτήσεις την μεγάλη ήπειρο που βρίσκεται πέρα από τον μεγάλο ωκεανό που είναι μεγαλύτερη από την Ασία, δεν θα είσαι μεγάλος βασιλιάς, αν πρώτα δεν είσαι καλός άνθρωπος. «Μείζω της Ασίας ήπειρον, τον Ωκεανόν διανηξάμενος».
Σε ποιά Ήπειρο αναφερόταν ο Διογένης άραγε; Μα είναι πασιφανές πως μιλάει για την Αμερική ( καθότι η Ατλαντίδα ήταν στον βυθό...). Είναι προφανές πως η μυστική ιστορία του Γένους μας εξαπλώνεται σε μέρη και καταστάσεις που δεν έχουμε αντιληφθεί. 
Η αρχαία Ελληνική πραγματεία και μυθολογία - ιστορία μας μιλάει για υπερατλαντικά ταξίδια σε όλο τον κόσμο, για υπερόπλα, ακόμα και για πτητικές μηχανές. Ως πότε θα κλείνουμε τα μάτια σε κάτι που "βγάζει μάτι". Δεν νομίζω ότι είναι ούτε ντροπή, ούτε φασιστικό να πούμε πως η Ελλάς είναι η γενέτειρα και ο ηνίοχος κάθε ανθρώπινης γνώσης.
[Πηγή: pisoapothnkoyrtina.blogspot.gr]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Οικονομική Βοήθεια??? ποιά βοήθεια???

Είναι γεγονός ότι η Ελλάδα είναι ένας ευλογημένος τόπος απ' όποια πλευρά και αν το κοιτάξεις.

Το κλίμα της χώρας μας είναι από τα καλύτερα του κόσμου, στα χώματά μας ευδοκιμούν τα περισσότερα είδη καλλιεργειών, ενώ οι θησαυροί που κρύβονται στο υπέδαφος μας ανεκτίμητοι

Δυστυχώς σε τούτο τον άγιο τόπο ευδοκιμούν και δυο είδη ανθρώπων. Οι Ήρωες που όποτε κατέστη αναγκαίο στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και χάρης σε αυτούς, επώνυμους και ανωνύμους, υπάρχει αυτό το κράτος και τους Προδότες, που με αντάλλαγμα χρήμα, θέσεις δύναμη κατέστρεφαν την χώρα.

Τα τελευταία χρόνια και με την συγκατάθεση του Ελληνικού λαού που τους ψήφιζε οι προδότες παραμένουν ακόμα και τώρα στην ηγεσία της χώρας και συνεχίζουν να κατατρώγουν τις σάρκες της σαν το σαράκι το ξύλο.

Όταν έφτασε πια η κατάσταση στο μη περαιτέρω, ζήτησαν την βοήθεια των ευαγών ιδρυμάτων Ε.Ε και Δ.Ν.Τ.

Αυτοί οι κύριοι, κατ' ευφημισμόν πάντα, “προσέτρεξαν σε βοήθεια” της χώρας έχοντας κατά νου αφού πρώτα εξαθλιώσουν τον λαό, μετά να του πάρουν τα πάντα και να τον έχουν σκλάβο να δουλεύει για ψίχουλα ενώ οι μεγαλόσχημοι Έλληνες προδότες και ξένοι προστάτες τους να πλουτίζουν σε βάρος του λαού.

Εμένα προσωπικά ακούγοντας αυτά τα ιλιγγιώδη ποσά μου δημιουργίθηκε η απορία από πού προέρχονται.

Ποιος τελικά τα έχει????

Η έρευνά μου στο διαδίκτυο απέδωσε καρπούς

Ακούστε ένα απόσπασμα από την συνέντευξη που έδωσε ο οικονομολόγος Γιώργος Αδαλής στον ραδιοσταθμό 105.8 gradio.gr της Θεσσαλονίκης και θα καταλάβετε ότι μας δουλεύουν ψιλό γαζί.

Μας “σώζουν” με λεφτά που δεν υπάρχουν αλλά που τους τα χρωστάμε και με τόκο μάλιστα.

Απολαύστε