Ο Θάνατος της Αλήθειας

Στην οξυγραφία (είδος χαλκογρφίας) αυτή του F. Goya εικονίζετε μια πανέμορφη νεκρή κοπέλα που ακτινοβολεί σαν ήλιος, αντιπροσωπεύοντας την αλήθεια, η οποία ενταφιάζεται από βλοσυρούς κληρικούς με προεξάρχοντα έναν μάλλον ευτυχή επίσκοπο, αυτός με την τιάρα στο κέντρο, ενώ στην αριστερή πλευρά, με τα γυαλιά, φαίνεται καθαρά ένα άλλο μέλος της υψηλής Ισπανικής κοινωνίας της εποχής με ένα πλατύ χαμόγελο.
Η μόνη που θρηνεί απαρηγόρητη είναι η δικαιοσύνη, κάτω αριστερά με την ζυγαριά, γιατί με τον θάνατο της αλήθειας αχρηστεύεται και αυτή.
Δεν θα μείνω στο τι ήταν αυτό που έκανε τον μεγάλο αυτό Ισπανό καλλιτέχνη να φτιάξει αυτό το έργο αλλά θα ρωτήσω απλά.
Πόσες φορές χαρήκαμε με ένα τέτοιο τον θάνατο???
Πόσες φορές ήμασταν εμείς οι δολοφόνοι???
Θα αντέχαμε ποτέ να εξυψώσουμε την αλήθεια, αν αυτό αντέβαινε στα συμφέροντά μας???
Μήπως κάποιοι από εμάς αναγνωρίζουμε τα "πρόσωπά μας" σε αυτούς που κηδεύουν την νεκρή αλήθεια.
Τι ζημιά άραγε μπορεί να προκαλέσαμε στους γύρω μας, γνωστούς η αγνώστους, με αυτή μας την πράξη????
Μια τέτοια πράξη που μπορεί να εξυπηρετεί τα οικονομικά μας συμφέροντα, η ικανοποιεί τον εγωισμό μας η να μεταθέτει την ευθήνη των πράξεών μας σε άλλον-ους, μας εξυψώνει σαν ανθρώπους???????
Παρ' ότι η δημιουργία της ανάγεται στις αρχές του 19ου, αιώνα (1810) πόσο δυνατά μας χτυπά όλους, μη εξαιρουμένου και του γράφοντος.
Αυτή είναι μια από τις 300 χαλκογραφίες που εκτίθενται στην Εθνική πινακοθήκη μέχρι τις 10 Οκτωβρίου.
Η έκθεση έχει τον τίτλο " Ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα"
Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να την επισκεφθείτε, αλλά όχι απλά να την δείτε στα πεταχτά αλλά να αφιερώσετε λίγο χρόνο να σκεφτείτε αυτό που είδατε.