Μοναξιά είναι
Μοναξιά είναι να ξυπνάς το πρωί και να υπάρχει στο σπίτι απόλυτη σιγή
Μοναξιά είναι να μην έχεις έναν άνθρωπο να πεις μια ΚΑΛΗΜΕΡΑ.
Μοναξιά είναι να διαπιστώνεις ότι οι άνθρωποι απομακρύνονται από εσένα.
Μοναξιά είναι να μην χτυπά το τηλέφωνο για μέρες.
Μοναξιά είναι να ψάχνεις έναν άνθρωπο να βγεις μια βόλτα και να μην βρίσκεις κανένα.
Μοναξιά είναι να παίρνεις τηλέφωνα και να μην απαντά κανείς η να μην μπορούν να σου μιλήσουν.
Μοναξιά είναι να βγαίνεις μόνος
Μοναξιά είναι να τρως μόνος
Μοναξιά είναι να βλέπεις μόνο ανθρώπους να περνούν
Μοναξιά είναι να μιλάς με ανθρώπους μόνο όταν είσαι στην δουλειά και τις άλλες ώρες να σωπαίνεις
Μοναξιά είναι να νομίζεις ότι κάνεις φίλους
Μοναξιά είναι να λες το βράδυ στον εαυτό σου ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
Μοναξιά είναι
Μοναξιά είναι να ξυπνάς το πρωί και να λες ΝΑ ΜΙΑ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΕΡΑ
Μοναξιά είναι να κάνεις ότι θέλεις όπως το θέλεις, και όταν το θέλεις
Μοναξιά είναι να μπορείς να σκέφτεσαι μέσα στην ησυχία
Μοναξιά είναι να μπορείς να πάρεις το βιβλίο σου να διαβάσεις, να μαθαίνεις
Μοναξιά είναι να μπορείς να κάνεις καινούργια, συναρπαστικά πράγματα.
Μοναξιά είναι να βγαίνεις και να λες, τώρα θα κάνω αυτό που μου αρέσει
Μοναξιά είναι να μπορείς να εκμεταλλευθείς δημιουργικά την ίδια
Μοναξιά είναι να μπορείς να ονειρεύεσαι
Μοναξιά είναι να ψάχνεις και να βρίσκεις
Μοναξιά είναι να κάνεις τα δυσάρεστα πράγματα ευχάριστα
Μοναξιά είναι να λες το βράδυ στον εαυτό σου ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΕΡΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΠΕΡΑΣΕ. ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
Η τέχνη του να ζεις??????????????
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Βρε Αλέξη, πολύ μαύρο το κείμενο, μη φωνάζεις έτσι την απογοήτευσή σου!
Σου αφιερώνω το παρακάτω τραγούδι των Beatles:
When I get older losing my hair many years from now
Will you still be sending me a valentine,
Birthday greetings, bottle of wine?
If I'd been out til quarter to three would you lock the door?
Will you still need me, will you still feed me, when I'm sixty-four?
Oh, you'll be older too - Ah
And if you say the word, I could stay with you
I could be handy mending a fuse when your lights have gone
You can knit a sweater by the fireside,
Sunday mornings, go for a ride
Doing the garden, digging the weeds, who could ask for more?
Will you still need me, will you still feed me, when I'm sixty-four?
Every summer we could rent a cottage in the Isle of White,
If it's not too dear
We shall skrimp and save, grandchildren at your knees,
Vera, Chuck, and Dave
Send me a postcard, drop me a line stating point of view
Indicate precisely what you mean to say,
Yours sincerely, wasting away
Give me an answer, fill in a form, mine forevermore
Will you still need me, will you still feed me, when I'm sixty-four?
Το κείμενο βρέ Νίκο δέν είναι μαύρο.
Είναι σάν το τραπουλόχαρτο.
Από την μια μαύρο, και από την άλλη άσπρο.
Ο κάθε ένας διαλέγει.
Εγώ προσωπικά έχω διαλέξει το άσπρο (κάτω μέρος)
Αλίμονο, σέ όσους διαλέγουν το μαύρο.(πάνω μέρος).
Μοναξιά είναι να θες να απλώσεις το χέρι στο διπλανό σου και να μην το κάνεις.....
εσυ Αλεκάκι ευτυχώς το κάνεις!!!!!!
:( mallon prepei na broume oloi ti dinami na to kanoume etsi? let it be..
Αν και λατρεύω το τραγούδι που σου αφιέρωσε ο Ν.Φ.,
ομολογώ ότι το κάτω, πιο δύσκολο, λευκό μέρος διάλεξα κι εγώ.
:)
Χαράς την υπομονή σου να τό διαβάσεις όλο μέχρι εδώ
Δημοσίευση σχολίου