Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Sebastian

Προχωρούσε στον δρόμο τυλιγμένος στο ζεστό πανωφόρι του πολύ πρωί, είχε μόλις χαράξει, και το πρώτο φως της μέρας πάλευε με την βαριά συννεφιά να φτάσει στην γη Ο καιρός κρύος, η πρωινή πάχνη έκανε τα πάντα να μοιάζουν σαν τυλιγμένα σε ένα ψιλό λευκό τούλι. Ψιλόβρεχε, τόσο που ίσα ίσα που το καταλάβαινες, περισσότερο από τους κύκλους που σχημάτιζαν οι σταγόνες όταν συναντούσαν τον βρεγμένο δρόμο.
Προχωρούσε στον έρημο δρόμο βιαστικά να φτάσει ( που?)
-Σεμπάστιαν, η φωνή έσχισε την ησυχία
Κοντοστάθηκε, γύρισε το κεφάλι να δει την γυναίκα που τον φώναζε
-Σεμπάστιαν, ξαναείπε εκείνη
Αυτός, σήκωσε τούς γιακάδες του πανωφοριού, και άρχισε να περπατά γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα πολλές φορές γλιστρώντας στην βρεγμένη άσφαλτο.
Η φωνή ξανακούστηκε απόμακρη πια λες και έβγαινε από τα βάθη της γης
-Σεμπάστιαν
Άρχισε να τρέχει, να τρέχει όσο ποιο γρήγορα μπορούσε, και ας μην ήταν αυτό το όνομά του.
Έτρεχε λες και τον κυνηγούσαν, κάποιος ή κάτι.
Έτρεχε μέχρι που οι δυνάμεις του άρχισαν λίγο λίγο να τον εγκαταλείπουν, λαχανιασμένος πήγε και ακούμπησε σε έναν από τους φανοστάτες ,που ακόμη αναμμένος, συμπλήρωνε με το δικό του το λιγοστό ακόμα φως της μέρας.
Κοίταξε πίσω, να δει Ο δρόμος έρημος, η φωνή δεν ακουγόταν πια
Έριξε μια ματιά απέναντι, το καφενεδάκι της γωνίας είχε μόλις ανοίξει. Μπήκε μέσα, παράγγειλε καφέ. Ο νους του γύρισε πάλι σε εκείνη την γυναικεία φιγούρα που ντυμένη μόνο με ένα λευκό φόρεμα τον είχε φωνάξει με αυτό το όνομα. Κάτι του θύμιζε, κάπου την είχε ξαναδεί. Προσπαθούσε όσο έπινε τον καφέ να θυμηθεί. Το ραδιόφωνο που μέχρι εκείνη την ώρα ήταν σιωπηλό άρχισε να παίζει ένα τραγούδι σε αργό ρυθμό. Samebody call me Sebastian.
Σύμπτωση?? Γύρισε έριξε μια ματιά στο ραδιόφωνο, τράβηξε μια τελευταία γουλιά από τον καφέ και σηκώθηκε να φύγει.
Βγαίνοντας από το καφέ έριξε μια ματιά στο φανοστάτη, αυτόν τον παλιό πράσινο φανοστάτη που το πάνω μέρος του έγερνε θαρρείς από το βάρος του χρόνου, και τότε θυμήθηκε, την κοπέλα με το λευκό φόρεμα γονατιστή μπροστά στον φανοστάτη να φωνάζει αυτό το όνομα και να ξεσπά σε κλάματα ένα ίδιο, πρωινό σαν και αυτό
Καθώς κούμπωνε το μπουφάν του τη είδε να έρχεται από την άκρη του δρόμου, τον πλησίασε του άπλωσε το λευκό της χέρι και είπε χαμηλόφωνα πάλι το ίδιο όνομα
-Sebastian
Εκείνος την κοίταξε, ήταν βρεγμένη ως το κόκκαλο, έτρεμε από το κρύο, κοίταξε το χέρι της που έμενε μετέωρο, απλωμένο προς το μέρος του, και τέλος την κοίταξε στα μάτια. Τότε ήταν που πήρε την απόφαση. Από εκείνη την στιγμή έτσι θα τον έλεγαν.
Έπιασε το απλωμένο χέρι την τράβηξε κοντά του κάτω από την προστασία του χοντρού πανωφοριού του και άρχισαν να περπατούν μαζί χέρι χέρι μέχρι που χάθηκαν στο βάθος του ορίζοντα

16 σχόλια:

marayia είπε...

Ομορφη και περιεργη ιστορια...
Αραγε ειναι αληθινη ή γεννημα γονιμης φαντασιας ?
Την καλημερα μου ΑΛεξ

κόκκινο μπαλόνι είπε...

Άντε βρε Αλέξη και είχα αρχίσει να ανησυχώ.
"Σαν ιδέα είναι τόσο απλή, το κερί καίγεται τόσο μόνο"
Καλημέρα σου.

ολα θα πανε καλα... είπε...

Καλημέρα,Σεμπάστιαν!Ελπίζω να είσαι καλά.Καλή δουλειά,αν είσαι ήδη εκεί.

MenieK είπε...

άργησες αλλά χαλάλι!

genna είπε...

τοσο ομορφο να σε διαβάζει κανεις Αλέξη μου...

ειχα τοσο καιρό να σε διαβάσω και φεύγω χαμογελώντας...

Μάκια!!!!!!

maria λεμονατη! είπε...

διαβαζοντας την ιστορια σου αλεξη μου ηρθε μια απορια...σεμπαστιαν ισον σεβαστος;

Ra Ma είπε...

Βαπτήσια της φύσης?

Καλημέρα!!!

ZouZouna είπε...

Oχι πες, τώρα, που τον θυμήθηκες τον Sebastian? Διότι απο όσο θυμαμαι, έχει φύγει απο καιρό!
φιλιά

Kaveiros είπε...

Σωστή επιλογή!

Alexis B είπε...

Χειμωνιάτικη λιακάδα > Αλληγορική θα την έλεγα εγώ,Καλησπέρα

Κόκκινο μπαλονι > Τί να κάνω όταν πέφτει το δύκτιο. Το κερί είναι πολύ μικρό να φωτίσει.
Καλημέρα και σε εσένα.

Ολα θα πάνε καλά > Καλησπέρα να περνάς καλά.

meniek > Καλό Σ/Κ να έχεις, και να είσαι καλά

genna > Καιρό είχες να περάσεις, και να περάσω. Χαιρομαι που με επισκεύτηκες. Καλά να περνάς.

Radio Marconi > Καλός ήρθες, καιρό είχαμε να τά πούμε.
Βαφτίσια της φύσης, συμβιβασμός με τα δεδομένα??

Ζουζουνέλ > καιρό είχα να σε δώ.
Να είσαι καλά

Kaveiros > Ναι συμφωνώ, αρκεί να υπάρχει επιλογή

Aura είπε...

K A T A Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο!!!!!


Μμμμμμάκια
Sebastian..

Alexis B είπε...

Aura > Χαίρομαι που σού άρεσε
Καλή Κυριακή

Ανώνυμος είπε...

εναλλαγές συναισθημάτων, γρήγορες εικόνες σαν να έβλεπα ταινία. Μου άφησε γλυκιά γεύση

Καλησπέρα

ολα θα πανε καλα... είπε...

Αλέεεεεεεξη!Οι Γερμανοί ξανάρχονται!Ξέρεις,εσύ...

Alexis B είπε...

freedula > Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, και γιά την επίσκεψή σου.
Καλή Κυριακή

Alexis B είπε...

Ολα θα πάνε καλά > Τί έγινε καλέ???
ποιος που πότε???
Βαστάτε Τούρκοι τα άρματαααααααα