Η σοκολάτα

Γύρισε από την δουλειά του πτώμα στήν κούραση, μπήκε στο σπίτι έβγαλε το μπουφάν του και κάθισε στον καναπέ, άναψε ένα τσιγάρο και άνοιξε το ραδιόφωνο.
Έπαιζε ερωτιάρικα τραγούδια και ο εκφωνητής έκανε συνέχεια αφιερώσεις για την ημέρα των ερωτευμένων 14/2 γαρ.
-Δεν μας παρατάτε μεσημεριάτικα, μονολόγησε και το ξαναέκλεισε, μωρέ όρεξη που την έχουν.
Έβαλε ένα CD και άραξε να καπνίσει το τσιγάρο του με την μουσική που αυτός είχε διαλέξει.
-Ας τσιμπήσουμε κάτι ψιθύρισε και πήγε στην κουζίνα, άνοιξε το ψυγείο, έβγαλε τό φαγητό που είχε μαγειρέψει από την προηγούμενη και το έβαλε στον φούρνο μικροκυμμάτων, καθώς έκλεινε την πόρτα του ψυγείου από ένα ντουλαπάκι ακούστηκε ένας ελαφρύς θόρυβος.
Απόρησε, δεν θυμόταν να είχε βάλει κάτι εκεί, ξαν'άνοιξε το ψυγείο και άνοιξε το ντουλαπάκι, από μέσα του έβγαλε μια μεγάλη σοκολάτα με κόκκινο άσπρο περιτύλιγμα γεμάτο καρδούλες. Χαμογέλασε, Η σοκολάτα, αυτή που είχε πάρει δώρο για την ημέρα των ερωτευμένων στην κοπέλα που τα είχε μέχρι πέρυσι τέτοιο καιρό ξεχασμένη μέσα στό νουλαπάκι του ψυγείου.
Κράτησε την σοκολάτα μέ τα δυό χέρια από τίς άκρες.
-Η σοκολάτα της, ψιθύρισε.
Θυμίθηκε εκείνη την μέρα.
Γύριζε από την δουλειά του, σκεφτόταν τη να πάρει στήν καλή του, για αυτή την μέρα. Πριν πάει σπίτι πέρασε από το ψιλικατζίδικο της γειτονιάς να πάρει τσιγάρα, είδε τις σοκολάτες μέσα στό ψυγείο του μαγαζιού.
-Θα της πάρω μια, σκέφτικε, μιάς και ήξερε πόσο της άρεσαν, θα της πάρω και μερικά τριαντάφυλλα και μετά.....
Έκανε σχέδια γι'αυτή την μέρα, προσπαθούσε να σκεφτεί κάτι πολύ καλό, να περάσουν όμορφα αυτός και αυτή.
Γύρισε σπίτι του, έκανε ένα μπάνιο έφαγε και ξάπλωσε για λίγο, η ώρα πέρασε.
Κοίταξε το ρολόι του, η ώρα πλησίαζε 5 το απόγευμα.
Την πήρε τηλέφωνο, της είπε να βγουν.
-Αχ είμαι κουρασμένη, είχα πολύ δουλειά στο γραφείο, του απάντησε.
-Καλά, δεν πειράζει, θα τα πούμε μια άλλη φορά.
-Ναι αλλά ξέρεις, βλέπω ότι δεν ταιριάζουμε και καλύτερα να σταματήσουμε εδώ.
-Γιατί το λες αυτό????
Άρχισε να του αριθμεί τα πράγματα που δεν της άρεσαν σε αυτόν, και κυρίος επικεντρώθηκε σε πράγματα υλικά, θέματα περιτυλίγματος, και βέβαια δεν παρέληψε να δώσει και δυό δυνατά χαστούκια στο παιδί που αυτός έκρυβε μέσα του.
Αυτός την άκουγε ήρεμος.
Μόλις αυτή του είπε αυτά που είχε να του πει, αυτός άρχισε να της μιλάει.
-Κατ' αρχή σε άκουσα που είπες πολλές φορές “όλες οι γυναίκες”, μπορώ να μάθω πότε σε διόρισαν εκπρόσωπο τους όλες οι γυναίκες????
Αυτή μάσησε τα λόγια της “Ε ναι και τέλος πάντων”
-Η συμπεριφορά σου, προς εμένα, αγαπητή μου είχε περάσει προ πολλού τα όρια τής απρέπειας και μπορούσε να χαρακτηριστεί, άνετα αγενέστατη, γιατί όταν κάποιος σου λέει καλημέρα, με όποιων τρόπο, ηλεκτρονικό η φυσικό, εσύ μάλλον πρέπει να του απαντήσεις και όχι να τον αγνοείς, παρ όλα αυτά, εγώ σε δικαιολογούσα σκεφτόμενος το σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα που σου προέκειψε.
Τέλος πάντων, να ξέρεις ότι, αν ήξερα από την αρχή ότι αυτά θα έβλεπες σε εμένα δεν θα είχα επιδιώξει ποτέ αυτή την σχέση. Θα την απέρριπτα αμέσως ακόμα και σαν αμυδρή πιθανότητα. Ευτυχώς που μου έδειξες τώρα ποιά είσαι, της είπε πριν κλείσει το τηλέφωνο.
Έψαξε να δει πως ένιωθε, μάλλον ανακούφιση, που τελείωσε μια εκκρεμότητα
Λίγο μετά, θυμάται, είχε πάρει τηλέφωνο την φίλη του την Άννα.
-Σοβαρά, του είχε πεί εκείνη, και στο έλεγα καιρό τώρα, ρίχτης πέντε φάσκελα, καλά την είχα καταλάβει......... τί σου είπε?????? Αυτά είναι μαλακίες, ρε δεν ευχαριστείς τον θεό που σε γλίτωσε απ' αυτή.
Κάθησε και σκέφτικε αρκετά εκείνη την μέρα, σκέφτικε τό παρελθών, σκέφτικε πολύ και πολλά, πήρε τις αποφάσεις του.
Μετά λίγες εβδομάδες του είπε ένα φιλικό του ζευγάρι για μια κοπέλα που ήθελαν να του γνωρίσουν.
Αρνήθηκε, “δεν θέλω πια” τους είχε πει, “δεν με απασχολεί το ζήτημα, και όχι δεν θα αλλάξω γνώμη, δεν με ενδιαφερεί πιά, δεν με απασχολεί.”
Η αναδρομή του στο παρελθόν πήρε τέλος.
Στεκόταν ακόμα μπροστά στο ανοιχτό ψυγείο κρατώντας την σοκολάτα, χαμογέλασε, την γύρισε από την άλλη όψη και είδε την ημερομηνία, είχε λήξει.
-Τα ληγμένα πράγματα πρέπει να πετιούνται, ψιθύρισε, και πέταξε την σοκολάτα στά σκουπίδια.
Πήγε και κάθισε αναπαυτικά στον καναπέ.
Γύρισε στο παιδί που πάντα κουβαλούσε μές στήν ψυχή του. Αυτό το παιδί που τον έκανε να λυπάται, να αγαπάει, να χαίρεται, να ενδιαφέρεται, να έχει αισθήματα, αυτό το τόσο όμορφο κομμάτι του εαυτού του.
-Λοιπόν, δεν θά μείνουμε μέσα απόψε, θα πάμε σινεμά
-ΑΑΑΑΑΑΑΑ Ναιαιαιαιαιαι
-Και θα δούμε το καινούργιο Asterix
-Ναιαιαιαιαιαιαιαιαιαι
-Και μετά στο γνωστό εστιατόριο να φάμε βιενέζικο σνίτσελ με μανιτάρια, και μετά γλυκό.
-Ωραιααααααααααααααα
-Φύγαμεεεεεεεεεεε.