Επικοινωνία μεταξύ...... ανθρώπων

Σήμερα ήμουν και απολάμβανα τον καφέ μου στήν καφετέρια που κάθομαι συνήθως.

Στό διπλανό τραπέζι κάθονταν δυό κοπελιές και συζητούσαν για διάφορα.

Κάποια στιγμή, πήρε το αυτί μου ένα κομμάτι της συζήτησής τους που μου φάνηκε περίεργο.

-Θα τα πούμε το Σαββατοκύριακο???
-Οχι, γιατί το Σαββατοκύριακο έχω να πάω σε ένα σεμινάριο

-Τι σεμινάριο είναι αυτό???

-Είναι ένα σεμινάριο για την επικοινωνία, το κάνει ένας πολύ καλός ψυχολόγος.

-Θα είναι και τις δυό μέρες???

-Ναι θα είναι όλο το Σαββατοκύριακο????

Σεμινάριο για την επικοινωνία????????

Μη χειρότερα τη άλλο θα ακούσω, σκέφτικα.

Ζούμε σέ έναν κόσμο που όλα τα έμβια όντα μπορούν να επικοινωνήσουν, μεταξύ τους.

Τα έντομα τα ζώα τα φυτά, όλα, αν παρατηρήσουμε την φύση, θα τα δούμε να επικοινωνούν για να καλύψουν όχι μόνο τις ατομικές τους ανάγκες, αλλά και τις ανάγκες της ομάδας μέσα στήν οποία είναι ενταγμένα, και μέσο της οποίας εξασφαλίζετε η επιβίωση τόσο της ομάδας όσο και του ατόμου.

Το χάρισμα της επικοινωνίας είναι έμφυτο στόν άνθρωπο, ακόμα και ένα μωρό λίγων ημερών μπορεί να επικοινωνήσει με το περιβάλλον και να δώσει να καταλάβουν οι άλλοι ότι έχει μια ανάγκη, πεινάει, λερώθηκε, πονάει, νυστάζει, και δεν μπορούν να το κάνουν δύο ενήλικες?????

Γύρισα σπίτι, έφτιαξα ένα τσάι και αφού έβαλα ένα cd να παίζει έκατσα στόν καναπέ μου.

Οι κουβέντα αυτή που άκουσα στριφογύριζε μές στό μυαλό μου.

Μα γιατί να συμβαίνει αυτό??? Μου φαινόταν αδύνατο, και θα έλεγα και επικίνδυνο να συμβαίνει.

Εψαξα λοιπών στίς δικές μου αναμνήσεις, σε όλα αυτά που μου έχουν συμβεί προσωπικά εμένα και σε ότι έχω ακούσει να βρώ μια απάντηση.

Τί πραγματικά συμβαίνει???

Οι άνθρωποι δεν ΜΠΟΡΟΥΝ η ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να επικοινωνούν????

Έπιασα το ένα σκέλος. Δεν μπορούν.

Ήταν κάτι που το απέρριψα αμέσως, και ο λόγος είναι απλός.

Εκτώς από τα μέσα που μας προίκισε η φύση, τη γλώσσα, για την κατά πρόσωπο επικοινωνία,

έχουμε στήν διάθεσή μας τόσα άλλα τεχνικά μέσα που διευκολύνουν την επικοινωνία, έτσι ώστε ένας άνθρωπος να μπορεί να επικοινωνήσει με έναν άλλο από όποια απόσταση και από όποιο χώρο θέλει ανεμπόδιστα.

Άρα λοιπών κατέλιξα στό συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι δυστιχώς τελικά δεν θέλουν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους.

Το δυστύχημα είναι ότι βρήκα πολλά παραδείγματα που με οδήγησαν σε αυτό το συμπέρασμα.

Θα παραθέσω εδώ κάποια για του λόγου το αληθές.

Θα θυμηθώ για αρχή, κάποιον γνωστό μου που κάναμε μαζί πολύ παρέα κατά το παρελθόν, τηλεφωνιόμασταν βγαίναμε, κτλ κτλ.

Όταν αυτός παντρεύτηκε και άνοιξε ένα μαγαζί, αρχίσαμε να χανόμαστε.

Λογικό θα μου πείτε, και συμφωνώ απολύτως, άλλαξε η ζωή του έπρεπε να δώσει χρόνο στην οικογένειά του, και στήν δουλειά του Φυσικά και καλά έκανε.

Όμως αυτός χανόταν όλο και περισσότερο, τα διαστήματα που μεσολαβούσαν μεταξύ των συναντήσεων ή των τηλεφωνημάτων συνεχώς μεγάλωναν μέχρι που χαθήκαμε τελείος, και αυτό δεν συνέβαινε μόνο με εμένα και αυτόν, αλλά και με άλλους πιο στενούς του φίλους.

Είναι όμως δυνατό μέσα σε 30 δεκαεξάωρα που που είναι ξύπνιος μέσα στόν μήνα να μην παίρνει ένα τηλέφωνο ούτε για τα τυπικά????

Μπορεί να μην έχει χρόνο να πάρει ένα τηλέφωνο να πει "Χρόνια πολλά για την γιορτή σου" σε κάποιον από τους φίλους του????

Πόσος χρόνος απαιτήτε πια για μια τέτοια κίνηση, που δεν μπορεί να τον εξοικονομήσει???

Αποτέλεσμα, όταν εγώ σταμάτησα να τον παίρνω τηλέφωνο, να χαθούμε τελείος, τόσο που αμφιβάλω και αν θυμάτε ότι υπάρχω κιόλας, και αυτό, όπως προείπα έχει γίνει και με άλλους πιο στενούς του φίλους.

Ένα δεύτερο πράγμα που συμβαίνει, είναι όταν συναντώ κάποιον στόν δρόμο και με ρωτά το, για εμένα, εξοργιστικό.

"Τον..... τον βλέπεις?? Τη κάνει αυτή ή ψυχή?????"

Τότε ακούει από εμένα τα εξείς.

"Τον.........???, Το τηλέφωνό του το έχεις?....Ε, πάρε τον ίδιο και ρώτα τον τί κάνει, αφού έχεις το τηλέφωνό του, γιατί δεν τον παίρνεις???"

Τότε ο συνομιλητής μου έρχετε σε αμηχανία, λες και του ζητώ να ζωγραφίσει την γκουέρνικα, και μου απαντά ότι έχω δίκαιο και πρέπει κάποια στιγμή να τον πάρω, αλλά....Και αρχίζει να μου δίνει φτηνές δικαιολογίες, γιατί έχει χαθεί από όλους, λόγο υποχρεώσεων, κτλ κτλ, και ότι φταίει αυτό ή εκείνο, και όχι ο ίδιος.

Ένα ακόμα παράδειγμα που έχω πρόχειρο αφορά έναν παλιό μου συμφοιτητή που και με αυτόν έχω πια χαθεί.

Όσο ήμασταν στήν σχολή ήμασταν μαζί σχεδόν συνέχεια, κάναμε πολύ και καλή παρέα.

Τον είχα φιλοξενήσει σπίτι μου τόσο στήν Αθήνα όσο και στήν Φλώρινα που σπουδάζαμε.

Απ' όταν πήραμε τα πτυχία μας και μετά ούτε φωνή ούτε ακρόαση.

Κάποια στιγμή μετά από χρόνια, συναντηθήκαμε στό κέντρο της Αθήνας.

"Εχασα την ατζέντα με τα τηλέφωνα μου" μου είπε.

Του ξαναέδωσα το τηλέφωνό μου, κινητό και σταθερό, μου έδωσε και αυτός το δικό του, χάρηκε(?) πολύ που με ξαναβρήκε και συμφωνήσαμε να τηλεφωνηθούμε την άλλη μέρα το πρωί για να κανονίσουμε να πάμε για κανένα καφέ και να τα πούμε με την ησυχία μας.

Τον πήρα όπως είχαμε συμφωνήσει, η απάντηση που μου ήρθε ήταν ότι η κλήση μου προωθούνταν. Του άφησα μήνυμα, ενώ λίγο αργότερα του έστειλα sms.

Εδώ και πέντε χρόνια "περιμένω" απάντηση.

Ένα τελευταίο παράδειγμα, για να μην σας κουράσω είναι από ένα φιλικό μου ζευγάρι που πρόσφατα χώρισε.

Η αιτία, “Δεν μπορούσαμε να συνενοηθούμε.”

Σοβαρά??? γιατί του μιλούσες ξαφνικά Κινέζικα και δεν σε καταλάβαινε????

Όχι βέβαια, και φυσικά ούτε αυτός σου μιλούσε Κινέζικα και δεν καταλάβαινες εσύ, κοπέλα μου.

Και πέντε και βάλε χρόνια που τα είχατε πώς συνενοούσασταν, πώς καταλαβαίνατε ο ένας τον άλλο και τώρα δεν μπορείτε, εκτώς αν δεν συζητούσατε σοβαρά, αν παίζατε μικρά μου.

Αν η σχέση σας μέσα στόν γάμο μετατράπηκε από συναγωνιστική σε ανταγωνιστική, και ο εγωισμός σας σας εμπόδιζε να ΑΚΟΥΣΕΤΕ ο ένας τον άλλο, δεν είναι αδυναμία επικοινωνίας, κάτι άλλο είναι.....

Αυτά τα παραπάνω παραδείγματα, που είναι απλά ένα δείγμα, μπορούμε να τα χαρακτηρίσουμε αδυναμία, η ΆΡΝΗΣΗ επικοινωνίας?????

Πραγματικά δεν ξέρω τον λόγο που οι άνθρωποι η δυσκολεύονται η δεν επικοινωνούν πια.

Ειλικρινά δύσκολα θα πειστώ, ότι δεν μπορούν με όλα αυτά τα μέσα στήν διάθεσή τους.

Η δικές μου εμπειρίες είναι ότι δεν θέλουν.

Το γιατί, ας το ψάξει ο κάθε ένας μόνος του.

Δεν πιστεύω ότι δεν μπορεί κάποιος, εκεί που αναρωτιέτε "τη να κάνει ο ...." δεν μπορεί να βρεί ένα λεπτό να στείλει ένα sms, και να ρωτά "Που χάθηκες βρέ 'συ"

Λοιπάμε που το λέω αλλά δεν θέλει να το βρεί αυτό το λεπτό.

Η επικοινωνία, δέν θέλει κόπο ούτε έχει κάποια δυσκολία.

Θέλει ΘΕΛΗΣΗ και ΜΟΝΟ. Τίποτε άλλο.