Μια απάντηση

Άνοιξε τα μάτια του, και κοίταξε το τοπίο που τον περιέβαλλε.

Ήταν ξαπλωμένος στο παχύ γρασίδι που ήταν στρωμένο σαν χαλί πάνω στο αφράτο χώμα, μπροστά του υπήρχε ένα μικρό ποτάμι με κρυστάλλινο γάργαρο νερό που κυλούσε αργά.

Δεξιά και αριστερά υπήρχαν ψηλά δένδρα που έριχναν την δροσερή σκιά τους ολόγυρα.

Έμεινε ξαπλωμένος να κοιτά τις κορυφές των δένδρων που κινούνταν αργά σαν να χόρευαν στις προσταγές του ανέμου, ένα αισθησιακό βαλς

Μία σιγανή φωνούλα τον έκανε να γυρίσει να κοιτάξει προς το μέρος που ακούστηκε

Ένα ζευγάρι, μια γυναίκα και ένας άνδρας στέκονταν όρθιοι, λίγο πιο μακριά.

Η γυναίκα κρατούσε ένα μωρό στην αγκαλιά της. Μαζί τους ήταν και ή κοπέλα του, που με τα μακριά καστανά μαλλιά της έκανε παιχνίδια στο μωράκι και εκείνο γελούσε και άπλωνε προς το μέρος της τα μικρά του χεράκια, και εκείνη χαμογελούσε και χαιρόταν την σκηνή.

Τον κοίταξε και του χαμογέλασε.

Την κοίταξε, τι όμορφη που ήταν. Ποτέ δέν την είχε ξαναδεί τόσο όμορφη και λαμπερή. Της χαμογέλασε και αυτός, εκείνη γύρισε και άρχισε να παίζει πάλι με το μωράκι και να συζητά με την γυναίκα που το κρατούσε στην αγκαλιά της, εκείνος σηκώθηκε, και έψαξε στην τσέπη του, έβγαλε από μέσα ένα πακέτο χαρτομάντιλα και πλησίασε στο ποτάμι.

Γονάτισε και έριξε λίγο νερό στο πρόσωπό του, και το σκούπισε με ένα χαρτομάντιλο, σηκώθηκε ξανά όρθιος, έβγαλε το πακέτο με τα τσιγάρα του και άναψε ένα.

Ρούφηξε απολαυστικά τον καπνό και έβγαλε μερικά δαχτυλίδια καπνού από το στόμα του, γύρισε και άρχισε να περπατά αργά προς το ζευγάρι και την κοπέλα του.

-Καλησπέρα. είπε και τράβηξε μαλακά την κοπέλα του την έπιασε από την μέση και της έδωσε ένα φιλί. Κοίταξε το μωρό. Τι όμορφο που είναι να σας ζήσει, είπε στο ζευγάρι. Εγώ θα πάω να περπατήσω λίγο θα έρθεις ρώτησε την κοπέλα του.

Όχι θα μείνω να παίξω λίγο ακόμα με το μωράκι.

Καλά, θα τα πούμε σε λίγο της είπε, της χάιδεψε τα μαλλιά και της τα φίλησε.

Εκείνη χαμογέλασε, κόκκινη από ντροπή και συνέχισε να παίζει με το μωρό.

Απομακρύνθηκε από την παρέα με τα χέρια στις τσέπες και άρχισε να σιγοτραγουδά ένα σκοπό που είχε ακούσει κάποτε άλλα δεν θυμόταν που. Ακολουθούσε την κοίτη του μικρού ποταμού και απολάμβανε την ομορφιά του τοπίου και τους ήχους της φύσης, και ένιωθε μια γλυκιά ηρεμία να τον καταλαμβάνει και να τον χαλαρώνει.

Ένας αμυδρός ήχος τον έκανε να σταματήσει και να κοιτάξει πίσω του.

Ήταν ο άνδρας του ζευγαριού που τον ακολουθούσε λίγο πιο πίσω, και τον πλησίαζε.

Καλησπέρα και πάλι,του είπε. Σκέφτηκα ότι ήταν καλή ιδέα για λίγο περπάτημα, να ξεμουδιάσω λίγο.

Άρχισαν να περπατούν αμίλητοι, ο ένας δίπλα στον άλλο απολαμβάνοντας την ομορφιά του τόπου.

-Ωραίο μέρος, είπε στον άνδρα.

Ναι του απάντησε αυτός, είναι πολύ όμορφο και ήσυχο μέρος.

-Τόση ηρεμία και ομορφιά, σε αντίθεση με την βαβούρα της πόλης.

-Και αέρας, είναι απόλαυση να τον αναπνέεις, γεμάτος απο αρώματα τής φύσης.

-Και όχι νέφος, πρόσθεσε και γέλασαν και οι δύο.

Συνέχισαν να περπατούν.

-Είστε πολύ ώρα εδώ? ρώτησε τον άνδρα

-Όχι πολύ, του απάντησε.

-Με αυτοκίνητο ήρθατε?

Ο άντρας δεν του απάντησε, μόνο τον κοίταξε.

-Μα τι μαλακίες λέω, φυσικά με αυτοκίνητο ήρθατε, αλήθεια τι μάρκα είναι?

-Όχι τίποτε σπουδαίο, του απάντησε ο άνδρας. Ένα λευκό ............. τετράπορτο του είπε, ίσα να μπορώ να βγάζω καμιά βόλτα την οικογένεια.

-Εγώ έχω ένα...........μπλε χρώμα με 1600 κυβικά 160 άλογα και το έχω κάνει κούκλα.

Του έχω βάλει ράλι εξάτμιση και βγάζει έναν πολύ καυλιάρικο ήχο, μπάκετ καθίσματα, αεροτομή και το έχω χαμηλώσει και αν το δεις πώς μπαίνει στις στροφές δεν θα το πιστέψεις,

Ο άντρας τον κοίταζε.

-Του έχω βάλει και ένα γαμάτο ηχοσύνολο και έχει γίνει μια κούκλα, αν το δεις δεν θα το πιστέψεις.

-Έχει γίνει και γαμώ τα αμάξια, είπε στον άντρα φουσκώνοντας από καμάρι.

-Ναι έτσι είναι, θα πρέπει να είναι πολύ ωραίο αμάξι, είπε ο άνδρας, να σε ρωτήσω όμως κάτι? συνέχισε.

-Πες μου.

-Γιατί μας έφερες εδώ? τον ρώτησε αυστηρά.

-Εγώ? Εγώ σας έφερα εδώ? απάντησε απορημένος

-Ναι εσύ, και σε ρωτώ γιατί μας έφερες

-Μα πώς?

-Έλα να δεις του είπε ο άνδρας πιάνοντας τον από το μπράτσο.

Βρέθηκαν σε έναν δρόμο, γεμάτο ανθρώπους, άλλοι φορούσαν στολές και άλλοι άσπρες μπλούζες, έτρεχαν φωνάζοντας ο ένας στον άλλο διάφορα. Δεξιά και αριστερά του δρόμου ήταν σταματημένα κόκκινα και άσπρα αυτοκίνητα που χρωμάτιζαν με τα κόκκινα και μπλε φώτα τους τον αέρα.

-Κοίτα, του είπε ο άνδρας και του έδειξε, μια άμορφη μάζα λευκών σιδερικών με πολλούς ανθρώπους τριγύρω, άλλοι να κόβουν λαμαρίνες άλλοι να ψάχνουν εργαλεία και άλλοι να κρατούν μια μάνικα.

Γύρισε από την άλλη πλευρά, και είδε μια μπλε άμορφη μάζα σιδερικών, ζωσμένη στις φλόγες και στους καπνούς.

Άνθρωποι, με στολές κρατώντας μάνικες προσπαθούσαν να σβήσουν την φωτιά.

-Κατάλαβες τώρα, του είπε ο άνδρας.

-Εγώ πηγαίνω τώρα πίσω, εκεί που μας πήγες, στην γυναίκα μου και στο παιδί μου, εσύ μείνε λίγο ακόμα αν θες, αλλά όταν έρθεις φρόντισε να μου απαντήσεις στην ερώτηση που σου έκανα, εντάξει?

Ο άντρας άρχισε να απομακρύνετε ώσπου χάθηκε στην άκρη του δρόμου, εκείνος έμεινε εκεί κοιτάζοντας αποσβολωμένος.

Και στο μυαλό του έψαχνε μια απάντηση στην ερώτηση του άνδρα. Γιατί???????????????????????

Υ.Γ. Αφιερωμένο, σε κάθε έναν-μία, που με την συμπεριφορά του στον δρόμο, θέλει να κάνει την ιστορία μου πραγματικότητα.