Μία αγάπη ακόμα.....Μερος Βου

..Ο ήλιος ανέβηκε ψηλά, και εκείνη ξύπνησε, άνοιξε τά μάτια, και γύρισε να δεί. Ηταν μόνη, μέσ' το δωμάτιο, ακουγόταν χαμηλά μουσική από το σαλόνι, σηκώθηκε από το κρεβάτι και τυλίχτηκε με το σεντόνι.

Αυτός την άκουσε, χτύπησε την πόρτα, και μπήκε μέσα στό δωμάτιο.

Την έπιασε από το χέρι, το σεντόνι έπεσε στό πάτωμα αποκαλύπτοντας το γυμνό κορμί της.

-Έλα, το μπάνιο είναι έτοιμο, της είπε,και την οδήγησε μπροστά σε μια γεμάτη και αρωματισμένη μπανιέρα.

Την πήρε στά χέρια και την ακούμπησε μαλακά μέσα, έβγαλε τα ρούχα του, και μπήκε και αυτός. [Τώρα είναι ευκαιρία. πνίχτη να τελειώνουμε Μπουαχαχαχαχαχαχα]

Άρχισαν να τρίβονται με το σφουγγάρι και κατέληξαν να παίζουν γελόντας, βρέχοντας ό ένας τον άλλο και κάνοντας φούσκες με τους αφρούς.

Βγήκαν έξω [ΕΕΕΕΕ! Ρε συ ερωτευμένος είσαι? Ξέχασες να την πνίξεις!!!] στέγνωσαν και ντύθηκαν, εκείνη ετοίμασε πρωινό και έβαλε του γάτου φαϊ στό πιατάκι του. [ Πώς!!!! σλούρπ, γάλα με μπέικον για πρωινό? Προσπαθείς να με δωροδοκήσεις ΕΕΕΕ!!!! Να έχεις την ευαρέσκεια μου ΕΕΕΕΕ!!!! Ε μάθε, χλάπ, ότι, χλούπ, δεν αγοράζομαι, μανχ, εγώ, σλούρπ, νοστιμότατο χλάπ, ή μήπως αγοράζομαι νιάμ, τέλος πάντων, θα έχεις την ευαρέσκεια μου όσο εγώ θα, χλουπ σλουρπ, έχω μπέικον γιά πρωινό]

Αργότερα βγήκαν έξω γιά μεσημεριανό φαγητό, και τό απόγευμα τους βρήκε σε ένα παγκάκι αγκαλιά να βλέπουν αμίλητοι το ηλιοβασίλεμα.

Ένα ηλιοβασίλεμα γεμάτο χρώματα, λες και η φύση το είχε ετοιμάσει ειδικά για αυτούς.

Λίγο αργότερα την πήγε σπίτι της.

-Ενιωσα σαν πριγκίπισσα, ήταν το ομορφότερο Σαββατοκύριακο της ζωής μου, του είπε, τον αγκάλιασε, και του έδωσε ένα γλυκό, ζεστό φιλί που διήρκισε αρκετά λεπτά.

Γύρισε σπίτι, μπήκε μέσα, το σπίτι ακόμα μύριζε το άρωμά της, κάθισε στόν καναπέ, έβαλε μία μουσική στό cd, και αφού άναψε ένα τσιγάρο άρχισε να ονειροπολεί [σιγά χριστιανέ μου, θα κολλήσουμε από τα μέλια, σιγά συγκρατήσου. Ερε τι πάθαμεεεεεε. Ο γατοΘεός να βάλει το χέρι του μην πάθουμε καμιά λαχτάρα]

Πέρασε καιρός από κείνο το Σαββατοκύριακο, ακουλούθισαν και άλλα μαγευτικά, συναρπαστικά σαββατοκύριακα, εκείνος κυριευμένος από έρωτα, την πρόσεχε, και έκανε, τα πάντα για να την κάνει να είναι χαρούμενη, όπως τις έλεγε και ο ίδιος, "είναι καθήκον μας να σας δίνουμε κάθε μέρα έναν καλό λόγο να χαμογελάτε".[Μπούρδες, ερωτικές χαζομάρες, έχει γούστο να μας την κουβαλήσει και στό σπίτι]

Κάποια στιγμή της πρότεινε να μείνουν μαζί, και εκείνη δέχτικε. [Οχιιιιιιιιιιιι!!!! όχι ρε @#$%^&^%*%$###@@@@@%$^&#@$%^&*&&&^%%$$, την γκαντεμιά μου].

Άρχισαν να ζουν μαζί, στό ίδιο σπίτι, και να χαίρονται τον έρωτά τους, κάτω από την ίδια στέγη. [Αηδίες, Πήρε την θέση μου στό κρεβάτι χωρίς να με ρωτήσει, άλλαξε θέση στο πιάτο μου και το καλαθάκι μου, γύρισε την πολυθρόνα μου, και δεν βλέπω πλέον TV, και το χειρότερο όλων, ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΧΟΝΤΡΟΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΙΤΑ. Θα την καθαρίσω την σκρόφα, άκου δίαιτα. Θα την πετάξω από το μπαλκόνι κάτω θα θα θα @#$%$^&&@@@ γκρρρρρρρρρ]

Όλα έδειχναν να είναι ιδανικά, είχαν πάει πολλές φορές σπίτι της, τον είχαν γνωρίσει οι δικοί της και, άρχιζαν σιγά σιγά να σχεδιάζουν το μέλλον τους.

Ένα μέλλον όλο χρώματα, όλο χαρές, γεμάτο αγάπη, και παιδικές φωνούλες [Ναι τώρα εκτός από τον φιόγκο που μου φόρεσε με το έτσι θέλω, οι παιδικές φωνούλες μας έλειπαν. Να τα έχω εδώ μέσα, να μου τραβάνε τα μουστάκια, την ουρά, τα αυτιά....Αμ δε σφάξανε..δεεεεεν κατάλαβαν καλά, θα λάβω μέτρα, αυστηρά αστυνομικά μέτρα θα βάλω τάξη εγώ]

Ένα βράδυ γύρισε από την δουλειά, έβαλε το κλειδί στήν πόρτα και μπήκε μέσα.

Την φώναξε, χωρίς να πάρει απάντηση, δεν ήταν εκεί, έβγαλε το κινητό του, και την κάλεσε.

Αυτό αφού κάλεσε κάποιες φορές, ακούσε στό τέλος, πώς ή κλήση του προωθούνταν.

-Κάπου θα είναι και δεν πιάνει, σκέφτηκε, πήγε στήν κουζίνα και ετοίμασε το βραδινό του φαγητό, γύρισε στό τραπέζι της κουζίνας μέ τά πιάτα και είδε πάνω του έναν φάκελο.

Άφησε τα πιάτα, πήρε τον φάκελο τον άνοιξε και άρχισε να διαβάζει το σημείωμα που είχε μέσα του.

Φεύγω, του έγραφε,[Σοβαρά, έφυγε? στά τσακίδια, στό χαμό να πάει ΟΥΣΤ ΒΡΕ ΟΥΣΤ] δεν μπορώ να μείνω άλλο μαζί σου, ξέρω ότι με αγαπάς, αλλά εγώ δεν είμαι πλέον ερωτευμένη μαζί σου. Η δουλειά σου, που δεν σου επιτρέπει να είσαι όσο χρόνο θα ήθελα να είμαστε μαζί, και το μεγάλο παιδί που έχεις μέσα σου ήταν πράγματα που δεν τα μπορούσα.[Έτσι είμαστε και άμα σου αρέσει] με έκανες να ζήσω υπέροχες στιγμές, και σε ευχαριστώ για κάθε μία, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε άλλο μαζί, [Τσακίδια] σε παρακαλώ μην ψάξεις να με βρείς,[Εδώ είδαμε και πάθαμε να σε ξεφορτωθούμε, τί λέει ρε αυτή] γειά σου. [ΓΚΡΕΜΟΣ!!!!]

Εριξε μια ματιά στό σπίτι. Τίποτε δικό της δε υπήρχε πια εκεί, Τα συρτάρια της ήταν άδεια, τα προσωπικά της αντικείμενα, τα πάντα, ότι ήταν δικό της έλειπε, και το κλειδί που τής είχε δώσει ήταν μέσα στόν φάκελο. [Πω πωωω χαρές, θα ανάψω μια λαμπάδα στόν γατοΘεό Ναααα, Τόση με το συμπάθιο.]

Τό σπίτι ήταν σαν να μην είχε έρθει ποτέ εκεί, εκτός από το άρωμα.

Εκείνο το λεπτό ανάλαφρο άρωμα που και αυτό σιγά σιγά άρχισε να ξεθυμαίνει και να χάνετε. [Σιγά την πατσουλί, που την μύριζες και σου ερχόταν λιποθυμία]

-Μάλιστα, ψιθύρισε, πάλι μόνος, τί να κάνουμε, παρά ήταν τέλειο για να 'ναι αληθινό.

[Ααααχχχχ, τί ωραία, θα ξανακοιμηθώ στό κρεβάτι, στίς μυρωδάτες σεντονάρες, στήν μαλακή παπλωματάρα στήν ανεσάκλα μου, τέλεια, υπέροχα, θα ξαναγυρίσει η πολυθρόνα μου να βλέπω TV και μπράβο βγάλε μου αυτόν τον ηλίθιο φιόγκο, και ναι στά σκουπίδια σε παραδέχομαι, ααααχχ το φχαριστήθηκα.]

Τσαλάκωσε το σημείωμα, και το πέταξε στά σκουπίδια, πήγε στό σαλόνι έβαλε ένα ποτό κάθισε στόν καναπέ πήρε τον γάτο του αγκαλιά, και από το cd ακουγώταν.

Μερικούς μήνες μετά.

Σε έναν σταθμό του μετρό αυτός περιμένει το τρένο καθισμένος σε μια καρέκλα στήν αποβάθρα. παίζει ένα παιχνίδι στό κινητό του.

Το τρένο έρχετε και αυτός με γρήγορο βήμα μπαίνει και κάθετε σε ένα κάθισμα, το τρένο ξεκινά, αυτός συνεχίζει να παίζει το παιχνίδι.

Στόν επόμενο σταθμό μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο και μια γνωστή φυσιογνωμία μπαίνει στό τρένο, και πάει και κάθετε στό απέναντι του κάθισμα.

Είναι εκείνη, ξανθιά πλέον [ΑΑΑΑΑΑΑ! Έτσι εξηγούνται όλα, πες μας το ντέ από την αρχή]

είναι το μόνο που έχει αλλάξει επάνω της, αυτή τον κοιτάζει επίμονα ενώ αυτός ασχολείτε μέ το παιχνίδι στό κινητό του, αυτή λέει το όνομά του, αυτός γυρίζει το κεφάλι αργά και την κοιτάζει.

-Είσαι καλά? τον ρωτά

-Πώς είπατε?

-Α τίποτε συγγνώμη, αποκρίθικε ρίχνωντας το βλέμμα της χαμηλά.

Το τρένο σταματούσε, αυτός σηκώθηκε και πήγε στην πόρτα. Ήταν ώρα να κατέβει.

Κατέβηκε από το τρένο και προχώρησε προς την έξοδο χωρίς να ρίξει μια ματιά πίσω του, ενώ ένα τραγούδι συνόδευε τα βήματά του

καί συνέχισε να προχορά με βήμα σταθερό χωρίς να ρίξει, ούτε μιά ματιά πίσω του.

Ουτε μία.