Τηλεπωλήσεις

Η ώρα είχε πάει 09:00, ήταν ώρα να αρχίσει την δουλειά της.
Δούλευε τηλεφωνήτρια σε ένα κατάστημα τηλεπωλήσεων, έπαιρνε ασταμάτητα τηλέφωνα, από ένα κατάλογο που της είχαν δώσει και προσπαθούσε να πουλήσει διάφορα προϊόντα.
Έκανε αρκετό καιρό αυτή την δουλειά και είχε συναντήσει λογιών λογιών ανθρώπους και διάφορες συμπεριφορές, από κλείσιμο του τηλεφώνου στα μούτρα, από πιο ευγενικά κλεισίματα, μέχρι καμάκι, και βρομιές.
Αν ήταν τυχερή μέσα στις τόσες αρνήσεις κατάφερνε να πουλήσει και κάτι.
Όλη αυτή η κατάσταση της είχε γίνει συνήθεια πια και δεν της έκανε αίσθηση, μάλιστα μετά το τέλος της δουλειάς, όταν έβγαιναν για καφέ με άλλες συναδέλφους της, ήταν το κύριο θέμα για συζήτηση. Η κάθε μία έλεγε τι είχε ακούσει στις άλλες, και στο τέλος κατέληγαν όλες μαζί να γελούν και να σχολιάζουν ανάλογα.
Κάθισε στήν καρέκλα της, έβαλε τον καφέ της και την τυρόπιτα της σε μια γωνιά στο τραπεζάκι, τακτοποίησε τον Η/Υ και πριν φορέσει τα ακουστικά γύρισε στήν συνάδελφό της που καθόταν δίπλα.
-Ε ρε τι θα ακούσουμε και σήμερα, της είπε με χιουμοριστική διάθεση, χαμογέλασαν και οι δυό.
Έβαλε τα ακουστικά και άρχισε να παίρνει τηλέφωνα. Η ώρα περνούσε, όλα έδειχναν ότι και αυτή η μέρα θα ήταν σαν όλες τις άλλες χωρίς κάτι ιδιαίτερο, και μάλιστα αρκετά άτυχη γιατί μέχρι ώρας δεν είχε καταφέρει να πουλήσει κάτι.
Μόλις από την άλλη άκρη της γραμμής άκουγε τό ανδρικό η γυναικείο “ΕΜΠΡΟΣ” φορούσε το καλύτερο χαμόγελο της την πιο γλυκιά φωνή και έλεγε κάθε φορά ίδιο και απαράλλαχτο “Καλημέρα σας από την εταιρεία τηλεπώλησης......”
αλλά όλο “δεν ενδιαφέρομαι” άκουγε η της έκλειναν το τηλέφωνο στα μούτρα.
Σχημάτισε έναν ακόμα αριθμό, από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ακούστηκε ένας μάλλων ηλικιωμένος άνδρας.
-Παρακαλώ
Αυτή έκανε ότι και κάθε άλλη φορά, φόρεσε το πιο γλυκό χαμόγελο την πιο καλή της φωνή και άρχισε να λέει αυτά τα χιλιοειπωμένα λόγια, σύσταση της εταιρείας.
-Καλούμε από την εταιρεία........τα προϊόντα μας..........
-Χμμμμ!!!!! ενδιαφέρον, της αποκρίθηκε, για πέστε μου όμως για εκείνο το μίνι ηλεκτρικό σκουπάκι, δείχνει ενδιαφέρον.
Αυτή πήρε το χαρτί με τα ηλεκτρικά σκουπάκια μπροστά της και άρχισε να του λέει για κάθε ένα από τα μοντέλα που είχε η εταιρεία προς πώληση, αυτός έδειχνε να την ακούει με ενδιαφέρον την ρωτούσε για αυτά, και αυτή με μεγάλη προθυμία και ευγένεια απαντούσε σε όλες του της ερωτήσεις.
Στο τέλος ο πελάτης διάλεξε ένα σκουπάκι έδωσε τα στοιχεία του αυτή τα πέρασε στον Η/Υ, και η πώληση έκλεισε. Επιτέλους, σκέφτικε κάτι πούλησα δεν πήγε χαμένη η μέρα σήμερα, και ενώ καλημέριζε και ευχαριστούσε τον πελάτη, αυτός της είπε κάτι που την ξάφνιασε.
-Θα με ξαναπάρεις. Έτσι δεν είναι?? Θα με ξαναπάρεις Ε?
-Ε ναι, αφού σας ενδιαφέρουν τα προϊόντα μας, θα σας ξανακαλέσω, Καλημέρα.
-Καλημέρα και ευχαριστώ.
Εκείνη έκλεισε την γραμμή και έμεινε με την απορεία. Τόσο τα λόγια όσο και ο τρόπος του, ήταν κάτι κάτι προτόγνωρο για αυτή ποτέ πρίν κάποιος πελάτης δεν της είχε ζητήσει να τον ξανακαλέσει, και με τόση θέρμη.
Οι μέρες πέρασαν, το ίδιο μονότονα, ίδιες και απαράλλαχτες σαν να είχαν βγει από φωτοτυπικό μηχάνημα, αυτή στο τραπεζάκι να παίρνει τηλέφωνα, να προσπαθεί να πουλίσει, άλλοτε με επιτυχεία άλλοτε, τίς περισσότερες φορές, με αποτυχία. Είχε σχεδών ξεχάσει τον πελάτη που της είχε κάνει τόσο εντύπωση η συμπεριφορά του, όσπου κάποια στιγμή περνώντας τα στοιχεία κάποιου νέου πελάτη είδε τα στοιχεία και αυτού, του τόσο περίεργου, και τον θυμίθηκε.
Τα λόγια που της είχε πει πέρασαν από το μυαλό της. “ Θα με ξαναπάρεις. Έτσι δεν είναι?? Θα με ξαναπάρεις “
-Γιά να δούμε , μονολόγησε και σχημάτισε τον αριθμό του και περίμενε.
Η ίδια φωνή της απάντησε, αυτή φόρεσε, όπως κάθε φορά “τα καλά της”.
-Καλημέρα, σας είχα καλέσει και πριν λίγο καιρό από την εταιρεία.........
Αυτός την διέκοψε.
-Καλός την, Καλημέρα, καλός ήρθες.
Εκείνη ξαφνιάστηκε μα δεν το έδειξε.
-Ξέρετε, συνέχισε, πρόκειτε για ένα εντελώς νέο προϊόν που...
Εκείνος την ξαναδιέκοψε
-Πρίν μου πεις οτιδήποτε, πες μου, καλά είσαι?????
Η έκπληξή της έγινε ακόμα μεγαλύτερη τόσο που δεν μπορούσε να την κρύψει πια.
-Ναι καλά είμαι, του απάντησε αμήχανα.
-Πέρασες καλά αυτόν το καιρό? Έκανες κάτι που να σε ευχαριστήσει?
-Ε!!! Ναι βέβαια, πέρασα καλά, πως καλά.
-Ωραία, πες μου τώρα.
Αυτή άρχισε να του λέει για το νέο προϊόν, να του περιγράφει τα προτερήματα του σε σχέση με τα άλλα του ανταγωνισμού. Εκείνος έδειχνε τό ίδιο ενδιαφέρον όπως και την πρώτη φορά, μέχρι που για μια ακόμα φορά αυτή είχε μια επιτυχημένη πώληση.
Τον πήρε και άλλες φορές τηλέφωνο για να του πουλήσει διάφορα, ήταν ο καλύτερος πελάτης της, του μιλούσε με το μικρό του όνομα πια και αυτός με το δικό της είχαν φτάσει σε σημείο μάλιστα να μιλούν σαν δυό καλοί φίλοι, αυτός την ρωτούσε τι κάνει, τα νέα της, και αυτή του έλεγε τι της είχε συμβεί τίς χαρές της της λύπες της, έπιαναν την κουβέντα για διάφορα γελούσαν με αυτά που γίνονταν. Κάποια φορά που αυτός την άκουσε βραχνιασμένη και με βουλωμένη μύτη, της έδωσε μια συνταγή από βότανα να δοκιμάσει για το κρύωμα.
Πάντα με αυτόν τον πελάτη είχε επιτυχημένες πωλήσεις. Κάθε τηλέφωνο και πώληση, σαν να μην ήθελε να τις χαλάσει το χατίρι, όμως η περιέργεια της έμενε, “Μα καλά τόσο πολύ του αρέσουν αυτά τα πράγματα ”, αναρωτιόταν ώρες ώρες.
Ένα πρωί μάζεψε όλες τις τηλεφωνήτριες ο προϊστάμενος πωλήσεων και τους ανακοίνωσε την νέα μεγάλη προσφορά της εταιρείας.
-Θα πάρετε τους καλούς πελάτες τηλέφωνο και θα τους ανακοινώσετε την μεγάλη αυτή προσφορά..........
Όταν τελείωσε, η κάθε κοπέλα πήγε στήν θέση της και τύπωσε από τον Η/Υ της την λίστα με τους πελάτες που είχαν κάνει πάνω από μια αγορές από την εταιρεία. Το όνομα του ήταν πρώτο στήν λίστα.
-Άσε θα τον πάρω τελευταίο, μονολόγησε και άρχισε τα τηλέφωνα.
Άλλοι πελάτες ενδιαφέρονταν άλλοι όχι, όσπου η λίστα τελείωσε. Έμενε να πάρει μόνο αυτόν. Σχημάτισε τον αριθμό του. Εκείνος της απάτησε με την ίδια ευγένεια την ίδια θέρμη, και την ίδια φιλόξενη διάθεση, αφού μίλησαν λίγο, αυτή άρχισε να του λέει για την νέα προσφορά της εταιρείας. Αυτός την άκουγε με το ίδιο ενδιαφέρον όπως κάθε φορά, και στο τέλος μια ακόμα πώληση ήταν γεγονός. Ετοιμαζόταν να τον ευχαριστήσει και να κλείσει το τηλέφωνο όταν αυτός της είπε.
-Μπορώ να σου επιστευθώ κάτι???
-Μα βεβαίος
-Να ξέρεις στήν πραγματικότητα δεν έχω αγοράσει τίποτε από την εταιρεία σας
-Τί εννοείτε, τον ρώτησε με έκπληξη.
-Αυτό που αγοράζω στην πραγματικότητα, είναι το τηλεφώνημά σου, η καλημέρα σου, αυτή την φωνή σου, που σπάει την μοναξιά μου, που διώχνει την σιωπή που με περιβάλλει, το κάτι διαφορετικό στην μονότονη μέρα μου, το λίγο χρώμα στο απέραντο μαύρο που έχω γύρο μου. Η φωνή του άρχισε να τρέμει, ενώ της μιλούσε, φανερό πια ότι αυτός είχε δακρύσει και με κόπο συγκρατούνταν να μήν κλάψει.
-Αυτή η μελωδική φωνή σου, η ευγένεια σου, η γλυκύτητα σου, είναι σαν της κορούλας που πάντα ονειρευόμουν να αποκτίσω άλλα ποτέ δεν τα κατάφερα. Και ξέρω πως κάθε φορά που κάνεις μια πώληση, και εσύ χαίρεσε, χαμογελάς, άρα λοιπών αυτό που αγοράζω στήν πραγματικότητα είναι λίγα γραμμάρια χαράς και για τους δυό μας. Καλή σου μέρα...........


Υ.Γ Η ιστορία αυτή μπορεί να τελειώσει με δυό τρόπους ανάλογα με το τι είδους άνθρωπος είναι η κοπέλα. Στο επόμενο ποστ θα παρουσιάσω το κάθε τέλος της ιστορίας.
Καλό υπόλοιπο Κυριακής και καλή εβδομάδα.