Τέλος Α'
Έκλεισε τό τηλέφωνο φανερά συγκινημένη.
Ήταν έτοιμη να αρχίσει και αυτή να δακρύζει. Τόση δυστυχία, τόση μοναξιά, δεν το πίστευε ότι θα υπήρχε γύρω της. Πήγε σπίτι της, η τελευταία φράση τριγυρνούσε στο μυαλό της σαν πονοκέφαλος. “Αγοράζω λίγα γραμμάρια χαράς και για τους δυό μας.”
Τήν άλλη μέρα, πήγε στήν δουλειά της, άρχισε να κάνει ότι κάνει κάθε άλλη φορά, όμως κάτι την έτρωγε μέσα της. Αυτά τα λόγια, δεν έλεγαν να φύγουν από το μυαλό της, σαν να την είχαν στοιχιώσει.
Σταμάτησε τα τηλέφωνα, γύρισε στον Η/Υ, βρήκε το τηλέφωνο εκείνου. Τον κάλεσε, εκείνος της απάντησε.
-Καλημέρα, δεν πήρα να σας πουλήσω κάτι, απλά για να σας πω μια καλημέρα, γι'αυτό πήρα. Μόνο γί'αυτό.
Μίλησαν για πολύ λίγο, δεν ήθελε να δώσει στόχο στον προιστάμενό της.
Τελείωσε την δουλειά της και μάζευε τά πράγματά της για να φύγει.
Μιά ιδέα της πέρασε από το μυαλό, έβγαλε στα γρήγορα ένα στυλό και σημείωσε την διεύθυνση του.
Εκείνη την Κυριακή το πρωί φόρεσε το καλήτερο χαμόγελό της και με ένα κουτί γλυκά στο χέρι, μετά από λίγη ώρα του χτυπούσε το κουδούνι.........
Τέλος Β'
Πέρασε καιρός από εκείνο το τηλεφώνημα.
Εκείνη, όπως κάθε μέρα, τελείωσε την δουλειά της, μάζεψε τα πράγματά της και έκανε να φύγει.
Η συνάδεφός της από το διπλανό τραπεζάκι την φώναξε.
-Θα πάμε με τις άλλες για καφέ, θα έρθεις???
Εκείνη έγνεψε καταφατικά. Μετά από λίγη ώρα βρισκόταν με τις άλλες κοπέλες σε ένα διπλανό καφέ και όπως κάθε φορά μιλούσαν και αστειεύονταν, με τα διάφορα περίεργα πού συναντούσαν στήν δουλειά τους.
Κάποια στιγμή μια από τις κοπέλες σχολίασε.
-Καλά τα κατάφερες αυτό τον μήνα, με δυό τρείς ακόμα πωλήσεις, πέρνεις τό πρίμ, άντε τυχερούλα.
-Τυχερή δεν θα πει τίποτε. Έχω πέσει πάνω σε ένα, παλαβό να τον πω??? μ@@@κα να τον πω??? Ούτε ξέρω, που αγοράζει ότι του πουλήσω, αρκεί να του πω καλημέρα.
-Σοβαρά???? έκανε η άλλη.
-Ναι καλέ, αλλά μόλις του πουλήσω δυό πράγματα ακόμα και σιγουρέψω το πριμ θα του ρίξω δυό φάσκελα και από εδώ πάνε και οι άλλοι.
-Άντε κο@@φαρδη, φτιάχτικες πάλι.
-Άσε και έχω δει ένα συνολάκι στήν Ερμού, χάρμα.................
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
22 σχόλια:
Α, μου τα χάλασες. Θέλω η ιστορία να έχει αρχή μεση και τέλος. Ενα τέλος.... με μπέρδεψες τώρα. Καλά θα το σκεφτώ. Σε φιλώ
Θέλεις σχόλιο τώρα???
Σε ρωτώ θες σχόλιο?
ΤΙ ΞΕΝΕΡΑ ΗΤΑΝ ΑΥΤΗ???
Θες να επιλέξουμε μήπως και ποιο τέλος θα μας άρεσε?
..το β' ούτε για πλάκα, κατέβασε το!!!!!
Μη περιμενεις να διαλεξω ετσι...
την επιλογη τη ξερεις!
Τι παθατε καλέ??? Γιατί πετάτε πέτρες?????
Τί φταίω εγώ αν οι άνθρωποι δέν είναι όλοι ίδιοι, και δέν σκέφτονται θετικά όλοι για τον συνάνθρωπό τους.
Σκεφτήτε απλά πόσοι άνθρωποι πλουτίζουν εκμεταλευόμενοι μοναχικούς ανθρώπους.
Μήπως, ας πούμε τα ιδιοτικά γηροκομεία δεν είναι επιχειρήσεις με τελικό σκοπό το κέρδος για να πάμε σε άλλο επίπεδο?????
Λίγες φορές η εκμετάλευση ανθρώπου από άνθρωπο έχει ξεπεράσει κάθε όριο κάτι ας πούμε σάν το δεύτερο τέλος?????
Και όχι αγαπητή μου φίλη roadartist, δεν θα κατεβάσω το δεύτερο τέλος, από την στιγμή πού το μεγαλήτερο ποσοστό ανθρώπων, η αδειαφορεί, η εκμεταλεύεται. Το πρώτο τέλος τό έβαλα μόνο και μόνο γιατί υπάρχει και η μειοψιφία που θα λειτουργίσει έτσι. Δυστυχώς, επαναλαμβάνω η μειοψιφία
Καλημέρα
Α! Συμπηρωματικά, δεν θέλω να επιλέξετε τέλος, απλά σας παρουσιάζω τίς δυο διαφορετικές εκδοχές, τέλους.....
το 1ο τελος -ισως με τη φοβερη μου αφελεια- το θεωρω πιο πιθανο...
Σωστός!!!!
Στις κοπέλες αρέσουν τα ρομαντικά, αλλά ως άντρας θα πω ότι οι γυναίκες ειδικά στον εργασιακό χώρο είναι χειρότερες από τους άντρες, οπότε το δεύτερο τέλος παίζει πολύ!!!
(Όλα αυτά με μια δόση χιούμορ!)
Στη ζωή "παίζουνε" και τα δύο σενάρια, άσχετο αν εμείς όλοι βέβαια προτιμούμε το πρώτο.
Καλή σου μέρα!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Σου απάντησα και στο email σου alex..Δεν έχεις άδικο, απλά δε μου άρεσε. Οκ μη το κατεβάζεις..αστο.. Αν είναι σκληρή η ζωή, χρειάζεται να το δείχνουμε και στα διηγήματα όμως? Ας ελπίσουμε στο πρώτο.. Καλό απόγευμα!
Α, καλά λέω γω πως ζω σε μια ροζ φούσκα. Χαζή που είμαι που προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως δεν υπάρχει το τέλος βου...Πάντως, σε κάθε περίπτωση, η βου κοπέλα έπρεπε να του ξεκόψει την κουβέντα και τα νέα από την αρχή. Είσαι πολύ bitch όταν παίζεις έτσι με τους ανθρώπους. Αν την πείραζε η συμπεριφορά του, ή την τρόμαζε η μοναξιά του, ας σταματούσε να τον παίρνει τηλέφωνο και να τον ενημερώνει για τα προιόντα. Αλλά θα μου πεις, μπροστά στο χρήμα τι είναι οι άνθρωποι;;; Σκατά είναι ο κόσμος που ζούμε. Ο βου κόσμος, τελοσπάντων. Την καλημέρα μου και μάκια. Χρύσα
ουτε το ενα ουτε το αλλο..
μιλουσαν για καιρο στο τηλεφωνο..ο ενας κρατουσε συντροφια στον αλλον..ο ενας ειχε αναγκη την φωνη του αλλου..
θελεις η μοναξια,θελεις η επιβεβαιωση,θελεις επειδη οταν υποστηριζεις τις αποψεις σου σε καποιον φανταζουν πιο ισχυρες;
οι μερες περνουσαν..
στο μυαλο τους κλωθογυριζε ενα πραγμα πλεον..να συναντηθουν,να τα πουν κι απο κοντα,να νοιωσουν ο ενας τα ματια του αλλου.
αυτος,απο την φυση του εσωστρεφης..δισταζε..δισταζε πολυ..
κι ακομη αν θες φοβοταν..
δεν ειχε αποδειχθει πολυ καλος στις σχεσεις της ζωης του,ή εστω με επιεικια ατυχος..
εκεινο το πρωινο που του τηλεφωνησε για πολλοστη φορα,εβρεχε,εριχνε καταρρακτες..
του αρεσε,ηταν το στοιχειο του η βροχη,ειχε βαλει και την μουσικουλα του και χαζευε παλιες φωτογραφιες.
μιλησε στο ακουστικο του τηλεφωνου αποφασισμενος..
-σκεφτομουν,σημερα..δηλ. εδω και μερες,σκεφτομουν πως θα μπορουσαμε να δωσουμε ενα ραντεβου και να συναντηθουμε απο κοντα..
προσωπικα θα ηθελα πολυ να σε γνωρισω,αληθεια..εσυ..εσυ θα ηθελες;
τα ελεγε με κοπο ολα αυτα,κοιτωντας μακρια εξω απο το παραθυρο την βροχη να κτυπαει με μανια την ασφαλτο.
καταλαβε μια μικρη σιγη,αλλα περιμενε..μολις του ειπε πως μμ ναι θα ηθελε πολυ να πιουν ενα καφε μαζι,ξαναβρηκε την ανασα του..
συναντηθηκαν το ιδιο βραδυ..πηγε και την πηρε με το αυτοκινητο απο την δουλεια της.
αυτη,κατεβηκε ανοιγοντας μια ομπρελλα και τρεχοντας μπηκε στο σκουρο μπλε honda..
ηπιαν καφεδακι,μιλησαν,κοιταχτηκαν,ακουμπησαν ο ενας τον αλλον,ηπιαν ποτακι,τσιμπησαν και κατι τις..
μιλουσαν κι ολο μιλουσαν ατελειωτα..
εκεινο το βραδυ δεν ξημερωνε..
την αποχαιρετησε με ενα φιλι..ντραπηκε να την καλεσει στο σπιτι του απο την πρωτη μερα..αλλα ειχε υπομονη..ολος ο χρονος ηταν δικος τους..ετσι φαινοταν..πως απο εδω και περα κανεις τους πια δεν θα ηταν μονος..
ο,τι εκαναν θα το εκαναν μαζι..
φιλια αλεξη μου..
η μοναξια και η αγένεια θέλει μουσικούλα...
ΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜάκια πολλά, γράφεις όμορφα...
http://www.youtube.com/watch?v=rTgXpdNuVf8&feature=related
καλό σου βράδυ καλό μου!
οκ
ήθελα και μια μέση λύση...
εφόσον σερβίρεις πολλά!!!
:)
καλησπέρα
:)))))))))))
Εχεις δίκιο, το τι θέλουμε (α) και το τι συμβαίνει συνήθως (β) είναι δυο διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος.
Μαρία Λεμονάτη > Το ιδανικό Α' που μόνο θεοριτικά μπορούμε πιά να το δούμε δυστιχώς
Radio Marconi > Εχουν δεί τα μάτια μου, όπως και τα δικά σου ανθρώπους, πού λές "Τωρα αυτόν εγω γιατί δεν τον/την πνίγω???"
Τελος πάντον, μακριά μας τέτοια άτομα
Φύρδην Μίγδην > Η ζωή μας αντικατοπτρίζετε στό "Το μέν κρειττον ορώ και επιδοκιμάζω, πράτω δε το κακόν", γιατί έτσι επιτάσουν τα μικροσυμφαιροντάκια μου
Roadartist > Ναι όπως τα είπαμε.
Ομως τα διηγήματα πρέπει να είναι ο καθρεφτης της καθημερινότητας, αλλιώς είναι εντελώς παραμύθι.
Marionettie > Το ότι ζείς σε μια ροζ φούσκα, δεν είναι κακό, της ηλικίας είναι.
Το θέμα είναι να βλέπεις καλά τί γινετε έξω από αυτήν, όστε περνόντας ο καιρός, και η φούσκα αυτή εξαφανιστεί και βρεθείς μέσα στον κόσμο, να ξέρεις τι θα βρείς, τι θα έχεις να αντιμετοπίσεις
Φεγγαροαγκαλιές > Με ισοπέδωσες!!!!
Ακόμα ένα τέτοιο και θα αρχίσω να γράφω για την ζωή των σαλιγκαριών!!!!!!!
Genna > Μοναξιά και αγένεια, Μοναξιά και εκμετάλευση????
Η μουσικούλα πάντος υπέροχη
Maya > Μέση λύση?????
Το καταλαβαίνω σαν ολίγον άνθρωπος.
Και ολίγον σε αυτά δεν χωρά.
Freedula > Ακριβώς, το όμορφο ιδεατό και η ζοφερή πραγματικότητα
Ευχαριστώ όλους για τίς επισκέψεις και τα σχόλιά σας.
Να έχετε μιά υπέροχη μέρα όλοι
Και γιατί να μην υπάρξει και τρίτο τέλος όπου δεν συναντιούνται πουθενά και ποτέ ξανά???
ωχ MenieK μη του βάζεις ιδέες.. :)
καλησπερα αλεξη
εγω θελω και 3ο τελος πλς ;p
Καθ'ένας με τον πόνο του !!! καλησπέρα και φιλιά κερασένια !
Αλέξη καλησπερα
σου εχω παιχνιδακι
φιλι
διαλεγω το τελος Γ το οποιο
ειναι το εξης
εκλεισε το τηλεφωνο πηγε να κατουρησει .......την ωρα που τραβαγε το καζανακι γλυστρισε και χτυπησε ...
επαθε αναμνησια και απο τοτε ζησει και εργαζεται ως Θανασης
Λοιπών, για όσους θέλουν 3η εκδοχή τέλους η Φεγγαραγκαλιές έβαλε μια αξεπέραση, ιοθετίστε αυτή
προσοπικό σχόλιο θα αφίσω μόνο στό σκουλίκι.
Μήηηηηηηπως λέω μήπως χρειάζεσε μερικές μέρες άδεια καλή μου.
Βρήσκω πώς τα έχεις λίγο χαμένα από την πολύ δουλειά και σε λίγο θα αυτοαποκαλείσε Μέγας Ναπολέων
Δημοσίευση σχολίου