Τρίτη 15 Απριλίου 2008

Το Παζλ

Πέρασε την πόρτα του καταστήματος και μπήκε μέσα.
Κατευθύνθηκε στα ράφια που ήταν τα παζλ.
Ευχαριστιόταν να φτιάχνει παζλ. Ήταν αγαπημένη ασχολία. Περνούσε ώρες συνταιριάζονταν κομμάτια , δημιουργώντας εικόνες, και πάντα όταν τελείωνε ένα πλατύ χαμόγελο ευχαρίστησης σχηματιζόταν στο πρόσωπο. Είχε φτιάξει πολλά από αυτά, αλλά δεν είχε κρατήσει κανένα, τα χάριζε στους άλλους. Αυτή την φορά όμως, αυτό που θα διάλεγε δεν θα το χάριζε. Αυτό θα είναι μόνο για εμένα, μόνο δικό μου, σκέφτηκε, Ολόδικό μου.
Άρχισε να κοιτάζει τα κουτιά, ήθελε να διαλέξει ένα όμορφο τοπίο να φτιάξει, γι' αυτό έψαχνε το πιο όμορφο, αυτό που θα χάριζε το πιο μεγάλο χαμόγελο όταν θα το κοιτούσε έτοιμο στο τραπέζι, που θα ευχαριστούσε το βλέμμα κάθε φορά που θα το κοίταζε κρεμασμένο στον τοίχο.
Κατέβαζε κουτιά από το ράφι, τα αράδιαζε πάνω στον πάγκο τα κοιτούσε και έψαχνε.
Σε ένα κουτί το βλέμμα σταμάτησε. Αυτό είναι σκέφτηκε
Πάνω στο κουτί υπήρχε η εικόνα του παζλ, ένα πανέμορφο τοπίο, με έναν ουρανό σκούρο μπλε σαν λίγο μετά την δύση του ηλίου. Στο βάθος φαίνονταν χιονισμένες βουνοκορφές Μπροστά τους απλωνόταν μια πεδιάδα γεμάτη λουλούδια, με ένα ποτάμι να την διασχίζει και κάπου εκεί, ένας παλιός νερόμυλος, περιστοιχισμένος από ψηλά δένδρα.
Έπιασε το κουτί με τα δυο χέρια, και το κοίταξε καλύτερα,
-Υπέροχο, μονολόγησε. Πήρε το κουτί πήγε στο ταμείο, πλήρωσε και με ανυπομονησία μικρού παιδιού πήγε στο σπίτι.
Άνοιξε το κουτί έβαλε πάνω σε ένα τραπέζι την χάρτινη βάση του παζλ, άνοιξε προσεκτικά την σακούλα να μην χυθούν τα κομμάτια στο πάτωμα και χαθούν, άδειασε και αράδιασε τα κομμάτια μπροστά πάνω στο τραπέζι.
Άρχισε να βάζει σιγά σιγά, ένα ένα τα κομμάτια στην θέση τους.
Η εικόνα άρχισε να ζωντανεύει, τα σκόρπια κομμάτια όλο, λιγόστευαν, και η εικόνα όλο και μεγάλωνε εμφανίζοντας σιγά σιγά την ομορφιά του τοπίου που απεικόνιζε.
Χαμογελούσε, ευχαριστιόταν κάθε φορά που ένα κομμάτι έπαιρνε την θέση του, και η εικόνα ολοκληρωνόταν, μεγάλωνε και μαζί της μεγάλωναν η μαγεία και η ευχαρίστηση που ένιωθε.
Μέχρι που η εικόνα ολοκληρώθηκε, έμενε μια τρύπα στην μέση του παζλ και ένα τελευταίο κομμάτι.
Πήρε το κομμάτι στα χέρια, το κοίταξε. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Δοκίμασε να το βάλει στην κενή θέση. Δεν ταίριαζε.
Ούτε το σχήμα ούτε τα χρώματα ταίριαζαν με τα γειτονικά κομμάτια.
Κρατώντας το αταίριαστο κομμάτι στο χέρι κάθισε στο βάθος της καρέκλας.
Κοίταξε για άλλη μια φορά το παζλ, κοίταξε και το κομμάτι.
Δεν υπήρχε περίπτωση να ταιριάξει, δεν άνηκε σε αυτό κουτί, σε αυτήν την εικόνα.
Σηκώθηκε από την καρέκλα και κοίταξε κάτω από το τραπέζι, μήπως το κομμάτι που έλειπε είχε πέσει κάτω, τίποτε όμως δεν βρήκε.
Γύρισε και κοίταξε την εικόνα. Μες την μέση της έχασκε ένα κενό.
Ένα κενό που ρουφούσε όλη την μαγεία και την ομορφιά της.
Αναστέναξε, πήρε χαρτί ψαλίδι χρώματα και προσπάθησε αυτοσχεδιάζοντας να αντικαταστήσει το κομμάτι που έλειπε.
Έβαλε το κομμάτι που έφτιαξε στο κενό, αλλά η εικόνα δεν ήταν η ίδια. Προσπάθησε ξανά και ξανά, έκοβε κομμάτια χαρτί στο σχήμα του κενού, τα χρωμάτιζε, και εκεί που έλεγε “όλα εν τάξη”, όταν τα τοποθετούσε στη θέση του χαμένου κομματιού έβλεπε την αποτυχία. Η εικόνα δεν ήταν το ίδιο όμορφη σαν αυτή που είχε πάνω στο κουτί, σαν αυτή που προσδοκούσε να δει όταν ξεκίναγε το παζλ.
Μάζεψε τα κομμάτια του παζλ και τα έβαλε πάλι στην σακούλα, την έβαλε μέσα στο κουτί, το έκλεισε και το έβαλε σε ένα ντουλάπι να μην το βλέπει.
Πήγε στην κουζίνα έφτιαξε μια κούπα καφέ, πήγε στο σαλόνι κάθισε στον καναπέ, ρούφηξε λίγο, και άφησε έναν βαθύ αναστεναγμό να ξεφύγει γεμίζοντας τον χώρο ολόγυρα.
Ακούμπησε την κούπα με τον καφέ πάνω στο τραπέζι δίπλα στο αταίριαστο κομμάτι, που είχε ξεμείνει μόνο. Το πήρε στο χέρι και το κοίταζε.
Ήταν ένα μικρό γυαλιστερό χάρτινο κομμάτι μηδαμινής αξίας που όμως είχε στερήσει ένα χαμόγελο.

23 σχόλια:

marionettie είπε...

Αλέξη να σου στείλω πολλές ευχές για όμορφο ΤΤΠΠΣΚΔ! Να σαι καλά! Δεν πρόλαβα να διαβάσω τις τελευταίες αναρτήσεις σου, αλλά όταν γυρίσω θα έχω πολλά μαζαμένα και χαίρομαι! Μάκια κιοσκίτικα

Kaveiros είπε...

Ετσι γινεται*οι πιο μικρες λεπτομεριες,μας κανουν χαουμενους,
η δυστυχισμενους...

------ είπε...

Αυτο το ποστ ειναι το πιο ώριμο που έχεις γράψει μεχρι σήμερα....θα μπορούσε να ειχε τίτλο
"Αταίριαστο"
Καλημερα σου

Roadartist είπε...

Υπέροχο.
Το βιντεάκι αυτο καταπληκτικό..

Ανώνυμος είπε...

Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If ossible gives a last there on my blog, it is about the Aparelho de DVD, I hope you enjoy. The address is http://aparelho-dvd.blogspot.com. A hug.

ZouZouna είπε...

Πρέπει να είσαι πολυ δυνατός για να μπορέσεις να αντικαθιστάς τα κομμάτια που σου λείπουν απο οποιοδήποτε παζλ, ακόμη και απο αυτό της ζωής !
καλημέρα

Skouliki είπε...

εγω νομιζω οτι ενα κομματι αν και εχει την δυναμη να σου κλεψει το χαμογελο οπως λες του λειπει κατι το βασικο ..δεν εχει απο μονο του διαρκεια αρα ειναι θεμα χρονο να ξεφτισει

MenieK είπε...

το βιντεάκι τέλειο, το ποστ καίριο... τι να πώ? Καλό Πάσχα :)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Τόσο ζωντανή η περιγραφή σου, που μου μετέδωσες την αγωνιώδη
προσπάθειά του να συνταιριάξει το λειψό κομμάτι.
Μπράβο Αλέξη!!!
Μίλησες για το ...κατι τις, το πολύ απλό, το ασήμαντο που είναι όμως από μόνο του ικανό να αφήσει το πολύ μεγάλο κενο...

Πολύ ωραίο και το βιντεάκι.Η μουσική του για ένα περίεργο λόγο με ρίγησε.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Αλεξάνδρα είπε...

Από τέτοια μικρά κομμάτια γίνεται το σύνολο που λέγεται ζωή.

Αν κάποιο λείψει αφήνει ένα τεράστιο κενό...

Καλό σου Σαββατοκύριακο

Alexis B είπε...

Marionettie > Πού πας??? Παλι Σουηδία???
Αντε τυχαιρό πλάσμα
Μακια και απο εμένα

Kabeiros > Η ίδια μας η ζωή είναι μια λεπτομέρεια.

Νανα > καλή και αγαπητή μου φίλη, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια

Roadartist > Καλός την, χαίρομαι που σου άρεσε

aparelho de dvd > spam spam spam spam spam.......

Γλυκοκερασοζουζούνα > Αν ήξερε ο κάθε ένας από εμάς πόση δυναμη έχει μέσα του, και να ήξερε να την διαχειριστεί......

Skouliki > Το θέμα είναι τι θα ξεφτίσει πρώτο.
Το κοματι?? το παζλ?? εμείς οι ίδιοι???
Τί???

meniak > Καλό Πασχα σε σένα και σε όλους όσους αγαπάς και σε αγαπάνε


φίρδην μύγδην > Μικρές όμορφες στιγμές, ικανές να δώσουν φωτεινά χαμόγελα και φώς στην ζωή.
Αυτό είναι.
Οσο για την μουσική και το βιντεάκι, αν ψαξουμε τους έλληνες συνθέτες θα βρούμε πολλά διαμάντια


Αλεξάνδρα > Καιρό είχες να μέ επισκευθείς και χαίρομαι που είσαι
εδώ.
Αλήθεια λές.
Και ανάλογα την "θέση" του κάθε κομματιού προκαλείτε μικρή η μεγάλη δυστυχία.

Σας ευχαριστώ για τίς επισκέψεις σας, να έχετε όλοι γνωστοί και άγνωστοι επισκέπτες καλό Σ/Κύριακο

Alkmini είπε...

δύσκολη η υποθεση το παζλ...!!!
ομορφο το κομματι και οι εικονες
καλο σ/κ αλεξη.

ZouZouna είπε...

Μιλώ απο "Θέση ισχύος". φιλιά κερασένια

Ανώνυμος είπε...

παντα απολαμβανω τις ιστοριες σου...παντα μου θυμιζουν κατι και μου αφηνουν μια γλυκοπικρη γευση!!!

θελω να σου αφησω τις ευχες μου για μια ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ κι ενα ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ...ελπιζω να μην δουλευεις και να περασεις οσο καλυτερα γινεται!!!

να σαι παντα καλα αλεξη : )))

genna είπε...

Kαλή Μ. εβδομάδα!

Μάκια!

http://www.youtube.com/watch?v=cXJPP2sdrRQ&feature=related

anamella είπε...

Ενα μικρό κομματάκι κάνει την διαφορά !!!!

Καλό Πάσχα

Καλή Ανάσταση Αλέξη

Roadartist είπε...

Εχεις προσκλησούλα για παιχνίδι!! Α, δεν θελω "οχι" εχεις ρεπο εφετος.. :))))

melomenos είπε...

η δημιουργία του τέλειου και η αγωνία του!
την έχω δει πολλές φορές και το περιέγραψες πολύ ρεαλιστικά
την επόμενη φορά σίγουρα θα χαμογελάσει!
καλό σου βράδυ

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό. Αφήνει υπέροχες εικόνες, προτρέπει σε εσωτερικούς διαλόγους και μονολόγους, αν άξιζαν τα χαμόγελα που χάσαμε για το σωστό λόγο, αν πάντα έτσι θα είναι γιατί το τέλειο δεν υπάρχει ή αν το κομμάτι βρέθει σε ένα επόμενο κουτί.

Υπέροχο πραγματικά

Roadartist είπε...

Να σου αφησω τις ολοθερμες ευχες μου Αλέξη να περασεις καλα!
Καλη Ανασταση!

genna είπε...

Καλή Ανάσταση καλό μου!

Χαρά να έχεις και να βρεις το σημαντικό...

Φιλάκι γλυκό!

ολα θα πανε καλα... είπε...

Πολύ ωραίο αυτό το post σου...Πάνω που έγραφα για puzzles!
Σου αρέσουν πολύ;Έχουμε το ίδιο χόμπυ!
Πάντως έχει τύχει και σε μένα να λείπει ένα κομμάτι και το συμπλήρωσα με χαρτόνι που το έβαψα με μαρκαδόρο σε χρώμα που ταίριαζε.Μπορεί από μακριά να μην το αντιλαμβάνεται κανείς αλλά εγώ αισθάνομαι πως είναι λειψό...
Καλή Ανάσταση,Αλέξη!

Alexis B είπε...

Δέν θα απαντίσω ατομικά στόν κάθε ένα αυτή την φορά.
Θέλω απλά και μόνο να σας ευχαριστήσω πού με επισκευτήκατε, για τα όμορφα σχόλιά σας και γιά τίς ευχές σας.
Θα περάσω από τα blogακια σας να σας ευχηθώ σε έναν ένας
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ