Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

Θάνατοι και αναστάσεις απλών ανθρώπων

Είχε περάσει καιρός, από τότε πού ήρθε σε αυτόν τον νέο κόσμο, σε έναν κόσμο ζεστό γεμάτο φως, χωρίς όρια, μίσος, πάθη, πόνο. Μόνο φως Ήταν στο άπειρο, και ήταν το άπειρο.
Όμως πάντα αναρωτιόταν ποιος είναι ο πραγματικός θάνατος, πότε σταματάς να υπάρχεις σε έναν κόσμο. Η γνώση όμως που ζητούσε δεν ήταν εκεί που ήταν, αλλά στον κόσμο που άφησε. Ήθελε αυτή την γνώση και προσπαθούσε να βρει τρόπο να γυρίσει πίσω για να μάθει, αν πέθανε ολοκληρωτικά, η αν ακόμα ζει, κάπου κάπως, κάτι από αυτόν. Από μια διαταραχή του χωροχρόνου, κατάφερε να περάσει στην άλλη μεριά, στον άλλο κόσμο, αυτόν που ήταν κάποτε ο κόσμος του. Άρχισε να περιπλανάται, ψάχνοντας να βρει την γνώση που ήθελε.
Πήγε πρώτα στο μέρος που ζούσε. Είχε αλλάξει. Δεν υπήρχαν πια τα χαμηλά σπιτάκια με τις αυλές. Τα δένδρα, τα λουλούδια, τις μυρωδιές τα χρώματα, τις φωνές των παιδιών που έπαιζαν στον δρόμο. Τώρα, παντού έβλεπε μεγάλα σπίτια, τόσο ψηλά που έκρυβαν τον ουρανό, φυλάκιζαν τον ήλιο, να ρίχνουν την σκιά τους πάνω στον ασφαλτοστρωμένο, πια, δρόμο. Φωνές παιδιών δεν ακούγονταν, λουλούδια, λιγοστά, μέσα σε γλάστρες στα μπαλκόνια δένδρα, μόνο οι καχεκτικές νεραντζιές στα πεζοδρόμια, που πάλευαν να ζήσουν. Ένα παρατεταμένο βουητό ακουγόταν από παντού, θόρυβος πόλης, και μια μυρωδιά που όμοιά της δεν είχε ξαναμυρίσει. Έψαξε για την γειτονιά που γεννήθηκε, για το σπίτι του, το σπίτι που έζησε χαρές και λύπες που ήταν το τελευταίο πράγμα που είδε από τον κόσμο αυτό πριν γίνει ένα με το άπειρο. Δυσκολεύτηκε πολύ να αναγνωρίσει την γειτονιά του, το σπίτι του δεν υπήρχε. Όλα αυτά που ήξερε είχαν εξαφανιστεί και στη θέση τους υπήρχαν άλλα άγνωστα γι' αυτόν πράγματα, τίποτε που να θυμίζει το πέρασμά του από εκεί, κανένα σημάδι. Έψαξε στα μυαλά των ανθρώπων, αλλά ούτε εκεί βρήκε τίποτε. Δεν υπήρχε πουθενά. Καμιά μνήμη, όλα όσα βρήκε ήταν ξένα με αυτόν. Τότε κατάλαβε, έκλαψε για τον θάνατό του. Έφυγε πήγε στο τελευταίο δικό του μέρος, εκεί όπου ήταν το καταφύγιό του, στο παλιό ξωκλήσι με την μαρμάρινη βρύση, που πολλές φορές τον είχε ξεδιψάσει, και τον πλάτανο, που είχε ξεκουραστεί, ερωτευτεί, τραγουδήσει κλάψει στην σκιά του. Βγήκε σαν αέρας από την πόλη και πήγε εκεί. Το μέρος δεν είχε αλλάξει, ήταν σχεδόν ίδιο με αυτό που ήξερε, πλησίασε τον πλάτανο, φύσηξε μαλακά στα κλαδιά του, σαν να τον χαιρετούσε, πόσα είχε να του πει, και πόσα να τον ρωτήσει, όπως τότε, που του εξομολογούταν όλες τις χαρές και τις λύπες του, σαν ξάπλωνε στην δροσερή σκιά του. Ένα αγόρι και ένα κορίτσι στέκονταν μπροστά στην μαρμάρινη βρύση. Αυτή έπινε νερό με τις χούφτες της, και αυτός κοιτούσε το λευκό μάρμαρο. Πλησίασε το ζευγάρι και στάθηκε κοντά τους, κοντά στην βρύση που τόσο καλά ήξερε το γαργαριστό τραγούδι της.

-Κοίτα, είπε το αγόρι, κάτι γράφει εδώ. Το κορίτσι σήκωσε το κεφάλι τίναξε τα χέρια να στεγνώσουν και κοίταξε και αυτό, την σκαλισμένη στο μάρμαρο γραφή.


ΔΥΟ ΜΙΚΡΕΣ ΛΑΜΠΕΡΕΣ ΔΡΟΣΟΣΤΑΛΙΔΕΣ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΥΛΛΟ, ΠΟΥ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΦΥΣΩΝΤΑΣ ΣΑΝ ΠΡΩΙΝΗ ΑΥΡΑ ΘΕΛΗΣΕ ΝΑ ΕΝΩΣΕΙ ΤΗΝ ΛΑΜΨΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ Σ' ΑΓΑΠΩ


-Πολύ ωραίο, ανατρίχιασα, είπε το κορίτσι, θα πρέπει να είναι γραμμένο για κάποια κοπέλα, σίγουρα.
-Ναι, και πρέπει να την αγαπούσε πολύ, είπε το αγόρι.
-Ναι έτσι δείχνει, όπως εγώ εσένα
- Και εγώ εσένα.
Φιλήθηκαν Αυτός έμεινε να ακούει πίσω από το ζευγάρι, αυτές τις γραμμές, ήταν τα λόγια που είχε χαράξει στο μάρμαρο της βρύσης όταν έδειχνε στην αγαπημένη του το καταφύγιό του. Δάκρυσε, ένιωσε ξανά ζωντανός, υπήρχε κάτι από αυτόν ακόμα εδώ, σε αυτόν τον κόσμο που μετέδιδε στους ανθρώπους αυτό το δυνατό συναίσθημα που αυτός είχε βιώσει. Την αγάπη. Ένιωσε σαν να αναστήθηκε. Μέσα από αυτές τις απλές γραμμές επικοινωνούσε ακόμα με τους ανθρώπους, ο χρόνος δεν τον διέγραψε τελείως, υπήρχε ακόμα, αυτό το τόσο μηδαμινό να τον θυμίζει. Χάιδεψε τα μαλλιά της κοπέλας, και αυτά κινήθηκαν στο ελαφρό αεράκι. Το αγόρι πήρε απαλά το χέρι της κοπέλας στο δικό του, και με αργά βήματα απομακρύνθηκαν από εκεί, αυτός έμεινε να κοιτάζει, τα άτσαλα χαραγμένα γράμματα στο μάρμαρο. Έφυγε, πέταξε μακριά. Με απαντημένο τελικά το ερώτημά του, γύρισε πίσω στον κόσμο που ανήκε στον κόσμο του φωτός



17 σχόλια:

Alexis B είπε...

Μέ έπιασαν, λόγο τών ημερών, τα μεταφυσικοφιλοσοφικά μου.

βασίλης είπε...

Μια ανάσταση ζητάμε όλοι. Στην ψυχή μας. Όμορφο κείμενο Αλέξη. Καλό Πάσχα να έχεις, κάθε ευτυχία σου εύχομαι

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

O αέναος κύκλοσς της ζωής..οι ιστορίες που επαναλαμβάνονται..
Τα χνάρια που αφήνουμε και που ακολουθώντας τα συνεχίζουν οι επ΄λομενοι είναι το νόημα της ζωής.
Ναι, μένουμε αθάνατοι, όσο κάτι προσθέτουμε σ' αυτό το οικοδόμημα...

Στον κορμό του πλάτανου έκλαψα με αναφιλητά,όταν βρήκα ένα πλίνθινο σωρό την καμαρούλα στη φωτο..

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!!!
Να περάσεις όμορφα και χαρούμενα.

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Kaveiros είπε...

Καλη ανασταση να εχεις!

Ανώνυμος είπε...

Δεν διάβασα. Δεν προλαβαίνω τώρα. Πέρασα να πω ευχές για γλυκές μέρες

Καλή Ανασταση

fish eye είπε...

ευχες για καλη ανασταση
να περασεις καλα

φιλι

fish eye είπε...

ευχες για καλη ανασταση
να περασεις καλα

φιλι

marionettie είπε...

Πολύ πολύ όμορφο. Το δεύτερο μισό κυρίως, γιατί το πρώτο μισό ήταν πιο δύσκολο και δεν έχω τώρα την υπομονή να το αναλύσω. Καλή Ανάσταση! Να σαι πάντα καλά και υγιής! xxx

Ra Ma είπε...

Οι ημέρες αυτές προσφέρονται για ...αναζητήσεις και αυτοκριτικές.

Καλή Ανάσταση και να είσαι καλά.

ZouZouna είπε...

... και μ' ένα γερό αυγό !

elafini είπε...

Καλή Ανάσταση

------ είπε...

Καλή Ανάσταση Αλεκάκι!!!!Του χρόνου τριπλός!!!!

ralou είπε...

Ομορφο Αλέξη!
Μονο να μην έρχεται πρωτα η ανάσταση και μετά ο θάνατος.
Τωρα που το σκέφτομαι τις περισσότερες φορές αυτό γινεται.
Ας χαρούμε λοιπόν την ανάσταση όσο κρατάει!
Καλή Ανάσταση
Καλό Πασχα

"ζαχαρούλα.." είπε...

καλησπέρα!! σοφές αναζητήσεις..

καλή ανάσταση και καλό πάσχα να έχεις!!!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!!
Αγάπη, Χαρά, Υγεία!!!

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Alexis B είπε...

Να σας ευχαριστήσω, κατ'αρχή για τις επισκέψεις σας, τίς ευχές σας, και τα σχόλιά σας.
Ευχομαι ο Χριστός πού αναστήθηκε, να αναστήσει και όλα εκείνα τα όνειρα όμορφα όνειρα που θεωρούσατε νεκρά και να σας χαρίσουν την χαρά που δέν έχετε ακόμα φανταστεί

Χριστός Ανέστη

Χρόνια Πολλά

ολα θα πανε καλα... είπε...

Κάποιος σε είπε Αλεκάκι και συγκινήθηκα γιατί θυμήθηκα έναν γνωστό μου "Αλεκάκι"!
Καλημέρα!
Πάντα θα επιστρέφουμε κάπου - ίσως τα πρόσωπα να αλλάζουν.